Ἀβέβαιο τό μέλλον τῆς Νέας Δημοκρατίας

Πνέει τά λοίσθια τό κόμμα πού ἵδρυσε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς

Τό κόμμα πού δημιούργησε τό 1974 ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς πνέει τά λοίσθια. Τέσσερεις δεκαετίες μετά τήν ἵδρυσή του καί ἀφοῦ ἄλλαξε ἑπτά προέδρους (Καραμανλῆς, Ράλλης, Ἀβέρωφ, Μητσοτάκης, Ἔβερτ, Κώστας Καραμανλῆς, Σαμαρᾶς), σήμερα τελεῖ ὑπό την προσωρινή προεδρία τοῦ κ. Μεϊμαράκη καί ὁδεύει πρός τήν ἐκλογή τοῦ ὀγδόου προέδρου της.

Ὅμως τό πρόβλημα τῆς Νέας Δημοκρατίας δέν εἶναι οἱ πολλές ἀλλαγές ἡγεσίας, πού μέσα σέ 40 χρόνια δέν εἶναι ὑπερβολικές. Ἀντίθετα, πιστοποιοῦν δημοκρατικότητα. Τό πρόβλημα εἶναι ἡ ἀδυναμία της νά διαμορφώσει σαφῆ ἰδεολογική ταυτότητα. Διότι ἡ πάλαι ποτέ εὐρεία παράταξις τῆς Κεντροδεξιᾶς, πού συνέθετε δυνάμεις καί ἀντλοῦσε ψηφοφόρους ἀπό ἕνα τεράστιο πολιτικό φάσμα, σήμερα ἔχει συρρικνωθεῖ τραγικά.

Δραματική ἐξέλιξις

Ἡ ἐξέλιξις τῶν ἐκλογικῶν ποσοστῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶναι δραματική. Τό πάλαι ποτέ κόμμα τοῦ 54,4% ἐπί Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, τοῦ 46,9% ἐπί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη καί τοῦ 45,4% ἐπί Κώστα Καραμανλῆ, ἔφθασε στίς ἐκλογές τοῦ Μαΐου 2012 νά πέσει στό 18,9%. Ἦταν τότε πού, ἐπί ἡγεσίας Ἀντώνη Σαμαρᾶ, ἡ Νέα Δημοκρατία προεκάλεσε τίς πρόωρες ἐκλογές, ἀλλά δεν φρόντισε νά κατέλθει σέ αὐτές ἑνωμένη.

Στίς ἐκλογές ἐκεῖνες κατῆλθαν αὐτόνομα ἄλλα τέσσερα κόμματα, μέ ἡγέτες πρώην στελέχη τῆς Νέας Δημοκρατίας: Ἡ «Δημοκρατική Συμμαχία» ὑπό τήν Ντόρα Μπακογιάννη, ἡ «Δράση» ὑπό τόν Στέφανο Μάνο, ὁ «Λαϊκός Ὀρθόδοξος Συναγερμός» ὑπό τόν Γιῶργο Καρατζαφέρη καί οἱ «Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες» ὑπό τον Πάνο Καμμένο. Καί ἐπί πλέον στόν εὐρύτερο φιλελεύθερο χῶρο ἡ «Δημιουργία Ξανά» ὑπό τόν Θάνο Τζήμερο. Τά πέντε αὐτά κόμματα ἔλαβαν συνολικῶς τό 20% τῶν ψήφων. Πῶς λοιπόν νά μήν πέσει ἡ Νέα Δημοκρατία στό ἀπίστευτο ἐκεῖνο 18,9%, ἀφοῦ ἡ πάλαι ποτέ εὐρεία παράταξις τῆς Κεντροδεξιᾶς κατῆλθε στίς ἐκλογές τόσο διασπασμένη;

Ἔκτοτε, ἡ Νέα Δημοκρατία προσπαθεῖ νά πιάσει το 30%, ἀλλά ματαίως. Στίς ἐπαναληπτικές ἐκλογές τοῦ 2012 τό ἄγγιξε (29,7%) καί κατόρθωσε νά κυβερνήσει, μέ τήν στήριξη τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ἀρχικῶς τῆς ΔΗΜΑΡ.

Ὅμως στίς νέες ἐκλογές πού ἔγιναν ἐφέτος τόν Ἰανουάριο, ἡ δύναμίς της μειώθηκε πάλι στό 27,8% και ἡττήθηκε κατά κράτος ἀπό τόν Συνασπισμό Ριζοσπαστικῆς Ἀριστερᾶς (ΣΥΡΙΖΑ) πού ἔλαβε ποσοστό 36,3%.

Ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς ἔκανε τό λάθος νά μήν παραιτηθεῖ ἀμέσως μετά τήν ἐκλογική του ἥττα. Καί ἔτσι ἀναγκάσθηκε τελικῶς νά τό πράξει μετά τήν νέα ταπεινωτική ἥττα τῆς κεντροδεξιᾶς παρατάξεως καί τῶν ὅσων ἐπρέσβευε, στό ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα τῆς 5ης Ἰουλίου ἐπί τῆς προτάσεως (;) τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς γιά συμφωνία μέ τούς δανειστές. Στό συντριπτικό «Ὄχι» μέ ποσοστό 61,3%, ἔπαιξε ρόλο ἡ ἀπαξίωσις τῆς Νέας Δημοκρατίας μετά τήν ἐκλογική ἥττα της τόν Ἰανουάριο, καθώς καί ἡ ἀδυναμία της νά ἀνταποκριθεῖ στόν ρόλο τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως.

Ἡ προσωρινή ἡγεσία

Σήμερα λοιπόν, καί ἀφοῦ τά ἡνία τοῦ κόμματος ἀνέλαβε προσωρινά ὁ κ. Μεϊμαράκης, κατόπιν ἀναθέσεως ἀπό τόν παραιτηθέντα κ. Σαμαρᾶ, συγκαλεῖται τό ἁρμόδιο ὄργανο τῆς Νέας Δημοκρατίας γιά νά ἀποφασίσει τόν χρόνο καί τήν διαδικασία μέ τήν ὁποία θά ὁδηγηθεῖ σέ ἀρχαιρεσίες. Κάποιοι προτείνουν νά παραμείνει ὁ κ. Μεϊμαράκης στήν ἡγεσία γιά μερικούς μῆνες, μέχρι να τελεσθεῖ τό συνέδριο τοῦ Κόμματος. Ἄν αὐτό συμβεῖ και ἐν τῶ μεταξύ προκηρυχθοῦν ἐθνικές ἐκλογές, θά εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἡ Νέα Δημοκρατία θά κατέλθει σε αὐτές χωρίς ἐκλεγμένο ἀρχηγό. Ἡ ἐκλογή προέδρου τήν 30ή Αὐγούστου, φαίνεται ὅτι ἔχει ἀποκλεισθεῖ, καθώς ἄλλωστε θά ἐπρόκειτο γιά μία βεβιασμένη διαδικασία ἐν μέσω θέρους καί ὑπό ἔκτακτες συνθῆκες.

Σημειωτέον ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία ἔχει ἀλλάξει ἤδη τρεῖς φορές τόν τρόπο ἐκλογῆς τῆς ἡγεσίας της. Ἀρχικῶς, ὁ Πρόεδρος τοῦ Κόμματος ἐξελέγετο ἀπό τά μέλη τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδος, τά ὁποῖα – ὡς ἐκλεγμένοι βουλευτές – ἀντιπροσώπευαν τήν ἐκλογική βάση τοῦ κόμματος. Μετά τήν ἔνταξη τῆς χώρας στήν ΕΟΚ, ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΔ ἐξελέγετο ἀπό τήν εὐρεία κοινοβουλευτική ὁμάδα, στήν ὁποία συμμετεῖχαν καί οἱ εὐρωβουλευτές τοῦ κόμματος. Στήν συνέχεια οἱ ἐκλέκτορες διευρύνθηκαν – κατά τά πρότυπα τοῦ ΠΑΣΟΚ – καί στούς ἀντιπροσώπους τῶν τοπικῶν ὀργανώσεων, οἱ ὁποῖοι συνθέτουν τό κομματικό Συνέδριο. Καί ἀπό τό 2009, κατ’ ἀντιγραφή καί πάλι τῆς διαδικασίας τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀποφασίσθηκε – κατά παράβασιν τοῦ τότε καταστατικοῦ – ἡ «ἀνοικτή» διαδικασία ἐκλογῆς ἀπό ὁποιονδήποτε κατέβαλλε τήν ἡμέρα τῆς ἀρχαιρεσίας 2 εὐρώ γιά νά γίνει μέλος τοῦ Κόμματος!

Ὅλα αὐτά δέν εἶναι καθόλου εὐοίωνα γιά τό μέλλον τῆς πάλαι ποτέ πανίσχυρης Νέας Δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο ἀφοῦ στούς κόλπους της δέν διαφαίνεται ὁ νέος ἡγέτης πού θά μπορέσει νά συνενώσει τήν κεντροδεξιά παράταξη, ὥστε νά τήν καταστήσει πάλι πλειοψηφική δύναμη. Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν ἀξιόλογα στελέχη, ἀλλά κανένας δέν φαίνεται νά πληροί τίς προϋποθέσεις πού θα ἐκτοξεύσουν τήν Νέα Δημοκρατία στά ὕψη. Ἐξ οὗ και ἀρκετοί προτείνουν τήν παράταση τῆς προσωρινῆς προεδρίας τοῦ κ. Μεϊμαράκη, θεωροῦντες ὅτι ἐπί τοῦ παρόντος δέν ὑπάρχει καλύτερη ἐπιλογή, ἐνῶ ἐκεῖνος φέρεται νά ἐγγυᾶται τήν μή διάσπαση τοῦ κόμματος.

Τά τραπεζικά χρέη

Τέλος ὑπάρχει καί ἕνα πρόσθετο πρόβλημα πού καθιστᾶ ἀκόμη πιό ἀβέβαιο τό μέλλον τῆς Νέας Δημοκρατίας. Τά τεράστια χρέη της πρός τίς τράπεζες, κυρίως δέ τήν πάλαι ποτέ Ἀγροτική. Πρόκειται για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, τό ὁποῖο εἶχε ἀναδείξει σέ ἀνύποπτο χρόνο ἡ «Ἑστία», μαζί μέ τόν σκανδαλώδη δανεισμό τοῦ ΠΑΣΟΚ. Τότε εἴχαμε διερωτηθεῖ τί θά γινόταν ἄν συρρικνοῦτο ἡ ἐκλογική δύναμις τῶν δύο αὐτῶν κομμάτων καί περιορίζετο ἡ κρατική ἐπιχορήγησίς τους, τήν ὁποία εἶχαν παράσχει (γιά τά μελλοντικά ἔτη) ὡς ἐγγύηση προκειμένου νά ἀντλήσουν ὑπέρογκα δάνεια. Ἰδού λοιπόν ὅτι αὐτό συνέβη. Καί τώρα ἡ Νέα Δημοκρατία, ὅπως καί τό ΠΑΣΟΚ, εἶναι δύο ὑπερχρεωμένοι ὀργανισμοί, πού ἀδυνατοῦν νά ἐξυπηρετήσουν τίς ὑποχρεώσεις τους. Ἄν ἦταν ἐπιχειρήσεις, θά εἶχαν πτωχεύσει!

Ἀλλά τό κύριο πρόβλημα τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶναι ἡ ἀπουσία ἰδεολογικῆς ταυτότητος καί ἰσχυρῆς ἡγεσίας δυναμένης νά ἐκφράσει τόν κεντροδεξιό χῶρο. Σέ συνδυασμό βεβαίως καί μέ τήν τεραστία φθορά πού ἔχει ὑποστεῖ κατά τήν διάρκεια τῶν κυβερνητικῶν της θητειῶν. Ἤδη, κατά τήν ἄδοξη λήξη τῆς πρωθυπουργικῆς θητείας τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2009, ἔπεσε στό 33,5%, πού τότε ἐθεωρεῖτο πολύ χαμηλό ποσοστό. Στήν συνέχεια ἔπεσε ἀκόμη χαμηλότερα (περίπου στό μισό) καί τώρα παλεύει νά φθάσει πάλι στό 30% καί νά μήν πέσει κάτω ἀπό τό 25%.

Ὑπό τέτοιες προϋποθέσεις, δέν ἀποκλείεται ἡ νέα ἡγεσία τῆς κεντροδεξιᾶς παρατάξεως νά ξεπηδήσει ὄχι ἀπό τούς κόλπους τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἀλλά ἐκτός αὐτῆς. Ἡ νά ὑπάρξει πρωτοβουλία δημιουργίας νέου πολιτικοῦ σχήματος πού νά ἐκφράσει ὅλες τίς φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.

via