Το "όραμα της αριστεράς" δεν πεθαίνει ποτέ θα σας πει ο κάθε αμερικανοσπουδαγμένος ινστρούκτορας.
Τι κι αν η πολιτική πρακτική της αριστεράς απαξιώθηκε, απέτυχε και χρεοκόπησε παντού όπου κι αν εφαρμόστηκε, αφήνοντας πίσω της ερείπια, δυστυχία και απόγνωση.
Κακέκτυπο και ατροφικό αδελφάκι του καπιταλισμού γεννημένο από την ίδια μήτρα, αλλά χωρίς προίκα. Προορισμένο να απορροφά την υπεραξία και τα αγαθά που άλλοι παράγουν για να θρέψει τις στρατιές των αργόσχολων, ανεπάγγελτων και κρατικοδίαιτων συντρόφων, πουλώντας ταυτόχρονα χρηματοδοτούμενη θολοκουλτούρα, ευαισθησίες, ιδιαιτερότητες και υποσχέσεις που ποτέ και πουθενά δεν μπόρεσε να εκπληρώσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πάλαι ποτέ Σοβιετία με τις απέραντες πεδιάδες της που ενώ θα έπρεπε να είναι ο σιτοβολώνας όλης της γης, κατέφευγε σε μαζικές εισαγωγές σταριού από τον Καναδά για να ταΐσει ένα εξαθλιωμένο λαό που συνωστίζονταν έξω από καταστήματα με άδεια ράφια. Αρκεί όμως το "όραμα" που την διαχωρίζει από τον σκληρό, απάνθρωπο αλλά και πολύ πιο ανθεκτικό καπιταλισμό.
Όπως και να το κάνουμε, ο καπιταλισμός απαρνήθηκε το "όραμα" για να ασχοληθεί αρχικά με το "στομάχι" των λαών και μετά με το "πρεστίζ" των εκάστοτε εκπροσώπων του.
Δίδυμα αδέλφια λοιπόν που το καθένα συμπλήρωνε τα κενά του άλλου (μέχρι πρότινος τουλάχιστον), πριν ακουστεί ο γδούπος της κατάρρευσης του υπαρκτού ή ανύπαρκτου σοσιαλισμού με την σκόνη των ερειπίων να γεμίζει τις χώρες του "δυτικού κόσμου" με πεταλουδίτσες τις νύχτας, λες και οι θυσίες τόσων γενεών στα στάδια του σοσιαλισμού δεν είχαν να παρουσιάσουν τίποτε άλλο ως επίτευγμα.
Το "όραμα" της αριστεράς όμως διασώθηκε ως εκ θαύματος για να γίνει το μαγικό ραβδί στα χέρια κάθε σύγχρονου απατεωνίσκου που επιχειρεί να κατακεραυνώσει την απάνθρωπη πολιτική πρακτική του καπιταλισμού, λίγο πριν εξαργυρώσει τις ελπίδες των αφελών που τον πίστεψαν στο χρηματιστήριο της πολιτικής σκοπιμότητας.
Σ.Π.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου