Η πολυανεμενόμενη τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών, ήταν τελικά μια ανάλατη σούπα.
Με ασφυκτικούς κανόνες που επέβαλλαν τα κόμματα, η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε ανιαρούς μονολόγους κι είναι βέβαιο ότι δεν διαφωτίστηκε στο παραμικρό.
Οι ίδιοι κανόνες, στην ουσία υπονόμευσαν την ουσία και της τηλεμαχίας, αλλά και του ίδιου του πολιτικού διαλόγου, αφού ενθάρρυναν τις κορώνες και τα ύπουλα κτυπήματα κάτω από τη μέση, ενώ βοήθησαν προκλητικά κάποιους πολιτικούς αρχηγούς να πουν το ποιηματάκι τους αντί απαντήσεων στις ερωτήσεις που του υπεβλήθησαν.
Ακόμη κι η εμφανισθείσα καινοτομία, δηλαδή η δυνατότητα των αρχηγών να ερωτούν ο ένας τον άλλον, ουσιαστικά και τυπικά δεν προσέδωσε το παραμικρό στη συζήτηση, αφού αναλώθηκε σε μονολόγους χωρίς να δίνεται η δυνατότητα απαντήσεων ή διαλόγου.
Είναι σαφές, ότι και σ’ αυτόν τον τομέα βρισκόμαστε χρόνια πίσω από τις προηγμένες Δυτικές χώρες.
Σ΄ αυτές, τους κανόνες δεν τους βάζουν τα κόμματα, αλλά οι δημοσιογράφοι.
Κι είναι ξεκάθαρο ότι ενημέρωση και δημοσιογραφία υπό κομματική κηδεμονία δεν μπορούν να συμβαδίζουν.
Η ικεσία του συντονιστή της τηλεμαχίας «σας παρακαλώ, συμφωνήσαμε ότι δεν κάνουμε διάλογο», αποτελεί τη μέγιστη απόδειξη του σουρεαλιστικού freakcontrol που «πουλήθηκε» ως …διάλογος.
Φαντάζεστε σε πάνελ οποιαδήποτε χώρας του πολιτισμένου κόσμου έναν πολιτικό αρχηγό να κατηγορεί ευθέως τον αντίπαλό του για διαφθορά και ο κατηγορούμενος να μη μπορεί ν’ απαντήσει; Ο δε παρουσιαστής να παραμένει άνευρος κι αποστεωμένος στη θέση του, μη ανοίγοντας το στόμα του;
Φαντάζεστε σε πάνελ οποιασδήποτε χώρας του πολιτισμένου κόσμου έναν πολιτικό αρχηγό να ξαναλέει ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ που είχε ξανακαταργήσει φραστικά πριν οκτώ μήνες, αλλά στην ουσία επέβαλλε και πάλι και να μη μπορούν να του απαντήσουν οι δημοσιογράφοι και να του ζητήσουν εξηγήσεις;
Φαντάζεστε σε πάνελ οποιασδήποτε χώρας του πολιτισμένου κόσμου έναν πολιτικό αρχηγό να ερωτάται για τις συνέπειες που θα έχει στην κοινωνία το εθνικό νόμισμα που επαγγέλλεται κι εκείνος ν’ απαντά ότι φταίει το μνημόνιο κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, χωρίς οι δημοσιογράφοι να έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν φορτικά απάντηση;
Επί της βραδιάς, τώρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν έντονα απολογητικός, σκυθρωπός, αμήχανος, διεκπεραιωτικός και διακατεχόμενος από εμφανή εκνευρισμό.
Μάλιστα, υπέπεσε σε τέσσερις γκάφες:
Υποσχέθηκε και πάλι την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Υπερασπίστηκε τον Μπαλτά της Παιδείας.
Υπερασπίστηκε την Τασία Χριστοδουλοπούλου, που ακόμη και χθες δήλωνε ότι οι μετανάστες… συνέδραμαν στις οικονομίες των νησιών.
Τόνισε και πάλι ότι έβαλε την Ελλάδα επάνω από το κόμμα του!
Δηλαδή, θα μπορούσε να γίνει το αντίθετο;
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ήταν εμφανώς τρακαρισμένος κι ιδιαιτέρως προσεκτικός προκειμένου ν’ αποφευχθεί η οιαδήποτε πιθανότητα άτυχης στιγμής, ενώ έδωσε έμφαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τις επενδύσεις.
Όμως, σε καμιά στιγμή δεν ανέδειξε την αναμενόμενη εικόνα ενός πολιτικού που είναι εν αναμονή πρωθυπουργός.
Πάντως, οφείλουμε να του προσδώσουμε τα εύσημα, αφού ήταν ο μόνος που επιχείρησε να ζωντανέψει τους «νεκρούς» μονολόγους ενώ φάνηκε να είναι ο μόνος που αδιαφορούσε για τον δήθεν καθωσπρεπισμό της τηλεμαχίας.
Χώρια που κάποια στιγμή που είχε ανοικτό μικρόφωνο είπε αυτό που έβλεπαν κι ένιωθαν όλοι οι τηλεθεατές. Ότι, δηλαδή, οι θεατές θα κλείσουν τις τηλεοράσεις.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν επιεικώς τραγικός, κάνοντας τον παρακείμενό του Αλέξη Τσίπρα να τρίβει τα χέρια του.
Δεν απάντησε επί της ουσίας και στον πυρήνα σχεδόν καμιάς ερώτησης κι επέμενε –χωρίς ποτέ να εξηγήσει γιατί, με ποιον τρόπο και τι κινδύνους περικλείει- στην επιστροφή στη δραχμή.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κινήθηκε στη βάση της γνωστής κασέτας, χωρίς για μια ακόμη φορά να ερωτηθεί σε ποια χώρα του πολιτισμένου κόσμου εφαρμόζεται το μοντέλο που οραματίζεται και προτείνει.
Ήταν, πάντως, περισσότερο ανθρώπινος από τον «ξύλινο» και «άχρωμο» Λαφαζάνη, με τον οποίο ουσιαστικό απευθύνονται στο ίδιο εκλογικό ακροατήριο.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης επιχείρησε να καταθέσει τις προτάσεις του κόμματός του, δεν έκανε υπερβάσεις ή ακροβατισμούς, εμφανίστηκε διαβασμένος κι εύστροφος αλλά έκανε τη γκάφα του.
Εμφάνισε ως πρόταση του κόμματός του για τις πολεοδομίες ήδη ψηφισμένο νόμο!
Η Φώφη Γεννηματά, απλώς πέρασε τη βάση.
Αμήχανα επιχείρησε να πείσει ότι ξέρει να διαπραγματεύεται, χωρίς να ερωτηθεί πού έμαθε και πώς το αποδεικνύει.
Το ίδιο αμήχανα επιχείρησε να πείσει για τις μεταρρυθμιστικές προθέσεις του κόμματός της, όταν ταυτοχρόνως έκανε εκκλήσεις σ’ όσους εγκατέλειψαν το ΠαΣοΚ για να επιστρέψουν....σπίτι τους!
Κι αυτό όταν είναι παγκοίνως γνωστό, ότι το εγκατέλειψαν επειδή ακριβώς επιχείρησε –φραστικά κυρίως- να προβεί σε τομές που ενόχλησαν το πελατειακό του σύστημα…
Ο Πάνος Καμμένος, μια από τα ίδια.
Με τις οι συνήθεις πρακτικές του με τις καταγγελίες πυροτεχνήματα και τη λάσπη που εκτόξευσε εναντίον του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που ανάγκασαν τον πρόεδρο της Ν.Δ. ν’ απευθυνθεί στον Αλέξη Τσίπρα και να τον ρωτήσει:
«Ξέρω ότι θες να με κτύπήσεις, γιατί βάζεις τον Καμμένο να κάνει τη βρόμικη δουλειά»;
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, με τη γνωστή του επιπολαιότητα υπέπεσε και σ’ άλλη γκάφα.
Πήρε μια διαδικτυακή τρολιά εναντίον του ΠαΣοΚ και τη μετέτρεψε σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης…
Πάντως, σίγουρα δεν βρίσκεται χαμένος, ειδικά στους ψηφοφόρους που αναμένουν ατάκες χωρίς να ενδιαφέρονται για την αλήθεια και την ουσία.
Τέλος, οφείλω να τονίσω ότι μεταξύ των δημοσιογράφων, τις εντυπώσεις κέρδισαν δυο πρόσωπα.
Η Σία Κοσιώνη κι ο Μάκης Γιομπαζολιάς!
Για διαφορετικούς λόγους…
Υστρ.
Πλέον των ανωτέρω, θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσε κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα:
Σε ποιο κράτος του πολιτισμένου κόσμου και δη ευρωπαϊκό, δυο αρχηγοί κομμάτων θα μιλούσαν σοβαρά και θα διαφωνούσαν για το είδος του κομμουνισμού που επαγγέλλεται ο καθένας;
Ειναι για πολλα γελια ολοι αυτοι οι τρισαθλιοι πολιτικαντιδες που ειδαμε χθες στη κρατικη ΕΡΤ, γελωτοποιοι σε περιοδευων θιασο. Δυστυχως ομως δεν ειναι ηθοποιοι, αν και θα μπορουσαν ανετα να συμμετεχουν σε τηλεοπτικη σειρα του Φωσκολου η σε καποια επιθεωρηση του Σεφερλη στο Περοκε και στο Δελφιναριο. Με ολα αυτα που εχουν συμβει στην χωρα μας, μονο λοβοτομημενοι θα τους ξαναψηφιζαν διοτι δεν ψάχνουν για ψηφοφόρους, αλλά για συνενόχους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χθεσινο ‘’Ελληνιστί debate’’, Αγγλικα ‘’Δημοσια αντιπαραθεση’’, έδειξε το ποιόν του πιο εκφυλισμένου κομματικού συστήματος στην Ευρώπη. Η σκεψη και μονο για μια δημόσια αντιπαραθεση και ωρα ερωτησεων, οπως γινεται στην Αγγλια απο το BBC, (Question Time) καθε Πεμπτη, με απλούς πολίτες – χωρίς προεπιλογή – να ρωτούν το Πανελ επικαιρες ερωτησεις, αντί για τους γνωστούς στημένους δήθεν δημοσιογράφους, οδήγησε σε πανικό τα επιτελεία όλων των κομμάτων. Τους πιάνει σύγκρυο μπροστά σε κάθε σκέψη που τους θέλει αντιμέτωπους με τους απλούς πολίτες γι’αυτο και σε ολες τις συγκεντρωσεις που κανουν, βλεπουμε, ενα απεραντο νεκροταφειο αδιαφορων ανθρωπων.
Απέκλεισαν μάλιστα την ΧΑ, προφανώς γιατί ο κ. Μιχαλολιάκος είναι πιο δεξιος απο τον φασίστα κ. Μεϊμαράκη, που η μεγάλη του συνεισφορά στον πολιτικό διάλογο είναι η ίδρυση των Ρέιντζερς και των Κενταύρων της ΝΔ, λες και υπήρξε ποτέ του ο κ. Μεϊμαράκης κάτι περισσότερο από κοινός τραμπούκος.
Απέκλεισαν την ΧΑ, προφανώς γιατί ο κ. Μιχαλολιάκος είναι πιο Δεξιος από τον κ. Θεοδωράκη που θέλει τους Έλληνες εργαζόμενους δουλοπάροικους στα κάτεργα των ξένων «επενδυτών» και την Ελλάδα επαρχία του νέου Ευρωπαϊκού Ράιχ. Ο κ. Μιχαλολιάκος ειναι πιο φασίστας από τον κ. Τσίπρα, που δηλωσε οτι δεν υπαρχουν συνορα στην Θαλλασσα και επεισης μας είπε κατάμουτρα ότι το OXI του Αλβανικού οδήγησε στην κατοχή και επομένως σωστά ο ίδιος ενέδωσε στη σφαγή του ελληνικού λαού από τους αποικιοκράτρες της ΕΕ.
Απέκλεισαν την ΧΑ για να δείξουν ότι οι ίδιοι είναι πιο «δημοκράτες» από τους ακρα δεξιους φασίστες του Μιχαλολιάκου, έστω κι αν έχουν καταλύσει το Σύνταγμα και έχουν οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό στην γενοκτονία με το γνωστό πρόσχημα του φασισμού από τον μεσοπόλεμο, και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Ειλικρινά πρέπει να είναι τυφλός κανείς για να μην βλέπει την ένδεια ενός καθεστώτος που επιχειρεί να ανακυκλώσει τα σκουπίδια και τα ερείπια της πολιτικής, τόσο στα δεξιά, όσο και στα αριστερά της επίσημης πολιτικής σκηνής.
Όσοι είχαν την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση να τους παρακολουθήσουν, εντυπωσιάστηκαν με την απουσία όλων των μεγάλων ζητημάτων που απασχολούν τους απλούς πολίτες.
Πώς θα βρούν δουλειά οι Έλληνες, ώστε να ευημερήσουν; Με τα κάτεργα των ξένων επενδυτών του Θεοδωράκη; Πώς θα αποκτήσουμε σύστημα υγείας και παιδείας επαρκές, αντάξιο των οξύτατων αναγκών και χωρίς να αποτελεί δυσβάσταχτο βάρος για τους Έλληνες πολίτες; Θα μας το φέρουν οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί;
Από την άλλη πλευρα, η θλιβερή εικόνα της αριστεράς στο πρόσωπο του κ. Λαφαζάνη και του κ. Κουτσούμπα συμπλήρωνε το πάνελ επάξια της ποιότητας όλων των υπολοίπων.
Και φυσικά το ψέμα πήγε σύνεφο. Μάθαμε ότι ο Τσίπρας δεν είπε ποτέ ψέματα. Δεν ήταν αυτός που ψηφίστηκε για να σκίσει τα μνημόνια, αλλά για να φέρει ένα καλύτερο μνημόνιο. Καλύτερο για ποιόν; Το παιδί αγωνίστηκε μέχρι δακρύων για να μας φέρει το καλό μνημόνιο.
Όμως αυτός που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο υποκρισίας και ψέμματος ήταν ο Καμμένος. Πούλησε πατριωτισμό για να εκλεγεί και να γίνει υπουργός άμυνας, κατ” απαίτηση του Ντέιβιντ Χάρις από το Ισραηλινό λόμπι των ΗΠΑ, ώστε να υπογράψει τη συμφωνία – που ούτε η χούντα δεν τόλμησε να υπογράψει – μόνιμης παρουσίας στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ στην Ελλάδα. Αυτος δεν υπεγραψε την συμφωνια για την κατασκευη του Ισραηλινου Ρανταρ στη Κρητη, με Ισραηλινο προσωπικο;
Μην τους κάνετε την χάρη αυτή την φορά. Μην δεχθείτε το ρόλο του συνενόχου, που θέλουν για όλους μας. Μην δεχθείτε να σας πουν μετά τις εκλογές ότι εσύ με ψήφισες, οπότε δέξου τα χειρότερα. Εναποκειτε στη δική μας ωριμότητα και ετοιμότητα για να διεκδικήσουμε την πατρίδα μας από τους δοσίλογους και τους αποικιοκράτες.