Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είναι η κύρια αιτία των δεινών μας. Οι ιδεοληψίες της αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας, του κρατισμού, του συνδικαλισμού, της ποινικοποίησης της επιχειρηματικότητας, της παθητικής στάσης στα εθνικά θέματα ευθύνονται για μεγάλο μέρος της σημερινής κατάστασης. Η σκληρή ιδεολογική σύγκρουση επί αρχών και πολιτικών είναι μονόδρομος ώστε να αποκτήσουμε ξανά ισχυρά εκλογικά ερείσματα στην κοινωνία. Καμία συνεννόηση, καμία συναίνεση. Σκληρή ιδεολογική σύγκρουση.
Όλος αυτός ο κόσμος που συνθλίβεται καθημερινά στην μέγγενη του κρατισμού είναι φύσει και θέσει αντίπαλος της Αριστεράς. Ζητούμενο για εμάς είναι η αμφίπλευρη - και προς τα δεξιά και προς το κέντρο – διεύρυνση της Συντηρητικής παράταξης. Δεν έχουμε δικαίωμα στην περιχαράκωση, αφήνοντας κατακερματισμένο και χωρίς φωνή αυτόν τον κόσμο. Η Αριστερά γνωρίζει και εκμεταλλεύεται αυτόν τον δυσμενή σημερινό συσχετισμό δυνάμεων. Η Κεντροδεξιά είναι καιρός να φερθεί επιδέξια και όχι αδέξια, παρακολουθώντας τους ψευδεπίγραφους προοδευτικούς να απαξιώνουν την πρόοδο, την αριστεία και τη δημιουργία. Στην αγωνία του λαού μας για το μέλλον, η Αριστερά απαντά με ψεύδη και μισαλλοδοξία, συντηρώντας την τοξική ηγεμονία της με κάθετες διαχωριστικές γραμμές στο κοινωνικό σώμα.
Ο Αγώνας μας είναι σκληρός. Απαιτούμε την εκπροσώπηση. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε γιατί δεν θα είμαστε ποτέ χαρούμενοι και εν ειρήνη με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Κανένας δεν θα μας σώσει εάν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι.
Η παρουσία μας είναι η ηχώ της φωνής του ποιητή:
«Ο κόσμος φεύγει, αλλάζει η γη, περνούν λαοί και κόσμοι
και πέφτουν και μαραίνονται σα φθινοπώρου φύλλα.
Κ’ εγώ εδώ πέρα ασάλευτος κι αμάραντος προβάλλω
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου