Αυτός ο ανθρωπάκος, που έχει πέσει στα πατώματα, στα πεζοδρόμια, βαρέθηκε να… σώζεται. Προφανώς δεν θα πάρει τα 300 ευρώ του Τσίπρα. Μάλλον δεν τα δικαιούται.
Δεν θα δει την ανάπτυξη να έρχεται. Δεν θα απολαύσει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, αποτέλεσμα των… θυσιών μας. Της χαμένης ζωής του. Μιας ζωής στα σκουπίδια. Κυριολεκτικά. Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα. Του 2016. Μια χώρα που βγαίνουν οι αριθμοί αλλά χάνονται οι άνθρωποι. Χάνονται οι Έλληνες.
Άνθρωποι όπως ο φουκαράς της φωτογραφίας. Που ψάχνει απάγκιο πίσω από έναν κάδο σκουπιδιών. Που βλέπει πια τα παπούτσια της κυρίας που περνάει με τα δώρα των Χριστουγέννων. Που αντικρίζει μόνο πόδια αλλά ούτε ένα χέρι για να πιαστεί, να σηκωθεί ξανά στα πόδια του...
Δεν ξέρω τι με «σκοτώνει» περισσότερο σε αυτή τη φωτογραφία... Ο ανθρωπάκος; Η κυρία που περνάει και ούτε καν τον κοιτάει; Το πιτσιρίκι στο βάθος που θα δει τι σημαίνει Ελλάδα της κρίσης με τον χειρότερο τρόπο; Ότι όλοι αυτοί που μας… σώζουν, αδιαφορούν; Όλα αυτά μαζί;
Δεν γνωρίζω που είναι αυτός ο φουκαράς… Και προφανώς δεν είναι και ο μοναδικός στην Ελλάδα που είδε τη ζωή να τον πετάει στο δρόμο… Αλλά επειδή Ελλάδα σημαίνει φιλότιμο, ανθρωπιά και ευαισθησία ας του δώσουμε ένα χέρι να σηκωθεί, ένα ζεστό καφέ και μια καλή κουβέντα. Έτσι για αρχή… Καλά Χριστούγεννα Έλληνες…
Νίκος Συρίγος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου