Προχθές ανακοινώθηκε ότι ακόμα ένας υπουργός της Κυβέρνησης Τσίπρα, ο τρίτος στη σειρά, καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση κατά πολιτικού του αντιπάλου.
Η καταδίκη αφορά τον Χριστόφορο Βερναρδάκη και έρχεται να ακολουθήσει τις καταδικαστικές αποφάσεις τις δικαιοσύνης κατά του Πάνου Καμμένου (υπόθεση CDS) και του Παύλου Πολλάκη (υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ).
Και οι τρεις υποθέσεις είχαν αποτελέσει κεντρικό πυλώνα της πολιτικής «επιχειρηματολογίας» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προκειμένου να πλήξουν τους αντιπάλους τους.
Όμως και οι τρεις αυτές υποθέσεις αποδείχθηκαν σκέτες απάτες!
Σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία ο πρωθυπουργός που προΐσταται τριών (αποδεδειγμένα) συκοφαντών, έχοντας μάλιστα υιοθετήσει μέρος της επιχειρηματολογίας τους, θα είχε τουλάχιστον ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τους αντιπάλους του και θα είχε στείλει σπίτι τους τους συνεργάτες του.
Σε μια κανονική κοινωνία οι συκοφάντες θα είχαν οδηγηθεί οριστικά στην πολιτική απαξίωση και στη λήθη.
Αυτά θα συνέβαιναν όμως σε μία κανονική κοινωνία.
Όμως εδώ ζούμε στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ: Οι Υπουργοί επιβραβεύονται όταν υβρίζουν οικογένειες των πολιτικών τους αντιπάλων, ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί απόρρητα έγγραφα μήπως και ελαφρύνει την δύσκολη θέση που έχει περιέλθει, ενώ υπουργοί πηγαινοέρχονται στον Άρειο Πάγο αναζητώντας (ή κατασκευάζοντας) «στοιχεία» προκειμένου να συκοφαντήσουν τους αντιπάλους τους.
Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει (εκτός της Δικαιοσύνης) την καταγγελία του πρώην υπουργού Γ.Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αποκάλυψε ότι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ του υποσχέθηκε ποινική απαλλαγή, αν “έδινε” επιβαρυντικά στοιχεία κατά του Ευ. Βεβιζέλου;
Όποιος δε δημοσιογράφος επισημαίνει το αυτονόητο, είναι είτε «πράκτορας» της δεξιάς, είτε «τρόφιμος» κάποιων αδήλωτων ταμείων που έχει «ανακαλύψει» η κυβέρνηση.
Κάποτε στην πολιτική υπήρχε μια συμφωνία αρχών που τηρούσε το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Μπορεί οι πολιτικοί αντίπαλοι να «σκοτώνονταν» μεταξύ τους, όμως άφηναν τις οικογένειες των αντιπάλων τους εκτός αντιπαράθεσης.
Ήταν μια ηθική δέσμευση που διαπερνούσε το σύνολο του πολιτικού κόσμου και τηρείτο ως «κόρη οφθαλμού», προκειμένου η πολιτική να έχει συνέχεια, χωρίς να καταντά ζούγκλα.
Δυστυχώς ακόμα και αυτή την αρχή την αγνόησε και την παρέκαμψε ο ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να μπορεί να αντιπαρατεθεί πολιτικά, δεν δίστασε να βάλει κατά συζύγων, ακόμα και κατά ανήλικων παιδιών των πολιτικών του αντιπάλων. Μπορεί να ήξερε ότι όσα ισχυρίζεται είναι ψέματα, όμως εκείνος επέλεγε τη συκοφαντία, έναντι της αλήθειας.
Καλώς ή κακώς το κυβερνητικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όπου να ναι μας αφήνει. Ευτυχώς, τον κ. Τσίπρα πρόκειται να διαδεχθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένας πολιτικός με αστική κουλτούρα και πολιτικό ήθος, που έχει βιώσει ο ίδιος και η οικογένειά του το πολιτικό μπούλινγκ των αντιπάλων του.
Το βέβαιο είναι ότι θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη μεταξύ του πολιτικού συστήματος, προκειμένου η χώρα να προχωρήσει μπροστά.
Και πιστεύω ότι θα τα καταφέρει, γιατί και ήθος διαθέτει και διάθεση!
Σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου