Καλή χρονιά! Μπήκαμε στο παράξενο έτος 2019. Πώς το έγραφε σχεδόν προφητικά πριν από τριάντα χρόνια ο Νίκος Πορτοκάλογλου; «Παράξενη εποχή / κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει / δεν ξέρει πού θα βγει… βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω…».
Ύστερα από σχεδόν μια καταστροφική δεκαετία κανείς δεν ξέρει πραγματικά πού πηγαίνει η χώρα. Χρεοκοπήσαμε οικονομικά. Παρακμάσαμε κοινωνικοπολιτικά. Θριάμβευσε ο λαϊκισμός. Και ακόμα… ψαχνόμαστε. Μάθαμε απ’ έξω και ανακατωτά ένα σωρό οικονομικούς/μνημονιακούς όρους που θα γέμιζαν λεξικό. Όλοι κάνουμε βαρύγδουπες αναλύσεις σε μέσα ενημέρωσης, καφενεία και παρέες. Δυστυχώς, όμως, δεν προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε τις παθογένειες/νοοτροπίες που κατέστρεψαν τη χώρα.
Το μόνο βέβαιο είναι πως το 2019 θα αποτελέσει τη χρονιά της υπερβολής. Το αργότερο έως το φθινόπωρο θα στηθούν οι εθνικές κάλπες και η παροχολογία έχει ήδη ξεκινήσει. Ας προετοιμαστούμε γιατί θα ακούσουμε απίστευτα προεκλογικά παραμύθια. Ίσως ο Αλέξης Τσίπρας να ξεπεράσει και τον παλιό εαυτό του, εκείνον του 2014, όταν υποσχόταν φαντασιακούς παραδείσους με σκισμένα Μνημόνια.
Τώρα το έργο θα είναι διαφορετικό. Ο πρωθυπουργός κάνει copy paste το «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ. Και πλέον μπορεί να μην υπάρχει πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, αλλά ανακάλυψε το μετρό Θεσσαλονίκης. Ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίασε ένα «έργο… μακέτο» που έλεγε και ο Σημίτης. Κάτι κυλιόμενες σκάλες και ζωγραφισμένα(!) σε μουσαμάδες μηχανήματα εισιτηρίων σε ένα μισοτελειωμένο σταθμό μετρό, το οποίο στην καλύτερη των περιπτώσεων θα λειτουργήσει προς τα τέλη του 2020. Μόνο αυτό το γελοίο και συγχρόνως προκλητικό σόου είναι αρκετό να μας προϊδεάσει για το τι θα δούμε έως την ημέρα των εκλογών.
Και γεφύρια θα φτιάξουν. Και αν δεν υπάρχουν ποτάμια θα φτιάξουν και ποτάμια, για να χτίσουν τα γεφύρια. Ο μαυρογιαλουρισμός θα σπάσει κάθε ρεκόρ.
Και τι έγινε, μπορεί να πει κάποιος. Έτσι συνέβαινε πάντοτε στις προεκλογικές περιόδους. Ναι, έτσι είναι. Μόνο που για αυτό το λόγο η χώρα έχει φτάσει εδώ που έχει φτάσει. Στον πάτο; Ίσως να έχει ακόμα και πιο κάτω.
Όσο οι κυβερνήσεις δεν έχουν τη βούληση να προωθήσουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις λόγω πολιτικού κόστους και συνεχίζουν να πουλάνε σανό σε ψηφοφόρους/πελάτες, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.
Δίνουν ψίχουλα, υπόσχονται καρβέλια. Και η ζωή συνεχίζεται. Τι 2019, τι 1989. Απλά το «Τσοβόλα δωσ’ τα όλα» έγινε «Ευκλείδη δωσ’ τα όλα». Και όπως έλεγε στο τραγούδι του ο Πορτοκάλογλου: «πες μου ποιος την άνοιξη θα φέρει / σε τούτα εδώ τα μέρη / πες του ποιος το φως του θα μας δώσει / ξανά να μας ενώσει / τα όνειρα να σώσει ποιος». Και πάλι ελπίζουμε μόνο σε ένα θαύμα!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου