Ο κ. Γ. Παπανδρέου, εν όψει των διαβουλεύσεων εμπειρογνωμόνων στη Ρώμη και της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, έδωσε συνέντευξη στην «Καθημερινή».
Προφανής στόχος του, αφ’ ενός να κερδίσει πόντους ανάμεσα σε ένα συντηρητικό αλλά σκεπτόμενο κοινό και αφ’ ετέρου (με την αναδημοσίευση των κυριότερων σημείων της συνέντευξης) να δώσει στο ευρύτερο κοινό την αίσθηση ότι η κυβέρνησή του "θα δώσει μια κρίσιμη μάχη".
Ομολογουμένως, θα μπορούσε αύριο να διεξαχθεί μια "κρίσιμη μάχη" στις Βρυξέλλες. Και να κερδηθεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Αλλά, δυστυχώς, δεν θα δοθεί. Οπως δεν δόθηκαν ακόμη κρισιμότερες μάχες από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και τον Μάιο του 2010, – δηλαδή, στο κρίσιμο οκτάμηνο από τις εκλογές μέχρι το Μνημόνιο.
Τότε, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχασε τον πόλεμο χωρίς να δώσει μάχη, χωρίς να διαπραγματευθεί σκληρά και ανυποχώρητα. Και δικαιολογημένα οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι "συνέπραξε συνειδητά με τις δυνάμεις Κατοχής, ώστε να υποδουλωθεί ο Λαός μας". Και ώστε τα συνήθη διακρατικά και διατραπεζικά δάνεια να αναβαθμιστούν σε ενυπόθηκα δάνεια, με υποθήκη σύμπασα τη δημόσια περιουσία!
Για να είμαστε, όμως, ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τις κρίσιμες μάχες που δεν έδωσε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στο Παρίσι, τις έδωσε και τις κέρδισε στην Ελλάδα. Τις έδωσε εναντίον του ελληνικού Λαού και ειδικότερα εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των Μικρομεσαίων και των Αγροτών. Και τις κέρδισε όλες!
Διότι και με τους μισθούς και με τις συντάξεις και με τα τιμολόγια του Δημοσίου και με τους έμμεσους φόρους είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι!
Αλλωστε, μετά το Περυσινό Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση που του έδωσε υπόσταση, μετά το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και τον Εφαρμοστικό Νόμο και μετά την αποδιάρθρωση του κράτους, – τα οποία ισχύουν και θα ισχύουν για απροσδιόριστο χρόνο, – όλα τα σενάρια που εξετάζουν και συζητούν οι Εμπειρογνώμονες στη Ρώμη είναι "μερεμέτια" και "γιατροσόφια" που δεν έχουν ως στόχο τη θεραπεία της νόσου (ή τη λύση του προβλήματος), αλλά την προσωρινή ανακούφιση και, εν συνεχεία, τη διαιώνισή της, προς όφελος των Τραπεζιτών της Ευρώπης και των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Ανακεφαλαιώνουμε:
Ομολογουμένως, θα μπορούσε αύριο να διεξαχθεί μια "κρίσιμη μάχη" στις Βρυξέλλες. Και να κερδηθεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Αλλά, δυστυχώς, δεν θα δοθεί. Οπως δεν δόθηκαν ακόμη κρισιμότερες μάχες από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και τον Μάιο του 2010, – δηλαδή, στο κρίσιμο οκτάμηνο από τις εκλογές μέχρι το Μνημόνιο.
Τότε, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχασε τον πόλεμο χωρίς να δώσει μάχη, χωρίς να διαπραγματευθεί σκληρά και ανυποχώρητα. Και δικαιολογημένα οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι "συνέπραξε συνειδητά με τις δυνάμεις Κατοχής, ώστε να υποδουλωθεί ο Λαός μας". Και ώστε τα συνήθη διακρατικά και διατραπεζικά δάνεια να αναβαθμιστούν σε ενυπόθηκα δάνεια, με υποθήκη σύμπασα τη δημόσια περιουσία!
Για να είμαστε, όμως, ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τις κρίσιμες μάχες που δεν έδωσε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στο Παρίσι, τις έδωσε και τις κέρδισε στην Ελλάδα. Τις έδωσε εναντίον του ελληνικού Λαού και ειδικότερα εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των Μικρομεσαίων και των Αγροτών. Και τις κέρδισε όλες!
Διότι και με τους μισθούς και με τις συντάξεις και με τα τιμολόγια του Δημοσίου και με τους έμμεσους φόρους είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι!
Αλλωστε, μετά το Περυσινό Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση που του έδωσε υπόσταση, μετά το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και τον Εφαρμοστικό Νόμο και μετά την αποδιάρθρωση του κράτους, – τα οποία ισχύουν και θα ισχύουν για απροσδιόριστο χρόνο, – όλα τα σενάρια που εξετάζουν και συζητούν οι Εμπειρογνώμονες στη Ρώμη είναι "μερεμέτια" και "γιατροσόφια" που δεν έχουν ως στόχο τη θεραπεία της νόσου (ή τη λύση του προβλήματος), αλλά την προσωρινή ανακούφιση και, εν συνεχεία, τη διαιώνισή της, προς όφελος των Τραπεζιτών της Ευρώπης και των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Ανακεφαλαιώνουμε:
Υπήρξαν και υπάρχουν και θα υπάρχουν πεδία για "κρίσιμες μάχες". Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, όμως, ούτε έδωσε, ούτε δίνει, ούτε πρόκειται να δώσει καμιά μάχη – περισσότερο ή λιγότερο κρίσιμη – για την υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων του ελληνικού Λαού και της χώρας.
Αντιθέτως, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις δυνάμεις Κατοχής (από εκείνες που έπαιρνε δανεικά, προκειμένου να συγκεντρώνει ψήφους!), η κυβέρνηση έδωσε, δίνει και θα δίνει μάχες εναντίον του Λαού, τις οποίες και θα κερδίζει μέχρι την ανατροπή της.
Η οποία ανατροπή, όσο καθυστερεί, τόσο το χειρότερο για την ταλαίπωρη Ελλάδα!
Αντιθέτως, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις δυνάμεις Κατοχής (από εκείνες που έπαιρνε δανεικά, προκειμένου να συγκεντρώνει ψήφους!), η κυβέρνηση έδωσε, δίνει και θα δίνει μάχες εναντίον του Λαού, τις οποίες και θα κερδίζει μέχρι την ανατροπή της.
Η οποία ανατροπή, όσο καθυστερεί, τόσο το χειρότερο για την ταλαίπωρη Ελλάδα!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου