Γράφει ο Απόστολος Τσοράκης
------------------------------------
Μια βόλτα 400 χιλιομέτρων, από Αθήνα, Κόρινθο, Ρίο & Ναύπακτο και από εκεί μέσω Δεσφίνας, Λειβαδιάς, Κάστρου επιστροφή στην Αθήνα, ήταν αρκετή για να τα δω όλα…
Μου έκανε πραγματικά εντύπωση, οδηγώντας αυτή τη διαδρομή, γιατί είναι τόσο λίγοι οι νεκροί από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
Μου έκανε πραγματικά εντύπωση, οδηγώντας αυτή τη διαδρομή, γιατί είναι τόσο λίγοι οι νεκροί από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
Πιστεύω ότι έπρεπε να είναι περισσότεροι οι νεκροί.
Ίσως με περισσότερους νεκρούς και τραυματίες να έμεναν λιγότεροι ανεύθυνοι οδηγοί και να λυνόταν έτσι το πρόβλημα της οδήγησης στη χώρα μας.
Στο σύντομο αυτό ταξίδι, που έκανα αυθημερόν, αντιμετώπισα τον Ελληνικό πολιτισμό των οδηγών, σε πλήρη ανάπτυξη, και κατάλαβα ότι δεν διαφέρει πολύ από το συνολικό πολιτισμό των ραγιάδων που αποτελούν τους πολίτες της Ελλάδας.
Στο σύντομο αυτό ταξίδι, που έκανα αυθημερόν, αντιμετώπισα τον Ελληνικό πολιτισμό των οδηγών, σε πλήρη ανάπτυξη, και κατάλαβα ότι δεν διαφέρει πολύ από το συνολικό πολιτισμό των ραγιάδων που αποτελούν τους πολίτες της Ελλάδας.
Δεν πρόκειται να περιγράψω καθόλου το ταξίδι, τα ατυχήματα, τους δολοφόνους αργούς οδηγούς, το καρτέρι που στήνει η τροχαία για εισπρακτικούς λόγους κλπ.
Απλώς θέλω να μάθω γιατί δεν κάνουμε σαν έθνος μια ομαδική αυτοκτονία.
Αφού έτσι και αλλιώς με μαθηματική ακρίβεια σε λίγα χρόνια θα είμαστε κράτος αναπήρων και νεκρών.
Ο ίδιος οδηγός που αδιαφορεί για την δυστυχία που σπέρνει κάνοντας χρήση του όπλου «αυτοκίνητο» είναι ο πολίτης που αδιαφορούσε για την φωτιά που έβλεπε να εξελίσσεται στην Ηλία και την Πάρνηθα, που έβριζε τους μαθητές διαδηλωτές ως αλήτες, που έκανε ανέκδοτο και σπεκούλαρε με την απόδραση Παλαιοκώστα, που ανέχεται την τρομοκρατία, αυτός που μετά από κάθε συμβάν κατηγορούσε την επόμενη ημέρα το κράτος, έβριζε τα κόμματα και τελικά… δε βαριέσαι αδερφέ, εμένα τι με νοιάζει…
Ο ίδιος οδηγός που αδιαφορεί για την δυστυχία που σπέρνει κάνοντας χρήση του όπλου «αυτοκίνητο» είναι ο πολίτης που αδιαφορούσε για την φωτιά που έβλεπε να εξελίσσεται στην Ηλία και την Πάρνηθα, που έβριζε τους μαθητές διαδηλωτές ως αλήτες, που έκανε ανέκδοτο και σπεκούλαρε με την απόδραση Παλαιοκώστα, που ανέχεται την τρομοκρατία, αυτός που μετά από κάθε συμβάν κατηγορούσε την επόμενη ημέρα το κράτος, έβριζε τα κόμματα και τελικά… δε βαριέσαι αδερφέ, εμένα τι με νοιάζει…
Εγώ να είμαι καλά…
Καμία ευθύνη…
Και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που ο Ελληνικός πολιτισμός δεν έχει, ευθύνη.
Και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που ο Ελληνικός πολιτισμός δεν έχει, ευθύνη.
Εκπαιδευόμαστε με όλα τα μέσα και με κάθε κοινωνική διαδικασία και μαθαίνουμε ότι η ευθύνη σαν έννοια και σαν πρακτική είναι υποχρέωση των άλλων (ποιών;).
Έτσι ο οδηγός δεν έχει ευθύνη για τον τρόπο που οδηγεί, το κράτος δεν έχει ευθύνη για τους δρόμους, κανείς δεν έχει ευθύνη για την καταστροφή της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους, για το θάνατο του Αλέξη, για την δολοφονική επίθεση στο Διαμαντή, για τη φωτιά στην Ηλία, την Πάρνηθα και το Πήλιο, το κράτος δεν έχει ευθύνη για την αλλοπρόσαλλη πρακτική του.
Γενικά η ευθύνη είναι κάτι που δεν μας αφορά.
Ζούμε σε μια πολιτεία με καπιταλιστικές, φιλελεύθερες συνήθειες στην τσέπη και στα έσοδα μας (μαύρο κατάμαυρο χρήμα) και κουμουνιστικές απαιτήσεις από τους άλλους χωρίς ευθύνη, πρέπει κάποιος άλλος να φταίει για κάθε μας πράξη και ως εκ τούτου σκοτώστε όποιους βρείτε στο δρόμο, κάντε προσπέραση τρείς μαζί, έτσι και αλλιώς οι άλλοι έχουν ευθύνη να μας διασώσουν… κάψτε τα δάση, έτσι και αλλιώς δεν έχουμε εμείς ευθύνη και συνέπειες, τα παιδιά μας δεν θα έχουν οξυγόνο… διαλύστε την Αθήνα, έχουν μαύρα λεφτά και θα διασωθούν αυτοί, σκοτώστε όποιον βρείτε μπροστά σας υπάρχει ανοχή…
Ζούμε σε μια πολιτεία με καπιταλιστικές, φιλελεύθερες συνήθειες στην τσέπη και στα έσοδα μας (μαύρο κατάμαυρο χρήμα) και κουμουνιστικές απαιτήσεις από τους άλλους χωρίς ευθύνη, πρέπει κάποιος άλλος να φταίει για κάθε μας πράξη και ως εκ τούτου σκοτώστε όποιους βρείτε στο δρόμο, κάντε προσπέραση τρείς μαζί, έτσι και αλλιώς οι άλλοι έχουν ευθύνη να μας διασώσουν… κάψτε τα δάση, έτσι και αλλιώς δεν έχουμε εμείς ευθύνη και συνέπειες, τα παιδιά μας δεν θα έχουν οξυγόνο… διαλύστε την Αθήνα, έχουν μαύρα λεφτά και θα διασωθούν αυτοί, σκοτώστε όποιον βρείτε μπροστά σας υπάρχει ανοχή…
Αυτοί είμαστε και έτσι φερόμαστε…
Γιατί λοιπόν τόσοι λίγοι νεκροί στους δρόμους, θα έπρεπε να είναι περισσότεροι…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου