Στο καφέ του Σώτου, το "Καφέ Σαντάν", η τηλεόραση παίζει τον Μαυρογιαλούρο, καθότι έχουμε κι εκλογές σε λίγες μέρες. Το έργο φαίνεται ν’ αρέσει ιδιαίτερα. Ακόμα και οι πρεφαδόροι, περισσότερο έχουν το νου τους στο έργο παρά στα χαρτιά που παίζουν.
Στο έργο, είναι η στιγμή που ο Κωνσταντάρας, δηλαδή ο υπουργός Μαυρογιαλούρος -στο έργο-, κάνει μια ακόμα πρόβα στο λόγο που θα εκφωνήσει. «Θα», «θα», «θα» και το τελευταίο «θα» δεν προλαβαίνει να το πει, γιατί τον πρόλαβε το γκάρισμα ενός γαϊδουριού που εκείνη τη στιγμή, πέρναγε από εκεί. Το καφενείο σείστηκε απ’ τα γέλια των θαμώνων. Είναι από εκείνες τις στιγμές, που εύκολα καταλαβαίνεις πόσο πολύ περισσότερα είναι εκείνα που ενώνουν τους απλούς ανθρώπους από όσα τους χωρίζουν, ανεξάρτητα απ’ τις πολιτικές τους διαφορές.
Οι θαμώνες, σχολιάζουν τις σκηνές του έργου. Φτάνει τώρα η σκηνή που ο υπουργός μαζί με τους αγανακτισμένους χωριάτες, στέλνουν πεσκέσι τσούρμο τα φάσκελα προς τον Μαυρογιαλούρο στην Αθήνα. Ακόμα δεν ανακάλυψαν ότι ο υπουργός αυτοφασκελώνεται. Και μαζί με τους ηθοποιούς, μερικοί θαμώνες στο καφενείο ενώνουν και τα δικά τους φάσκελα που έχουν κατεύθυνση προς το κέντρο της πρωτεύουσας, αφού εκεί είναι συγκεντρωμένα όλα τα υπουργεία και όλοι οι Μαυρογιαλουραίοι.
- Από τα πιο καλά έργα. Αποφαίνεται ο Θεόφιλος.
- Όσο πιο κοντά στη πραγματικότητα είναι ένα σενάριο, τόσο πιο καλό είναι. Δεν το ξέρεις; Είπε ο Λεωνίδας.
Ο Θεόφιλος, και μαζί μ’ αυτόν και ο Στάθης, και ο παπα-Δημήτρης και ο Μήτσος, ο συνταξιούχος δάσκαλος, που κάθονταν μαζί του κούνησαν το κεφάλι με επιδοκιμασία.
- Μας ρούφηξαν το μεδούλι οι κερατάδες οι...
Διαβάστε τη συνέχεια --->εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου