Ρώτησε σήμερα ο Μπόμπος τη μαμά του: «Τι σχέση έχει, μαμά, η αερόβια γυμναστική με τη Eurovision;»
Η ερώτηση έφερε τη μαμά του Μπόμπου σε δύσκολη θέση και σκέφτηκε αρκετά πριν απαντήσει. Κατάλαβε πού το πήγαινε ο πανέξυπνος Μπόμπος και εν όψει του τελικού δεν ήθελε η απάντησή της να προκαλέσει δυσφήμιση στο εθνικό σύμβολο της Ελλάδας, και μάλιστα μια μέρα πριν από τον τελικό. Έπρεπε ν’ απαντήσει διπλωματικά ώστε ούτε ψέματα να πει στον περίεργο αλλά πανέξυπνο γιο της, το Μπόμπο, ούτε την αλήθεια να κρύψει.
«Παιδί μου, Μπόμπο», του απάντησε, «βιάζεσαι να σου δώσω την απάντηση τώρα; Δώσε μου δυο μέρες προθεσμία, και θα σου εξηγήσω. »
«Όχι, μαμά, θέλω την απάντηση τώρα» απάντησε ο Μπόμπος, χτυπώντας το δεξί του πόδι στο πάτωμα. Προσέξτε, το δεξί χτύπησε!
«Καλά, καλά, παιδί μου, θα σου απαντήσω, αλλά παρακαλώ μην το διαδώσεις στο σχολείο μήπως μεταδοθεί η άποψή μου έξω από τα σύνορα και πάθει η χώρα μας καμιά συμφορά .»
«Εντάξει μαμά, αν πρόκειται για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, δε θα πω τίποτα.»
«Λοιπόν, αγαπητέ μου Μπόμπο, η απορία σου είναι πολύ εύλογη, και για μια ακόμη φορά με κάνεις υπερήφανη με την εξυπνάδα σου. Αναφέρεσαι φαντάζομαι στο Σάκη και στην αερόβια εκτέλεση του τραγουδιού του στη Eurovision.»
«Ναι βρε μαμά, άντε μ’ έπρηξες με τις περιστροφές σου! Έμπα στο θέμα επιτέλους!»
«Κοίταξε, παιδάκι μου, η αερόβια γυμναστική (aerobics) δεν έχει και μεγάλη σχέση με το τραγούδι, δηλαδή δεν έχει καμία σχέση! Όμως αν είσαι ο Σάκης Ρουβάς και είχες καλές επιδόσεις στη γυμναστική από μικρός, μπορείς να την υποχρεώσεις να σχετιστεί, και μάλιστα να πάρεις και τις ευλογίες του Πατριάρχη. Κανείς δε θα τολμήσει να σε σχολιάσει αρνητικά, διότι είσαι ο Ρουβάς. Κατάλαβες;»
«Τι να καταλάβω, ρε μαμά; Εσύ δε μου είχες μάθει πως η μουσική και η μελωδία βγαίνουν από το λαρύγγι; Εδώ έχουν έλθει τα πάνω κάτω και κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η μελωδία βγαίνει ανάμεσα από τα σκέλη. Έλεος!»
«Μπόμπο! Πολλά λες. Πήγαινε να φας τα cornflakes σου τώρα, έχουν ήδη μουλιάσει. Νομίζω πως σου απάντησα.»
«Άσε με κι εσύ με τα cornflakes! Εδώ κοντεύει να μουλιάσει το κεφάλι μου με αυτά που βλέπω και ακούω. Ήξερα ότι ο άνθρωπος έχει πολύ προοδέψει στην τεχνολογία, αλλά το να βγάζει “ήχους” μέσα από τα σκέλια του, χοροπηδώντας πάνω κάτω στη σκηνή, επιδεικνύοντας τους γυμνασμένους μύες του, και ιδιαίτερα του μηρούς, κάνοντας αισθησιακές κινήσεις για να "διεγείρει" το πλήθος, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα γινόταν αναπόσπαστο συστατικό της μουσικής.»
«Αμ εγώ τι να πω που είμαι και παλιότερη, κι έζησα σε άλλες καλύτερες εποχές που η μελωδία έβγαινε από το λαρύγγι του καλλιτέχνη και δεν απευθυνόταν στα ζωικά ένστικτα του ανθρώπου αλλά στην ίδια την ψυχή του; Για έλα στη θέση μου; Στην εποχή μας όλα έχουν εκφυλιστεί παιδί μου. Ακόμη και η μουσική… Μην το ψάχνεις και μην απογοητεύεσαι. Άλλωστε, τι τον βρίσκει τον άνθρωπο και δεν το περνάει;»
«Μαμά μη φεύγεις, δεν τελείωσα», είπε ο Μπόμπος με πεσμένη τη φωνή από την απογοήτευση. «Έχω κι άλλη μια ερώτηση: Γιατί διάλεξαν τους στίχους “This is our night” για να στείλουν στη Eurovision;»
«Έλα τώρα, που καμώνεσαι πως δεν καταλαβαίνεις! Κάτι τέτοιες ερωτήσεις κάνεις και σου έχει βγει τ’ όνομα για χαζός, ενώ δεν είσαι!»
«Πες το!», επιμένει ο Μπόμπος.
«Λοιπόν, αφού θέλεις να τ’ ακούσεις, ο τίτλος του τραγουδιού με το οποίο διαγωνίζεται ο εθνικός μας αερόβιος τραγουδιστής είναι αλληγορικός. Αυτή είναι η νύχτα μας! Αυτή είναι η νύχτα της Ελλάδας σε όλους τους τομείς, και η τέχνη δε θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση. This is our night! Κατάλαβες;»
«Κατάλαβα, μαμά! Άλλωστε τη νύχτα αυτή σε κάθε τομέα τη ζω καθημερινά. Αλήθεια, πότε θα ξημερώσει στην Ελλάδα; Πότε τελειώνει αυτή η μακρά νύχτα;»
«Δύσκολη η απάντηση, παιδί μου Μπόμπο! Πάντως, αν πρόκειται ποτέ να δούμε το λυκαυγές, αυτό πρέπει ν’ αρχίσει από τις τέχνες, και κυρίως από τη μουσική. Δυστυχώς προς το παρόν δε βλέπω γλυκοχάραμα. Πήγαινε τώρα να φας τα cornflakes σου, και μη σκέπτεσαι πολύ. Όσο σκέπτεσαι τόσο θα μαραζώνεις…»
«Μαμά, ύστερα από αυτά που μου είπες μου κόπηκε η όρεξη. Δώσε τα μουλιασμένα cornflakes στο γάτο μου. Αμφιβάλλω αν ο γάτος έχασε την όρεξη με το τραγούδι του Σάκη μας. Ζώο είναι, τι να καταλάβει από μουσική;»
THIS IS OUR NIGHT!
Μαρία Σεφέρου
Η ερώτηση έφερε τη μαμά του Μπόμπου σε δύσκολη θέση και σκέφτηκε αρκετά πριν απαντήσει. Κατάλαβε πού το πήγαινε ο πανέξυπνος Μπόμπος και εν όψει του τελικού δεν ήθελε η απάντησή της να προκαλέσει δυσφήμιση στο εθνικό σύμβολο της Ελλάδας, και μάλιστα μια μέρα πριν από τον τελικό. Έπρεπε ν’ απαντήσει διπλωματικά ώστε ούτε ψέματα να πει στον περίεργο αλλά πανέξυπνο γιο της, το Μπόμπο, ούτε την αλήθεια να κρύψει.
«Παιδί μου, Μπόμπο», του απάντησε, «βιάζεσαι να σου δώσω την απάντηση τώρα; Δώσε μου δυο μέρες προθεσμία, και θα σου εξηγήσω. »
«Όχι, μαμά, θέλω την απάντηση τώρα» απάντησε ο Μπόμπος, χτυπώντας το δεξί του πόδι στο πάτωμα. Προσέξτε, το δεξί χτύπησε!
«Καλά, καλά, παιδί μου, θα σου απαντήσω, αλλά παρακαλώ μην το διαδώσεις στο σχολείο μήπως μεταδοθεί η άποψή μου έξω από τα σύνορα και πάθει η χώρα μας καμιά συμφορά .»
«Εντάξει μαμά, αν πρόκειται για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, δε θα πω τίποτα.»
«Λοιπόν, αγαπητέ μου Μπόμπο, η απορία σου είναι πολύ εύλογη, και για μια ακόμη φορά με κάνεις υπερήφανη με την εξυπνάδα σου. Αναφέρεσαι φαντάζομαι στο Σάκη και στην αερόβια εκτέλεση του τραγουδιού του στη Eurovision.»
«Ναι βρε μαμά, άντε μ’ έπρηξες με τις περιστροφές σου! Έμπα στο θέμα επιτέλους!»
«Κοίταξε, παιδάκι μου, η αερόβια γυμναστική (aerobics) δεν έχει και μεγάλη σχέση με το τραγούδι, δηλαδή δεν έχει καμία σχέση! Όμως αν είσαι ο Σάκης Ρουβάς και είχες καλές επιδόσεις στη γυμναστική από μικρός, μπορείς να την υποχρεώσεις να σχετιστεί, και μάλιστα να πάρεις και τις ευλογίες του Πατριάρχη. Κανείς δε θα τολμήσει να σε σχολιάσει αρνητικά, διότι είσαι ο Ρουβάς. Κατάλαβες;»
«Τι να καταλάβω, ρε μαμά; Εσύ δε μου είχες μάθει πως η μουσική και η μελωδία βγαίνουν από το λαρύγγι; Εδώ έχουν έλθει τα πάνω κάτω και κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η μελωδία βγαίνει ανάμεσα από τα σκέλη. Έλεος!»
«Μπόμπο! Πολλά λες. Πήγαινε να φας τα cornflakes σου τώρα, έχουν ήδη μουλιάσει. Νομίζω πως σου απάντησα.»
«Άσε με κι εσύ με τα cornflakes! Εδώ κοντεύει να μουλιάσει το κεφάλι μου με αυτά που βλέπω και ακούω. Ήξερα ότι ο άνθρωπος έχει πολύ προοδέψει στην τεχνολογία, αλλά το να βγάζει “ήχους” μέσα από τα σκέλια του, χοροπηδώντας πάνω κάτω στη σκηνή, επιδεικνύοντας τους γυμνασμένους μύες του, και ιδιαίτερα του μηρούς, κάνοντας αισθησιακές κινήσεις για να "διεγείρει" το πλήθος, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα γινόταν αναπόσπαστο συστατικό της μουσικής.»
«Αμ εγώ τι να πω που είμαι και παλιότερη, κι έζησα σε άλλες καλύτερες εποχές που η μελωδία έβγαινε από το λαρύγγι του καλλιτέχνη και δεν απευθυνόταν στα ζωικά ένστικτα του ανθρώπου αλλά στην ίδια την ψυχή του; Για έλα στη θέση μου; Στην εποχή μας όλα έχουν εκφυλιστεί παιδί μου. Ακόμη και η μουσική… Μην το ψάχνεις και μην απογοητεύεσαι. Άλλωστε, τι τον βρίσκει τον άνθρωπο και δεν το περνάει;»
«Μαμά μη φεύγεις, δεν τελείωσα», είπε ο Μπόμπος με πεσμένη τη φωνή από την απογοήτευση. «Έχω κι άλλη μια ερώτηση: Γιατί διάλεξαν τους στίχους “This is our night” για να στείλουν στη Eurovision;»
«Έλα τώρα, που καμώνεσαι πως δεν καταλαβαίνεις! Κάτι τέτοιες ερωτήσεις κάνεις και σου έχει βγει τ’ όνομα για χαζός, ενώ δεν είσαι!»
«Πες το!», επιμένει ο Μπόμπος.
«Λοιπόν, αφού θέλεις να τ’ ακούσεις, ο τίτλος του τραγουδιού με το οποίο διαγωνίζεται ο εθνικός μας αερόβιος τραγουδιστής είναι αλληγορικός. Αυτή είναι η νύχτα μας! Αυτή είναι η νύχτα της Ελλάδας σε όλους τους τομείς, και η τέχνη δε θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση. This is our night! Κατάλαβες;»
«Κατάλαβα, μαμά! Άλλωστε τη νύχτα αυτή σε κάθε τομέα τη ζω καθημερινά. Αλήθεια, πότε θα ξημερώσει στην Ελλάδα; Πότε τελειώνει αυτή η μακρά νύχτα;»
«Δύσκολη η απάντηση, παιδί μου Μπόμπο! Πάντως, αν πρόκειται ποτέ να δούμε το λυκαυγές, αυτό πρέπει ν’ αρχίσει από τις τέχνες, και κυρίως από τη μουσική. Δυστυχώς προς το παρόν δε βλέπω γλυκοχάραμα. Πήγαινε τώρα να φας τα cornflakes σου, και μη σκέπτεσαι πολύ. Όσο σκέπτεσαι τόσο θα μαραζώνεις…»
«Μαμά, ύστερα από αυτά που μου είπες μου κόπηκε η όρεξη. Δώσε τα μουλιασμένα cornflakes στο γάτο μου. Αμφιβάλλω αν ο γάτος έχασε την όρεξη με το τραγούδι του Σάκη μας. Ζώο είναι, τι να καταλάβει από μουσική;»
THIS IS OUR NIGHT!
Μαρία Σεφέρου
Για τον ανώνυμο 12:02 μμ που διέγραψα το σχόλιό του.
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------
Απορώ πως δεν αντελήφθηκες ότι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς, δεν μπορεί να "σταθεί" στο συγκεκριμένο blog.
Για ενημέρωση έχω να σου πω ότι υπάρχουν 42.000 ιστολόγια.
Μπορείς κάλλιστα το ίδιο σχόλιο να το στείλεις εκεί που νομίζεις.
Όλο και κάποιο απ' αυτά θα είναι συμβατό με την χυδαιότητά σου.
Θερμή παράκληση.!!!
Θα μου έκανες μεγάλη τιμή αν ...έφευγες, πριν γίνεις αιτία να κλείσω τα σχόλια.
Σ' ευχαριστώ προκαταβολικά και ελπίζω στην κατανόησή σου.
Φιλικά.
gianniotis.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ...... ΕΜΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ την Μπεζαντάκου παρά τον τγραγουδιστή με τη φούστα και τον τούρκο συνάδελφό του να τραγουδάει μαζί του στα κατεχόμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοβαρευθείτε Ελληναράδες και σεις χαϊβανοκοριτσόπουλα.
Η νυκτα της μερας που ζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή******************************
΄" και εί μ'όνος ελάκτισεν, αντιλακτισαι τουτον ηξιωσατ'άν ; "
Η κρισι που βιωνει η Ελληνικη κοινωνια ειναι πραγματικη... Και ειναι γενικευμενη.
Ειναι κρισι Εθνικη, Κρισι Πολιτικης εξουσιας η οποια μονοπωλειται απο λιγες οικογενειακες δυναστειες και ασημαντους κληρονομους ονοματων. Κρισι Οικονομικη που δημιουργειται απο την κακη διαχειρισι, την κατασπαταλησι υλικων και ανθρωπινων πορων, Τελος κρισι Πολιτιστικων αξιων.Της θρησκειας, της ηθικης της λογοτεχνιας της τεχνης.Και η σημερινη ανυπαρξια ηγετικης μορφης, επιτεινει την καταστροφη.
Ετσι ουδεις, απο εκεινους που ωφειλαν, αποτολμα να ομολογηση την τραγικη Αληθεια. Οτι δηλαδη η χωρα μας ξεπερασε το χειλος του γκρεμου και οτι εκει που βρισκεται μεταξυ φθορας και αφθαρσιας, η Εθνικη επιβιωσις απαιτει ομονοια, κοινη συμπορευσι, σκληρη εργασια, νοικοκυρεμα , αυτοελεγχο, πειθαρχια στους Νομους. Ταυτοχρονα εξ ισου αν οχι περισοτερον λειψανδρη ειναι η ηγεσια των φιλοσοφων, των πνευματικων ταγων, που αντι να συμβουλευουν και να φωτιζουν με τη σοφια τους τον σκοτεινο μοναχικο μας δρομο, εχουν μονο μισητικους και ταξικους λογους να θυμηθουν, αφυπνιζοντας αγρια ενστικτα που εκτρεφει η αγωνια ο φοβος για την ελλειψι καθε προοπτικης στο μελλον.
Μεσα σ αυτό το ζοφερο παρον, που βιωνουμε τον θανατο της φαντασιας, την καταστροφη της δημιουργιας , τον ολοκληρωτισμο της απαιδειας, την αθανασια του λαικισμου, η νυχτα της Ελλαδος ειναι μακρα και ατελειωτη.Δεν είναι η σημερινη μονον.
Βεβαια, ουδεμια ευθυνη γι αυτό φερει ο συμπαθεστατος καλλιτεχνης και η φιλοτιμη προσπαθεια του στο ολοστρογγυλο μηδεν του απειρου που βρισκομαστε.
Όμως κι αν όλα αυτά δεν ησαν αληθινα . Κι αν ακομη ενας μονο στον κοσμο ολο, ενστερνιζετο την αποψι αυτή. Αυτή η αποψι θα ηταν εξ ισου σεβαστη και ελευθερη να διατυπωθει. Και αυτή η δυνατοτητα μας παρεχεται ελευθερα χωρις καμια δεσμευσι ή προσυμφωνια και ανταλλαγματα στο πολιτισμενο ελευθερο, βημα του διαδικτυακου ημερολογιου του κου Γιαννιωτη
Είναι ηδιον της γενικευμενης αυτης κρισεως, που περιγραψαμε, αναρθρες κακοηχες βαρβαρες αλογες φωνες να θεωρουν διαλογο την υβρι, εγκλημα την σκεψι, κακουργημα την άλλη αποψι, γνωμη τον μονοτονο ογκανισμο τους στον λογο..
Ως εάν η απειρια των ηχων της μουσικης ηταν μονο μια νοτα. Η δικη τους η υβρις.
ΙΑΣΩΝ