Ένα μνημόσυνο και μια ευχή για τον ήρωα Σπύρο Θεοδώρου

Της Μαρίας Σεφέρου

Ας είναι γαλήνια η ψυχή σου, ήρωα Σπύρο Θεοδώρου, στο μεγάλο ταξίδι της στην αιωνιότητα που μόλις άρχισε. Ας είναι μακαρία η ζωντανή συνείδησή σου στην τέταρτη διάσταση που βρίσκεται τώρα, μια διάσταση όπου δεν υπάρχει οδύνη, λύπη ή στεναγμός. Άφησες το πήλινο δοχείο στο οποίο είχε εγκλωβιστεί η ψυχή σου και πέταξες ψηλά. Είχες, φαίνεται, τελειώσει γρήγορα τη γήινη αποστολή σου...

Εγώ προσωπικά σ’ ευχαριστώ για την ανεκτίμητη προσφορά σου στο κοινωνικό σύνολο, μια προσφορά που μάλιστα δεν την αξίζουμε… Πορεύσου στο ΦΩΣ, κι αν μπορείς συγχώρα ακόμη και το δολοφόνο σου.

Έφυγες νωρίς , χωρίς να προλάβεις να κλείσεις τον κύκλο της ζωής σου, γιατί έτσι το ήθελε ο στυγερός σου δολοφόνος, που τώρα θα συμβιώνει με τις αβάστακτες ερινύες του. Πάλεψες γενναία για να κρατηθείς στη ζωή αλλά η "Μοίρα" αποφάσισε αλλιώς.

Όμως, ο δολοφόνος σου δεν είναι μόνος σε τούτη τη στυγερή δολοφονία που διέπραξε. Ηθικοί αυτουργοί είναι όλοι εκείνοι οι ψευτοπροοδευτικοί "επώνυμοι" μισέλληνες που είχαν μεθοδικά ενσταλάξει στην ψυχή του εμπάθεια, μίσος και εκδικητικότητα εναντίον ολόκληρου του σώματος της Αστυνομίας. Είναι οι διάφοροι "Τριανταφυλλόπουλοι", οι "Λαζόπουλοι", και όλοι οι ψευτοπροοδευτικοί πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι και "καλλιτέχνες" που δούλεψαν υπερωρίες τις τελευταίες δεκαετίες για ν’ αμαυρώσουν το κύρος της Αστυνομίας και να γεμίσουν τις καρδιές μιας μεγάλης μερίδας του λαού με μίσος εναντίον εκείνων που αποκαλούν “μπάτσους”.

Κι ας φρουρούνται πολλά απ’ αυτά τα επώνυμα ανδρείκελα - που μάλιστα διαθέτουν τεράστιες ακίνητες περιουσίες και παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς - από αστυνομικούς των 700 ευρώ τους οποίους ανερυθρίαστα αποκαλούν «μπάτσους, γουρούνια δολοφόνους». Αυτοί όλοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας σου, αγαπητέ Σπύρο, και αυτοί ας όψονται. Ας κοιτάξουν το πρόσωπό τους στον καθρέφτη κι ας τον φτύσουν τουλάχιστον, αν δε μπορούν να εκφράσουν δημόσια συγνώμη και ν’ αλλάξουν την προβιά τους.

Αγαπητέ Σπύρο Θεοδώρου, ίσως ο πρόωρος θάνατός σου να ήταν λύτρωση από μια άποψη. Λύτρωση από ένα άχαρο, επικίνδυνο και τραγικό λειτούργημα που σε καλούσε, όπως κι όλους τους συναδέλφους σου, να διακινδυνεύεις καθημερινά τη ζωή σου για να περισώσεις ό,τι έχει απομείνει όρθιο από ένα σάπιο σύστημα που κατατρώει τα ίδια τα θεμέλια της Ελλάδας. Αλήθεια, με ποιον ενθουσιασμό μπορούσες να παίζεις κορόνα-γράμματα τη ζωή σου για να υπηρετείς ένα διεφθαρμένο κράτος, με διεφθαρμένους πολιτικούς, οικονομικούς και θρησκευτικούς ταγούς, ένα λαό χωρίς ιδανικά, χωρίς ιερό και όσιο; Γι’ αυτό σε θαυμάζω και σε θεωρώ ήρωα. Και είσαι ήρωας, Σπύρο Θεοδώρου.

Θυμάμαι με αποτροπιασμό ότι κάποια τρισάθλια ανδρείκελα σου είχαν προσάψει και την κατηγορία ότι διάλεξες το επάγγελμα του αστυνομικού για βιοποριστικούς λόγους και όχι από μεράκι! Μην τους κρατάς κακία. Ανθρωποειδή είναι, δε μπορούν να παράγουν υψηλότερες σκέψεις. Στη λάσπη της συναλλαγής, της υποκρισίας και της χλιδής που κυλιούνται καθημερινά, ο νους και η ψυχή τους ρυπαίνονται και δε μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από δαύτους. Είναι οι ίδιοι τυμβωρύχοι που θα σπεύσουν και τώρα να κερδοσκοπήσουν, έτσι ή αλλιώς, πάνω στην ιερή μνήμη σου.

Αγαπητέ Σπύρο, παρόλο που δε σε γνώριζα προσωπικά, σε νιώθω δικό μου άνθρωπο. Και νιώθω οδύνη για την πρόωρη αναχώρησή σου, όπως ένιωσα όταν έχασα αγαπημένα μου πρόσωπα. Και η οικογένειά μου έχει δοκιμαστεί σκληρά σε αυτό το σημείο... Όμως, οι εμπειρίες που είχα μου επιτρέπουν πέραν κάθε αμφιβολίας να πιστεύω ότι η ψυχή σου είναι ζωντανή κι ότι ο πνευματικός κόσμος όπου βρίσκεσαι τώρα είναι απείρως καλύτερος από τον υλικό. Αυτό ας παρηγορεί την οικογένειά σου που θρηνεί για το θάνατο του υλικού σου κελύφους και το κενό που τους άφησες.

Ζεις, Σπύρο Θεοδώρου, και θα ζεις πάντα και στις ψυχές όλων των Ελλήνων που δεν έχουν αλλοτριωθεί από τη μηδενιστική κουλτούρα του τίποτα. Ας είναι αιωνία η μνήμη σου! Δε λέω να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, όπως συνηθίζεται, διότι το χώμα σκεπάζει μόνο το άψυχο κουφάρι σου, το πανωφόρι της ψυχής σου, η οποία, ανάλαφρη πια από το περιττό βάρος του πήλινου δοχείου που είχε δανειστεί, πετάει τώρα στους ουρανούς της αιωνιότητας και της μακαριότητας!

Καλό ταξίδι, Σπύρο Θεοδώρου. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη θυσία σου!