Επί δεκαετίες τώρα ακούμε τα περί απαιτούμενων «διαρθρωτικών αλλαγών» για την ανάκαμψη της Ελληνικής Οικονομίας και το μόνο που διαπιστώνουμε στο πετσί μας είναι η περαιτέρω εξάρθρωσή της. Επί πρωθυπουργίας Σημίτη, οι απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές ήταν σε ημερησία διάταξη. Το ίδιο συμβαίνει και επί κυβέρνησης Καραμανλή την τελευταία πενταετία. Τη διάρθρωση επιζητούν και εξάρθρωση τους βγαίνει!Σύμφωνα με άρθρο της Ελευθεροτυπίας, «ήδη το έλλειμμα αυξάνεται προς το 8% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 3,7% φέτος. Η κατάρρευση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και η μεγάλη υπέρβαση των δαπανών (+18%), την οποία παραδέχθηκε χθες ο κ. Παπαθανασίου, έχουν αποτελέσει εκρηκτικό συνδυασμό για την ελληνική οικονομία.» Παρόλα αυτά, ο κ. Παπαθανασίου δήλωσε στον Α984: «Χρειάζεται πολιτικό θράσος για να μας κατηγορήσει κανείς για ανευθυνότητα.» Ε, λοιπόν, κ. Παπαθανασίου, εγώ διαθέτω αυτό το πολιτικό θράσος, και σας κατηγορώ ευθέως όχι μόνο για ανευθυνότητα αλλά και για ανικανότητα να νοικοκυρέψετε την οικονομία και να ελέγξετε τη φοροδιαφυγή. Είμαι θρασεία, πώς να το κάνουμε;
Τελευταία ο Υπουργός Οικονομίας τοποθετήθηκε και επί των διαρθρώσεων. Διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση δε σχεδιάζει νέα φορολογικά μέτρα προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί το δημόσιο έλλειμμα, αλλά μόνο "διαρθρωτικές αλλαγές." (Δείτε εδώ) Και το εύλογο ερώτημα είναι, αφού κάποιες ‘διαρθρωτικές’ αλλαγές μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, γιατί δεν τις έκαναν προτού στύψουν συνταξιούχους και μισθωτούς με μηδενικές αυξήσεις;
Βέβαια, το “όχι σε νέα φορολογικά μέτρα” του κ. Παπαθανασίου έχει καταντήσει ένα θλιβερό ανέκδοτο. Τα ίδια έλεγε και πριν από τις Ευρωεκλογές. Τι εμπιστοσύνη λοιπόν μπορεί να του έχει κανείς; Άλλωστε, η φημολογούμενη κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης ορισμένων εισοδημάτων δε σημαίνει πρόσθετους φόρους, αφού η φορολογία με συντελεστή 10-20% ενδέχεται να εκτιναχθεί στο 40%; Δείτε εδώ. Επιπλέον, η επαπειλούμενη μηδενική αύξηση μισθών και συντάξεων και για την επόμενη χρονιά δεν ισοδυναμεί με πρόσθετο φορολογικό μέτρο;
Επειδή όμως το περί διαρθρωτικών αλλαγών είναι γενικό και αόριστο, θα ανατρέξω στο λεξικό του Μπαμπινιώτη για διευκρινήσεις. Το επίθετο ‘διαρθρωτικός’ προέρχεται από το ρήμα διαρθρώνω που σημαίνει «συνδέω (στοιχεία) με συνδετικούς δεσμούς ώστε να αποτελέσουν οργανωμένο σύνολο.» ‘Διαρθρωτικός’, επομένως, είναι αυτός που προχωρεί σε βάθος, που αγγίζει την ίδια τη δομή, την οργάνωση του συστήματος.
Δε χρειάζονται, βέβαια, ιδιαίτερες γνώσεις για να διαπιστώσει κανείς ότι το ελληνικό διοικητικό σύστημα είναι πλήρως εξαρθρωμένο, και ότι κάθε άλλο παρά οργανωμένο σύνολο θυμίζει. Γιατί όμως οι αρμόδιοι δεν προχώρησαν στις απαιτούμενες αλλαγές στις δομές του συστήματος προτού φτάσουμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Δε γνώριζαν άραγε πώς να διαρθρώσουν το ξεχαρβαλωμένο σύστημα; Δεν ήθελαν να το κάνουν συνεκτικό και αποτελεσματικό; Μήπως κάποιοι δεν τους άφηναν να το συμμαζέψουν διότι επωφελούνται από την εξάρθρωση και το χάος; Η απάντηση βρίσκεται σε όλα αυτά μαζί, και γι’ αυτό μόνο οι αιθεροβάμονες μπορεί να αισιοδοξούν ότι θα υπάρξουν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές στο μέλλον από τον κ. Παπαθανασίου ή τον όποιο διάδοχό του.
Ο Γ. Παπαθανασίου άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να ζητηθεί παράταση από την Κομισιόν για τη δημοσιονομική προσαρμογή πέρα από το τέλος του 2010, «αφού αποδείξεις στην πράξη ότι είσαι αποφασισμένος να κάνεις ό,τι είναι δυνατόν», και ελπίζει να την πάρει, όπως διάβασα εδώ. Ρεζίλι μας έχουν κάνει με την επαιτεία οι ανερυθρίαστοι! Βγαίνουμε στο εξωτερικό και μας αντιμετωπίζουν με οίκτο, αν όχι με περιφρόνηση. Προσέξτε τον ενεστώτα χρόνο, παρακαλώ. Ο κ. Παπαθανασίου δεν είπε «αφού απέδειξες στην πράξη πως έκανες ό,τι ήταν δυνατόν», διότι προφανώς δεν έχει αποδείξει κάτι τέτοιο.
Θα μπορούσε να πατάξει το φοροδιαφυγή και δεν το έκανε. Θα μπορούσε να φορολογήσει τα εισοδήματα και την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας και δεν το έκανε. Θα μπορούσε να επαναφέρει το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας και δεν το έκανε. Θα μπορούσε να επαναφέρει τη φορολόγηση γονικών παροχών και το φόρο κληρονομιάς και δεν το έκανε. Θα μπορούσε να φορολογήσει όλα τα αυθαίρετα, κι όχι μόνο τους ημιϋπαίθριους, και δεν το έκανε. Πολλά θα μπορούσε να κάνει αντί να επιπέσει ως λαίλαπα στους μισθωτούς και συνταξιούχους, μηδενίζοντας την αγοραστική τους δύναμη, και διαιωνίζοντας το φαύλο κύκλο της ύφεσης, και δεν τα έκανε… Πώς λοιπόν μπορούμε να τον εμπιστευόμαστε ότι θα σώσει την οικονομία στο μέλλον;
Τώρα θα μου πεις οι διάδοχοι θα τα καταφέρουν καλύτερα ή θα μας πουν πως κληρονόμησαν καμένη γη και θα μας αλλάξουν κι αυτοί τα φώτα στη λιτότητα; Τα καταφέρουν δεν τα καταφέρουν, το έθιμο στις "δημοκρατίες" είναι ο κύων να επιστρέφει στο ξέρασμα αυτού κι ό,τι ήθελε προκύψει. Αλχημιστές, πάντως, δεν υπάρχουν σήμερα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου