Ακόμη και τα στελέχη των ...συνοικιακών περιφερειακών οργανώσεων, των δύο μεγάλων κομμάτων τουλάχιστον, γνωρίζουν καλά ότι έπαιρναν - ψίχουλα έστω σε σχέση με τα ποσά στα "κεντρικά" - χρήματα από ..."άδηλους" πόρους, για την ενίσχυσή των σε προεκλογικές περιόδους ιδιαίτερα.
Συνεπώς, το μείζον για τον πολιτικό κόσμο, δεν είναι μια ...επιτυχής άρνηση των δεδομένων, αλλά να πείσει τον κόσμο ότι βούλεται ειλικρινώς να τερματίσει την διακίνηση μαύρου χρήματος απ' τα κομματικά ταμεία και ν' αποκαλυφθούν οι μέχρι τούδε "δοσοληψίες".
Προς αυτήν την κατεύθυνση, μπορεί στην κοινή γνώμη να ακούγεται ως ορθή η πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου, ώστε να πληροφορηθεί επισήμως το ΠΑΣΟΚ για τα στοιχεία που διαθέτει κατ' αυτού ο Χριστοφοράκος, έστω κι αν η πρόθεση αυτή υποκρύπτει σκοπιμότητες εις βάρος στελεχών και πρακτικών της περιόδου της αρχηγίας Κώστα Σημίτη.
Πέραν αυτών, και δυστυχώς για τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου, η συγκεκριμένη κίνησή του, κρίνεται από νομικούς κύκλους όχι μόνο ανεπαρκής, αλλά και παντελώς ανεπιτυχής και αντιδικονομική ταυτόχρονα.
Άξια απορίας είναι όμως και η ..."σιωπή" των νομικών του κινήματος, σε σχέση με το ομολογουμένως ατόπημα στο οποίο υπέπεσε ο αρχηγός τους.
Είναι προφανές πάντως, ότι η σημερινή ηγέτιδα πολιτική τάξη δεν "στέκεται" υπό τέτοιες συνθήκες, κι' ο κόσμος έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του.
Συνεπώς οφείλουν οι κ.κ. Καραμανλής και Παπανδρέου κατά κύριο λόγο να συμφωνήσουν σ' ένα μίνιμουμ πλαίσιο κοινών ενεργειών, διαφορετικά εκτίθενται ακόμη περισσότερο.
Συνεπώς, το μείζον για τον πολιτικό κόσμο, δεν είναι μια ...επιτυχής άρνηση των δεδομένων, αλλά να πείσει τον κόσμο ότι βούλεται ειλικρινώς να τερματίσει την διακίνηση μαύρου χρήματος απ' τα κομματικά ταμεία και ν' αποκαλυφθούν οι μέχρι τούδε "δοσοληψίες".
Προς αυτήν την κατεύθυνση, μπορεί στην κοινή γνώμη να ακούγεται ως ορθή η πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου, ώστε να πληροφορηθεί επισήμως το ΠΑΣΟΚ για τα στοιχεία που διαθέτει κατ' αυτού ο Χριστοφοράκος, έστω κι αν η πρόθεση αυτή υποκρύπτει σκοπιμότητες εις βάρος στελεχών και πρακτικών της περιόδου της αρχηγίας Κώστα Σημίτη.
Πέραν αυτών, και δυστυχώς για τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου, η συγκεκριμένη κίνησή του, κρίνεται από νομικούς κύκλους όχι μόνο ανεπαρκής, αλλά και παντελώς ανεπιτυχής και αντιδικονομική ταυτόχρονα.
Άξια απορίας είναι όμως και η ..."σιωπή" των νομικών του κινήματος, σε σχέση με το ομολογουμένως ατόπημα στο οποίο υπέπεσε ο αρχηγός τους.
Είναι προφανές πάντως, ότι η σημερινή ηγέτιδα πολιτική τάξη δεν "στέκεται" υπό τέτοιες συνθήκες, κι' ο κόσμος έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του.
Συνεπώς οφείλουν οι κ.κ. Καραμανλής και Παπανδρέου κατά κύριο λόγο να συμφωνήσουν σ' ένα μίνιμουμ πλαίσιο κοινών ενεργειών, διαφορετικά εκτίθενται ακόμη περισσότερο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου