Πατριδογνωσία και πατριδοφιλία

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης...

Πριν από λίγες ημέρες έλαβα στο κελί μου με μια ευγενική ιδιόχειρη αφιέρωση του βιβλίο του καθηγητή της Βιοχημείας στην Ιατρική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Α.Χ. Κορτσάρη “Οδός Ελλάδος” και με υπότιτλο “Εγχειρίδιον Πατριδογνωσίας”.
Όπως αντιλαμβάνεστε, το περιεχόμενο των 128 σελίδων του βιβλίου του εκδοτικού οίκου της Θεσσαλονίκης των αδελφών Κυριακίδη δεν έχει καμία σχέση με την ειδικότητα του καθηγητή. Μιλά για τη χημεία του Νεοέλληνα, για την ελληνική πραγματικότητα, τον οικουμενικό ελληνισμό, την αγέρωχη Ρωμιοσύνη.
Κέντρο του βιβλίου είναι η Θεσσαλονίκη, όπου στις γειτονιές της Άνω Πόλης συναντιούνται, συζούν, συνομιλούν και συνταυτίζονται Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Πόντιοι, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες, γύρω από εκκλησιές της Παναγίας. Νέοι και γέροι, γριές και νέες μιλούν και ακούν για ήρωες της πατρίδας, για την ανάγκη της ελευθερίας, για τη μελέτη της ιστορίας, για την εντρύφηση της αρετής.
"Η Ελλάδα, τρεις χιλιάδες χρόνια στο σταυροδρόμι της Ιστορίας, άνοιξε την αγκαλιά της. Έγινε το μεγάλο χωνευτήρι. Έπρεπε να μετουσιώσει αλλοεθνείς, έπρεπε να απορροφήσει αλλόδοξους".
Το βιβλίο αποτελεί σίγουρα καλό εγχειρίδιο πατριδογνωσίας και αγνής πατριδοφιλίας.
Η παγκοσμιοποιημένη εποχή μας δεν αγαπά ό,τι ξεχωρίζει και διαφέρει, εγχώριες ιδιαιτερότητες και αρχαίους πολιτισμούς. Αγαπά την αριθμοποίηση, τη μαζοποίηση ή κιμαδοποίηση, την πολτοποίηση ή χυλοποίηση.
Κάποιοι όψιμοι ψευτοδιανοούμενοι, αιωρούμενοι απάτριδες, προοδευτικοί λαϊκιστές, άχρωμοι, άοσμοι, ουδέτεροι, δήθεν αντικειμενικοί και σπουδαίοι κατηγορούν την ελληνορθοδοξία, κτυπούν συστηματικά την εκκλησία, ειρωνεύονται τον μοναχισμό, ξαναγράφουν και ξαναπαρουσιάζουν την ιστορία μας.
Το βιβλίο δεν φοβάται ωραία να πει άφοβα πικρές αλήθειες. Μπορεί κανείς να μη συμφωνεί πέρα για πέρα με ό,τι καταθέτει με πόνο ψυχής ο εκλεκτός συγγραφέας, αλλά δεν μπορεί να του αρνηθεί τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα του, που τον κάνει να θυμώνει δίκαια με τους αμφισβητίες και παραχαράκτες της ιστορίας της. Είκοσι χρόνια περίπου ο συγγραφέας δούλευε στο μυαλό του την “Οδό Ελλάδος”.
Την αγάπη της προσφυγιάς τη μεγάλη καταγράφει περίτεχνα ο αγαπητός κ. Α.Χ. Κορτσάρης για τη μητέρα πατρίδα, των παιδιών της από την Πελαγονία, την Ιλλυρία, τη μαρτυρική Ιωνία, τον ηρωικό Πόντο, την αγιατρόφο Καππαδοκία, τον Καύκασο, τη μεγαλόνησο Κύπρο του Ε. Παλληκαρίδη και του Γ. Αυξεντίου.
Ίσως μερικοί ρεαλιστές και ορθολογιστές να πουν στον συγγραφέα πως είναι ματαιοπονία πια η ενασχόληση με τα ιδεώδη του Γένους, Να τον θεωρήσουν εθνικιστή, σοβινιστή, ρατσιστή και παρωχημένο, όπως και τον υπογράφοντα. Δεν πειράζει.
Αφήστε τους να λένε. Τα λόγια είναι δωρεάν. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δόξα τω Θεώ, έχουμε μεγάλη αφθονία. Είναι όμως και λόγια που αγγίζουν τα φυλλοκάρδια και σε κάνουν να συγκινείσαι. Γιʼ αυτήν την έκτακτη και γνήσια συγκίνηση εγκάρδια, ολόθερμα και ειλικρινά συγχαίρουμε τον συγγραφέα. Το βιβλίο θα μπορούσε να διαβαστεί από όλους.
Μόνο με ένα θαύμα βέβαια σήμερα θα μπορούσε να δοθεί σε όλους τους μαθητές προς μελέτη από το υπουργείο Παιδείας…
makthes