Στα 81 εκατ. ευρώ ανέρχεται το κόστος «αποκατάστασης» των εργαζομένων στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, η διοίκηση του οποίου για να… εξασφαλίσει την εργασιακή ειρήνη «φούσκωσε» τον αρχικό προϋπολογισμό της προηγούμενης κυβέρνησης.
Όλα αυτά μάλιστα τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ζήτησε θυσίες από τον ελληνικό λαό προκειμένου η χώρα να εξέλθει της οικονομικής κρίσης…Τα επιπλέον 30 εκατ. «αργύρια» σε ευρώ- επιπλέον κόστος εθελουσίας, πρόωρη συνταξιοδότηση και εξασφάλιση μέρος υπερωριών που… πιθανότατα να μην καλυφθούν υπό το νέο καθεστώς- έκαναν τους εργαζόμενους να ξεχάσουν τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους περί «ξεπουλήματος» του λιμανιού και ανάγκης δημοσίου ελέγχου επί του στρατηγικής σημασίας λιμένος!
Το «πρακτικό συμφωνίας» διοίκησης του ΟΛΠ και συνδικαλιστικών οργανώσεων ενεκρίθη και υπεγράφη και ανακοινώθηκε προχθές από τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο κ. Γιώργο Ανωμερίτη, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι ο… καβγάς γινόταν «για το πάπλωμα».
Έτσι, σύμφωνα με τον κ. Ανωμερίτη από 50 εκατ. ευρώ που προβλεπόταν από την προηγούμενη κυβέρνηση να ανέλθει το κόστος της εθελουσίας εξόδου, τώρα εκτινάσσεται στα περίπου 69 εκατ. ευρώ για 309 εργαζόμενους- καθώς όπως ανέφερε ο κ. Ανωμερίτης… οι προηγούμενοι τα είχαν υπολογίσει λάθος!
Επιπλέον, στα 4,5 εκατ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα ανέλθει το κόστος πρόωρης συνταξιοδότησης για έναν μικρό αριθμό εργαζομένων.
Επίσης ο ΟΛΠ βάσει της συμφωνίας θα «καταβάλλει» έως το 2011, ακόμη 8 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο της εξασφάλισης «ισοδύναμων όρων εργασίας και αμοιβής των εργαζομένων του ΟΛΠ μετά τη λειτουργία του προβλήτα Ι». Πρακτικά δηλαδή θα καταβληθεί το ποσό αυτό προκειμένου να καλυφθεί μέρος από τις υπερωρίες που ενδεχομένως θα χάσουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας πιθανού μειωμένου εργασιακού φόρτου.
Εάν βέβαια υπάρξουν υπερωρίες ο κ. Ανωμερίτης δήλωσε ότι δεν καταβληθεί το «επίδομα», αλλά το θέμα είναι ποιος και πώς θα ελέγξει επακριβώς πόσες υπερωρίες έγιναν, πόσες έπρεπε να γίνουν και εν τέλει πόσες ώρες υπερωρίας είναι αρκετές…
Ουσιαστικά, ο οργανισμός θα επιβαρυνθεί εντός τριετίας με 81 εκατ. ευρώ αν και όπως… διευκρινίστηκε σε βάθος χρόνου θα κερδίσει από την μη καταβολή μισθών σε περίπου 350 άτομα περίπου... 11 εκατ. ευρώ.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σε όλα αυτά δεν υπολογίζεται το κόστος από την μετατροπή σε αορίστου χρόνου όσων εργάζονται με ορισμένη σύμβαση έργου. Επίσης βάσει της συμφωνίας προβλέπεται η ίδρυση Ρυθμιστικής Αρχής Λιμένων η οποία θα ελέγχει και θα επιλύει όλα τα θέματα τα οποία αναφύονται μεταξύ των διαφορετικών καθεστώτων λιμενικών υπηρεσιών. Ακόμη όλοι οι εργαζόμενοι, ακόμη και οι νεοπροσληφθέντες- που εξαιρούνταν- θα απολαμβάνουν το μισθολογικό και εργασιακό καθεστώς των παλαιότερων δηλαδή βάσει της κλαδικής σύμβασης και όχι της εθνικής. Τέλος προβλέπεται και σύμβαση υπεργολαβίας βάση της οποίας η διοίκηση του ΟΛΠ θα διαπραγματευθεί με τη ΣΕΠ (COSCO) συγκεκριμένα ζητήματα για τα εργασιακά και εμπορικά θέματα κατά τη φάση της συγκατοίκησης και τα πρώτα μετά απ’ αυτήν χρόνια.
Κατά τον κ. Ανωμερίτη, με την συγκεκριμένη συμφωνία αποκαθίσταται η εργασιακή ειρήνη στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά και με την υλοποίηση του πενταετούς σχεδίου θα καταφέρει να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό προσελκύοντας νέους μεγάλους πελάτες.Αναφορικά με την ανάπτυξη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, ο κ. Ανωμερίτης σημείωσε ότι θα ιδρυθεί θυγατρική εταιρεία του ΟΛΠ η οποία θα προσφέρει υπηρεσίες στη Ζώνη ή ακόμη και επισκευαστικό έργο.
ΕΠΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ "ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ"
Επί τρία χρόνια οι συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος και της Ένωσης Λιμενεργατών ΟΛΠ κατήγγειλαν το «ξεπούλημα του λιμανιού» και την απώλεια κάθε δημοσίου ελέγχου επί του λιμένα, πέραν εργασιακών ζητημάτων που προέκυπταν από τη σύμβαση παραχώρησης. Τα ίδια αιτήματα και καταγγελίες έκαναν μέχρι πριν μερικές ημέρες.
Για παράδειγμα: «να σταματήσει το ξεπούλημα του ΣΕΜΠΟ»,…«το έγκλημα του ξεπουλήματος» (Δελτίο Τύπου ΟΜΥΛΕ 8/10/2009). Επί της σύμβασης παραχώρησης και πάλι «συνιστά πλήρες αποικιοκρατικό καθεστώς το οποίο θα έχει ολέθριες συνέπειες για την εθνική οικονομία και τη βιωσιμότητα του ΟΛΠ», «παντελής απουσία του Δημοσίου από μια ζωτικής σημασίας δραστηριότητα για την οικονομική ζωή του τόπου» (ΔΤ ΟΜΥΛΕ 27/10/2009) κ.ά.
Βέβαια επί της συμβάσεως παραχώρησης τίποτα δεν άλλαξε, αλλά ξαφνικά η… ικανοποίηση των «εργασιακών ζητημάτων» φαίνεται πως έκαμψε (;) το αγωνιστικό φρόνημα ή τουλάχιστον οδήγησε κάποιους να κάνουν… γαργάρα τα αιτήματα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Κατερίνα Πρίφτη
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου