Περί ασφαλιστικού και "εθνικής" σύνταξης...

Του Χρήστου Παπαδημητρίου - οικονομολόγου...

Η ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
ΣΤΑ ΠΡΟΗΓΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ

ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.
(Οικονομικό θέμα με αφορμή την ανακοίνωση για "εθνική" σύνταξη.)

Θα περίμενε ο κάθε νοήμων Πολίτης, τουλάχιστον μια τοποθέτηση από τα πολυτεχνικά η πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας στα οποία λειτουργούν τμήματα στατιστικής & διοίκησης με την οποία να επισημαίνουν τον κίνδυνο που διατρέχει μια «πολιτική» (με την έννοια της παρέμβασης-να παραμείνει πολιτική) πάνω στο ασφαλιστικό ζήτημα ,και η οποία δεν στηρίζεται σε αναλογιστική μελέτη, και αυτό βέβαια σε σχέση με την πρόθεση του αρμόδιου υπουργείου για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος.
Το επικίνδυνο πια αυτό ζήτημα οφείλεται όπως και μια πλειάδα άλλων που καρκινοβατούν σήμερα στην ανθρώπινη παρέμβαση, στην ανθρώπινη πολιτική παρέμβαση, και μάλλον στην κατά την επικρατούσα σήμερα άποψη στην ανθρώπινη πολιτική ανικανότητα, ανευθυνότητα και προχειρότητα.
Άλλως πως είναι λοιπόν δυνατόν ο σημερινή ηγεσία να καταλήγει με τόση ευκολία και να ανακοινώνει μάλιστα το ποσόν της κατά κεφαλήν «εθνικής» συντάξεως μετά από τόσα-πόσα χρόνια στο ποσόν των 360,00 ευρώ.
Η απάντηση είναι το ίδιο εύκολη- με την ίδια άνεση που είχαν «επιλύσει» το ασφαλιστικό πρόβλημα και οι προηγούμενες ηγεσίες και αντί ο πολίτης να βλέπει αποτελέσματα, του προστίθενται συνεχώς προβλήματα.
Είναι μια πραγματικότητα ότι και στο συγκεκριμένο θέμα κάποιοι οι οποίοι ανέλαβαν κρατικά χαρτοφυλάκια εργασίας και ελέγχου κρατικών υποθέσεων αν παρείχαν τέτοιες «σοβαρές» υπηρεσίες στην ιδιωτική ελεύθερη αγορά εργασίας θα είχαν ακούσει πολλάκις το «απολύεστε κύριε»,με όση ευγένεια μπορεί κανείς να περιγράψει την έλλειψη ικανοτήτων –αλλά τώρα αναφερόμαστε στον Δημόσιο χώρο κι εδώ δεν χρειάζονται (μόνο ικανότητες) αλλά χρειάζεται (ομολογουμένως) πρωτίστως για την ανάδειξη και κατάληψη ακόμα και για την θέση του υπουργού η και του πρωθυπουργού η ύπαρξη τζακιού-ονόματος χρήματος- περιουσίας .
Δεν χρειάζεται αγαπητέ αναγνώστη να ονοματίσω φυσιογνωμίες «σπουδαίων πολιτικάντηδων», αρκεί να σε παραπέμψω στους τελευταίους υπουργούς κοινωνικής ασφάλισης και να παρακολουθήσεις τις σοβαροφανείς ανακοινώσεις των τριών προηγούμενων υπουργών για την επίλυση του ασφαλιστικού το οποίο στο μέλλον θα σου δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα χωρίς να θες, και βέβαια χωρίς να φταις, σε σένα και σε μένα αλλά και στα παιδιά μας, στα οποία θα αφήσουμε μια τρισάθλια παρακαταθήκη υποθηκευμένη και αυτή από κακοδιαχείριση και διαφθορά, από μετριότητες και ανικανότητα. Εντύπωση αλλά και θλίψη προκαλεί το φαινόμενο της αδιανόητης προχειρότητας και σε αυτό το ζήτημα το οποίο υποχρεωτικά για να έχει την οποιαδήποτε αμυδρή ελπίδα επίτευξης των στόχων του θα πρέπει να ακουμπάει και να αντλεί επιχειρήματα σε σύνθετες αναλογιστικές μελέτες.
Αδιανόητη προχειρότητα, αδιανόητη πολιτική βιασύνη, όταν η αναποτελεσματικότητα των προηγούμενων και σε αυτό το θέμα θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.
Με μη αποδεκτές μεθόδους χωρίς καμία αναφορά στην πραγματικότητα ανακοινώνεται συγκεκριμένο ποσό για την κατώτατη Εθνική σύνταξη και χρονικοί ορίζοντες ως σημεία εισόδου και εξόδου από την κρίση του ασφαλιστικού.
Είναι κοινά αποδεκτό όμως ότι τόσο η Ιδιωτική όσο και η δημόσια ασφάλιση όπου λειτουργούν υποδειγματικά στηρίζονται και σε υποδειγματικές και παραδεκτές επιστημονικές μεθόδους υπολογισμού της εργασίας της σύνταξης της περίθαλψης της επένδυσης, και όχι σε πολιτικές αποφάσεις σε βάρος της περιουσίας και της υπόστασης των ταμείων και φαιδρές ανακοινώσεις που δήθεν προσδιορίζουν ακόμη και το συγκεκριμένο ποσό ενός εκάστου ασφαλιστικού μεγέθους.
Και βέβαια (φαίνεται ) όταν και η σημερινή ηγεσία απέλθει της εξουσίας θα έχει εκτεθεί γιατί προτίμησε την πολιτική ανακοίνωση από την αναλογιστική μελέτη και βιάστηκε για να είναι στο όριο των 100 ημερών αλλά θα είναι στο περιθώριο με όλες τις προηγούμενες που το μόνο που κατόρθωσαν είναι να το έχουν απαξιώσει περαιτέρω το ασφαλιστικό, και να του έχουν προκαλέσει ανήκεστο βλάβη, αφήνοντας βέβαια τον λογαριασμό απλήρωτο για μένα και για σένα αλλά και για τα παιδιά μας.
Κάποιοι θα συμφωνήσουν κάποιοι που θα διαφωνήσουν με την αναφορά αυτή, δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξηγήσουν συγκεκριμένα -και όχι με ανακοινώσεις τύπου «αυτό έλλειπε- αυτό έπρεπε -αυτό έγινε»,- ότι το ασφαλιστικό είναι πολύπλοκο πολύ-διάστατο αλλά και δυσεπίλυτο ζήτημα την ευθύνη για την προβληματική του οποίου έχουν μόνο αυτοί που ασχολήθηκαν και όχι το ίδιο το ασφαλιστικό πολύ δε περισσότερο τα παιδιά όλων μας τα οποία κινδυνεύσουν αλήθεια να μείνουν όχι μόνο χωρίς σύνταξη αλλά και χωρίς περίθαλψη στο μέλλον.
Αυτό σημαίνει ότι όταν το ασφαλιστικό φτάσει στα όριά του, όταν ηθελημένα η αθέλητα γίνονται δήθεν σοβαρές παρεμβάσεις οι οποίες όμως στερούνται πάσης σοβαρότητας τότε μάλλον κάποιοι θα ενδιαφερθούν να το αναλάβουν σοβαρά μόνο που θα αλλάξουν και τον τίτλο από Δημόσιο Ασφαλιστικό Σύστημα Ελλάδος σε Ιδιωτική Ασφάλιση όποιων δύνανται. Περίμενε σήμερα το 2010 ο χώρος της ασφάλισης σε αυτό το ζήτημα όχι άμεση και βιαστική απάντηση για το πώς θα λυθεί το ασφαλιστικό, με πολιτικό στόμφο και τρόπο, (έτσι επιλύθηκε πολλές φορές) αλλά μια ουσιαστική παρέμβαση επιστημόνων αναλογιστών και οικονομολόγων ειδικών στην ανάλυση και σύνθεση ασφαλιστικών θεμάτων και να προκύψει σε χρόνο ικανοποιητικό μια ικανοποιητική μελέτη, την οποία θα θεωρήσουν ως μη πολιτικό αλλά επαγγελματικό εργαλείο και το οποίο θα εξυπηρετούσε τα μέγιστα προς την ορθολογικότερη κατεύθυνση επίλυσης και ανάταξης των ασφαλιστικών παραμέτρων που παραπαίουν.