Σε ακήρυχτο πόλεμο η Ελλάδα

Του Ν.Ι. ΜΕΡΤΖΟΥ*

.

Η αδικαιολόγητη και ασυγχώρητη δημοσιονομική κατάρρευση της Ελλάδας ισοδυναμεί με ακήρυχτο πόλεμο, που διεξάγεται με άλλα μέσα τα οποία, από τη φύση τους και την πολυπλοκότητα, δεν κατανοεί ο ελληνικός λαός, ώστε να συστρατευθεί για να σωθεί. Καθήκον των πολιτικών είναι να συνεννοηθούν, να ενημερώσουν ανοικτά το λαό και να στηρίξουν αποφασιστικά ένα αποτελεσματικό επιχειρησιακό πρόγραμμα μάχης.

Δυστυχώς, οι πολιτικοί ηγέτες είπαν πολλά αλλά σε αντιστοιχία έπραξαν ελάχιστα.

Π.χ. ο πρωθυπουργός είπε πρώτα ότι η εθνική οικονομία «βρίσκεται στην Εντατική» και αργότερα πως εξαιτίας της Οικονομίας… «απειλείται η εθνική κυριαρχία».

Σύμφωνοι! Ε, κι έπειτα;

Επειτα εξήγγειλε μέτρα που μεμονωμένα είναι ορθά αλλά, όπως γίνεται φανερό, δεν είναι ικανά να αντιμετωπίσουν τη δραματική πραγματικότητα που ο ίδιος περιέγραψε.

Βρισκόμαστε την 28η Οκτωβρίου 1940 και ο πρωθυπουργός, αντί να κηρύξει πανστρατιά, επιστρατεύει δυο μόνον τάγματα και διατάσσει την επιμελητεία να μαζέψει στάρι, να το αλέσει, να το ζυμώσει και να… ψήσει πράσινη ανάπτυξη! Εχουμε μπροστά μας την αρκούδα κι εμείς ψάχνουμε τον τορό της!

Ασφαλώς ο εχθρός μας είναι η καραμπινάτη αναξιοπιστία μας γιατί επί μακρά χρόνια εξαπατήσαμε συστηματικά τους εταίρους μας και τους δανειστές μας τόσο ως προς τα πραγματικά μεγέθη της Οικονομίας μας όσο και ως προς τα αναγκαία μέτρα που μαζί τους συμφωνήσαμε και ρητά τους υποσχεθήκαμε πως θα λάβουμε. Αυτή, όμως, είναι η εμπροσθοφυλακή του εχθρού. Οι κύριες και, προς το παρόν, αμάχητες δυνάμεις του εχθρού είναι το πελώριο εθνικό χρέος μας, το έλλειμμα του Προϋπολογισμού και η κατάρρευση του Κράτους. Αυτό το μίγμα ισοδυναμεί με πυρηνική βόμβα που εξ ορισμού αποκλείεται να τιθασευτεί με κοινά συμβατικά μέσα.

Κατεπείγει, επομένως, η ανάγκη να ληφθούν, χθες κι όχι αύριο, τα ενδεδειγμένα επώδυνα μέτρα τα οποία είναι ικανά να μειώσουν το χρέος μας και ταυτόχρονα να εξυγιάνουν το κολομβιανό σύστημά μας: δημοσιονομικό, οικονομικό, κοινωνικό και κρατικό. Εργα, όχι λόγια, πρέπει να πείσουν τις αγορές, κυρίως τους ξένους δανειστές μας, ότι δεν θα επενδύσουν -και θα χάσουν- τα χρήματά τους σε έναν «Τιτανικό».

Προς το παρόν όλες οι κυβερνητικές εξαγγελίες έπεισαν για το αντίθετο ακριβώς.

Κατέστησαν τη γνώμη των αγορών πιο αρνητική και συνακόλουθα υψηλότερο το κόστος του δανεισμού μας.

Τα γεγονότα είναι ωμά και αδιαμφισβήτητα.

Συνοπτικά:

1. «Τα λεφτά υπάρχουν» αλλά είναι τόσα ώστε η Ελλάδα, αντί να μειώσει το χρέος της, του προσέθεσε άλλα δύο δισ. ευρώ πουλώντας ομόλογα. Οι αγορές πράγματι μας δάνεισαν. Αλλά με αράπικο τόκο. Το λεγόμενο spread εκτινάχθηκε στο 250, εκατό μονάδες πάνω από το γερμανικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως για να δανεισθεί στη νέα χρονιά η Ελλάδα 50 δισ. ευρώ, το ελάχιστο που θανάσιμα χρειάζεται, θα πληρώσει τον κανονικό γερμανικό τόκο και πανωσάμαρα θα πληρώνει πανωτόκια 550 εκατ. ευρώ τουλάχιστον κάθε χρόνο μέχρι το 2015. Αποδειγμένα, λοιπόν, οι δανειστές πιστεύουν πως όσα δήθεν εξυγιαντικά εξήγγειλε ο πρωθυπουργός αποκλείεται να εξυγιάνουν την ελληνική οικονομία.

2. Ετσι τα «σταθεροποιητικά» μέτρα προχωρούν «στο βάθεμα και το πλάτεμα» της αναξιοπιστίας μας. Αποτέλεσμα; Ο διεθνής οίκος Standard and Proors υποβάθμισε ακόμη περισσότερο την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Προειδοποίησε, δηλαδή, τους ξένους δανειστές μας να απαιτήσουν και να εξασφαλίσουν ακόμη υψηλότερα πανωτόκια όταν -και εφόσον- μας δανείσουν!

3. Ακαριαία η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε την Standard and Proors. Ελάχιστες ημέρες μετά τις διαβεβαιώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού στο Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. ότι έχει αποτελεσματικό πρόγραμμα να μειώσει δραστικά το δημόσιο χρέος και, φυσικά, τις δημόσιες δαπάνες, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε πως συμφώνησε να… αυξήσει στα κουτουρού τις δαπάνες του καταχρεωμένου ελληνικού Δημοσίου και να πληρώσει 69 εκατομμύρια ευρώ για πρόωρη συνταξιοδότηση μερικών εκατοντάδων των λιμενεργατών ώστε αυτοί να καταδεχτούν να επιτρέψουν στην κινέζικη Cosco να χρησιμοποιήσει το λιμάνι του Πειραιά. Κοντολογίς να επιτρέψουν στην Ελλάδα να εφαρμόσει, όπως ήδη υποχρεούται διεθνώς, τη σύμβασή της με την Κίνα - τον παγκόσμιο Γίγαντα! Υπενθυμίζεται ότι ένας λιμενεργάτης στον Πειραιά εισπράττει πάνω από 120.000 ευρώ το χρόνο. Τώρα θα εισπράξει και τα λύτρα διότι κρατάει όμηρο ολόκληρο το ελληνικό κράτος! Αυτή είναι σήμερα η Ελλάδα στην πράξη.

4. Εννοείται -δεσμευτικά- ότι το τίμημα από τις αποκρατικοποιήσεις, όπως του λιμένα του Πειραιά, μειώνει το εθνικό χρέος μας. Ομως, έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους στη Βουλή βεβαιώνει ότι από τον Ιανουάριο 2000 μέχρι και τον Οκτώβριο 2009 οι αποκρατικοποιήσεις απέφεραν 17,4 δισεκατομμύρια αλλά δεν πήγε ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο χρέος. Τα 16,9 δισ. ευρώ δαπανήθηκαν σε νέες αυξημένες δημόσιες δαπάνες.

5. Μεταξύ 2000-2009 οι αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. αύξησαν κατά 24% τους δημοσίους υπαλλήλους από 414.067 σε 511.913, δηλαδή διόρισαν 97.846 υπαλλήλους και παράλληλα αύξησαν τις δαπάνες για μισθούς κατά 90% από τα 7,2 δισ. στα 13,7 δισ. ευρώ. «Φυσικά» δεν καταργήθηκε ούτε ένας από τους εκατοντάδες άχρηστους αλλά ευρωβόρους δημοσίους οργανισμούς. Αντίθετα προσετέθησαν διακόσιοι επιπλέον και μαζί τους νέοι πρόεδροι, σύμβουλοι, γραφεία, λιμουζίνες, γραμματείς, φαρισαίοι κ.λπ. με τερατώδεις μισθούς, αμοιβές, δεξιώσεις, διαφημίσεις, νοίκια κ.λπ. Ολοι στο γάμο του Καραγκιόζη με τα δικά μας λεφτά.

Ποιον κοροϊδεύουν οι κυβερνήσεις;

Οι κουτόφραγκοι πάντως ούτε κουτοί ούτε τυφλοί είναι. Είναι έξω φρενών. Από το 1980, επί τριάντα συνεχή χρόνια, μας ξεφορτώνουν βαγόνια γεμάτα με τα δικά τους λεφτά, τα ευρωπαϊκά προγράμματα, και κάποιοι περισπούδαστοι κορδωμένοι Ελληνες τα κλέβουν, τα σπαταλούν, τα πετούν στον Καιάδα. Μα τώρα ζητούμε πάλι βοήθεια από τους κουτόφραγκους να μας σώσουν από τις δικές μας αμαρτίες.

Ε, το ποτήρι ξεχείλισε στις Βρυξέλλες.

Πριν μας στείλουν άναυλους στο ΔΝΤ να μας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι για να γίνουμε κάποτε άνθρωποι, θα μας στείλουν τους επιτηρητές οι οποίοι, από το Φεβρουάριο, θα εγκατασταθούν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, θα ελέγχουν κάθε τρεις μήνες όλες τις δημόσιες δαπάνες και θα κόβουν αυτομάτως όλες όσες αυτοί κρίνουν ότι υπονομεύουν τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.

Ετσι, απλώς εφαρμόζεται το άρθρο 104 παράγραφος 9 της Συνθήκης του Μάαστριχτ που η Ελλάδα υπέγραψε, με την κυβέρνηση Σημίτη - ΠΑΣΟΚ. Και άριστα έπραξε γιατί, αλλιώς, δεν μπορούσαμε να γίνουμε δεκτοί στη ζώνη του ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι αν νόμισμα της Ελλάδας παρέμενε η δραχμή, τότε θα είχε επέλθει αναπόδραστα τέτοια υποτίμηση της δραχμής σήμερα, ώστε ούτε με χίλιες δραχμές θα έπαιρνες ένα μονάχα ευρώ.

Είναι, λοιπόν, στοιχειώδες και επιτακτικό καθήκον να τα πουν όλ’ αυτά στον ελληνικό λαό όλοι μαζί, από κοινού, οι όλοι οι ηγέτες του - όχι μόνον οι πολιτικοί.

Πόλεμο έχουμε. Δεν έχουμε πάρτι! Πρέπει να πάμε στο Μέτωπο. Δεν πάμε Μύκονο ούτε Ντα Κάπο! Τέρμα τα δίφραγκα! Καιρός για πολιτική και δημιουργική συνδιαλλαγή.

____________________

* Ο Ν.Ι. Μέρτζος είναι πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, δημοσιογράφος και συγγραφέας, αναμορφωτής της Κοινότητας Νυμφαίου Φλωρίνης