Φάγανε, φάγανε, φάγανε!

Θυμόσαστε τη φράση του νεαρού στον Μαυρογιαλούρο, εναντίον των διεφθαρμένων κομματαρχών τη δεκαετία του ’60;
Και σήμερα μπορεί να ειπωθεί η ίδια φράση, για άλλη όμως κοινωνική ομάδα, πολυπληθέστερη κατά πολύ!
Όχι βεβαίως πως οι κομματάρχες κι οι κομματικοδίαιτοι έχουν πάψει να διαφθείρονται τα τελευταία 40 χρόνια. Το αντίθετο, μάλιστα.
Όμως, οι πάσης φύσεως μίζες, ρεμούλες, γρηγορόσημα κ.λπ., μάλλον μικρό ποσοστό κατέχουν, στο σύνολο των τεράστιων χρεών που συσσώρευσε το ελληνικό κράτος.
Ίσως, στα 300 και βάλε δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάει η χώρα μας, ζήτημα είναι εάν η διαφθορά ζημίωσε το δημόσιο πάνω από 30 δισ. ευρώ. Άντε, 50 δισ. ευρώ.
Δυστυχώς, τα υπόλοιπα 270 δισ. ή, αν θέλετε, τα υπόλοιπα 250 δισ. ευρώ οφείλονται στους υπερ-υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους που τα τελευταία 30 χρόνια, κάνουν… πάρτι.
Μισθοί βασικοί + επιδόματα + υπερωρίες + οδοιπορικά + ό,τι άλλο θέλετε σκεφθεί, ανέβασαν το μέσο κόστος του δημοσίου υπαλλήλου για το ελληνικό κράτος στα… κρατηθείτε… στα 5,5 χιλιάδες ευρώ τον μήνα.
Πολλοί νομίζουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν.
Λάθος. Οι ίδιες οι υπηρεσίες που δουλεύουν, δεν χρειάζονται. Δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να αυξηθούν οι θέσεις εργασίες ή μάλλον οι θέσεις… πληρωμής.
Δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι που δεν χρειάζονται και άρα μπορούν να πηγαίνουν στην εργασία τους χωρίς ωράριο και χωρίς να δουλεύουν. Και σε επιβράβευση όλων αυτών, παχυλές συντάξεις, στα 15 ή 25 χρόνια εργασίας (sic).
Πάρτι εις υγείαν των κορόιδων, δηλαδή των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, των 800, 1.000 και 1.500 ευρώ τον μήνα, της ανασφάλειας και του άγχους που, στο τέλος, καλούνται να φέρουν το ίδιο βάρος στα πρόσφατα μέτρα.
Πότε επιτέλους θα δούμε διαδήλωση στο Σύνταγμα ιδιωτικών υπαλλήλων κατά των δημοσίων για το κακό που τους έκαναν και τους κάνουν;
elora