H χώρα οδηγήθηκε στη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση.!

Η απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης και μάλιστα του ίδιου του Πρωθυπουργού να υπαχθούμε, με αίτησή μας, στο γνωστό "Μηχανισμό Στήριξης της Ε.Ε." και μαζί και στο "Διεθνές Νομισματικό Ταμείο" αποδεικνύει, κατά τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, ότι οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας έφθασαν στο έσχατο της αναξιοπιστίας και της απαξίωσης και βεβαίως και της ανικανότητας.
Ο Καραμανλής για την οικονομική κατάσταση της χώρας, έχει ασφαλώς τις ευθύνες του, οι οποίες έχουν επισημανθεί από πολλές πλευρές. Ευθύνες που δεν έχουν σχέση, ούτε με το πώς δημιουργήθηκε πρωτογενώς το χρέος από το 1981, όταν κάναμε αφειδώς παροχές με δανεικά, και ούτε με τη διαχείριση του σημερινού καταστροφικού δανεισμού. Έχει, όμως, ευθύνες, διότι η Κυβέρνησή του δεν κατόρθωσε να τιθασεύσει και να μειώσει το χρέος, όσο θα έπρεπε, και έτσι, προ του οικονομικού αδιεξόδου, οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες και έχασε κατά τον πλέον οδυνηρό τρόπο για την παράταξή του.
Ο Παπανδρέου, ασφαλώς, δεν έχει και αυτός ευθύνες για τη δημιουργία του χρέους, ούτε και για τη μείωσή του, αλλά έχει τεράστιες ευθύνες, αυτός και η Κυβέρνησή του, για τον τρόπο διαχείρισης, εδώ και επτά μήνες, του δημόσιου χρέους και της δυνατότητας δανεισμού της χώρας μας. Είναι αυτός που έλεγε προεκλογικά, ότι "υπάρχουν χρήματα", είναι αυτός που μετεκλογικά διαλαλούσε αφρόνως σε όλους τους τόνους, εντός και εκτός Ελλάδος, ότι "η οικονομία της χώρας βρίσκεται στην εντατική" και ότι "βρισκόμαστε στα πρόθυρα της πτώχευσης", και είναι αυτός που, ασφαλώς άθελά του, αλλά πάντοτε με δηλώσεις του (όπως και άλλων στελεχών της Κυβέρνησης) άνοιξε την αδηφάγο όρεξη των κερδοσκόπων της αγοράς, για να βρουν την ευκαιρία να λεηλατήσουν οικονομικά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα, είτε να μη μπορούμε να δανεισθούμε, είτε ο οποιοσδήποτε δανεισμός μας να είναι επαχθέστατος και καταστροφικός για τη χώρα και ιδίως για τις επερχόμενες γενεές.
Η προσφυγή, ουσιαστικά στο Δ.Ν.Τ. είναι η έσχατη λύση και ένα βήμα προ της πτώχευσης της χώρας ή προ της εξόδου μας από την Ευρωζώνη, πράγμα που θα εσήμαινε πρωτόγνωρη οπισθοδρόμηση και εθνική καταστροφή.
Τα μέτρα που θα μας επιβληθούν από το Δ.Ν.Τ. και που θα πρέπει να ληφθούν και να εφαρμοσθούν άμεσα και ασυζητητί, είναι πολλά, ιδιαίτερα σκληρά και επώδυνα (μείωση του προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, μείωση των αποδοχών και των συντάξεων, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, απαγόρευση των προσλήψεων και άλλα).
Το χειρότερο όμως, δεν είναι αυτό.
Είναι το ότι η χώρα υπέστη τη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση όλων των εποχών (ίσως και χειρότερη από το κατά το 1883 "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαρ. Τρικούπη) και ότι όλα τα διεθνή ΜΜΕ εμφανίζουν την Ελλάδα "ως τριτοκοσμική χώρα και ανίκανη να διαχειρισθεί τις τύχες της και εκ του λόγου αυτού, κατέφυγε στο Δ.Ν.Τ.".
Θα πρέπει επίσης, να ληφθεί υπόψη, ότι δεν είμαστε μια πρώην κομμουνιστική χώρα, όπως η Λετονία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία, αλλά είμαστε από τις πρώτες χώρες της τότε ΕΟΚ, και που φιλοδοξούσαμε να είμαστε ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων και όμως, καταλήξαμε να προσφύγουμε στο Δ.Ν.Τ. για να μην έλθουν τα χειρότερα, ήτοι η πτώχευσή μας ή η έξοδος μας από την Ευρωζώνη.
Αυτή όμως, η εθνική μας ταπείνωση, δεν θα έχει μόνο κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνέπειες. Θα έχει σαφώς και εθνικές διαστάσεις και μάλιστα, την ώρα που εκκρεμούν και συζητούνται ιδιαίτερα σοβαρά εθνικά μας θέματα.
Είναι δε γνωστό, ότι μία ταπεινωμένη χώρα χάνει και τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Ασφαλώς, για όλα αυτά, και για οποιεσδήποτε επερχόμενες χειρότερες συνέπειες, δεν ευθύνονται οι πολίτες.
Ευθύνονται οι πολιτικές μας ηγεσίες που δυστυχώς, απεδείχθησαν κατώτερες των περιστάσεων και που βούλιαξαν και ταπείνωσαν τη χώρα και το λαό της.
Υπάρχει όμως, μια ελπίδα και αισιοδοξία και αυτή είναι ο ίδιος ο λαός μας, με τις αστείρευτες δυνάμεις του, που πολλές φορές, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο και όταν φτάνουμε προ του γκρεμού, δίνει σύσσωμος τον καλύτερο εαυτό του και μάχεται ενωμένος για τη σωτηρία του τόπου.
Αυτή είναι η μόνη ελπίδα στην πολύ δύσκολη αυτή φάση, την οποία πρέπει να επιδείξουμε όλοι μας.
Εάν με σοβαρότητα και ψυχραιμία αντιμετωπίσουμε τη νέα αυτή κατάσταση και εάν αφοσιωθούμε στο έργο μας, υπάρχει ελπίδα να δούμε φως και να βγούμε από τα αδιέξοδα.
Αυτό όμως, είναι πρωτίστως έργο του λαού μας και δευτερευόντως των πολιτικών ηγεσιών μας που μέχρι τώρα απαξίωσαν και ταπείνωσαν διεθνώς τη χώρα μας.
proinanea