Δολοφονήθηκε ο ιδιοκτήτης του "μουσείου Στάλιν"

Ξυλοκοπημένος μέχρι θανάτου βρέθηκε σε γήπεδο τένις στο Βόλγκογκραντ της Ρωσίας, ο Βασίλι Μπουντιένκο επιχειρηματίας που ίδρυσε το μουσείο του δικτάτορα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους της νότιας Ρωσίας.

Ο Μπουντιένκο φέρεται πως δέχτηκε την επίθεση τριών ανδρών, οι οποίοι με ειδικά όπλα του προκάλεσαν ηλεκτροπληξία και στη συνέχεια τον ξυλοκόπησαν βίαια στο κεφάλι μέχρι θανάτου.

Ο Μπουντιένκο ίδρυσε το 2005 ένα μουσείο για τον Ιωσήφ Στάλιν κοντά σε ένα μνημείο της πόλης Βόλγκογκραντ. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του προκάλεσε τις αντιδράσεις της Ρωσσικής κοινωνίας καθώς οι μνήμες από τις σφαγές και τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο «πατερούλης Στάλιν» είναι ακόμη νωπές. Η αστυνομία δήλωσε πως συνεχίζει ακόμη τις έρευνες για το συμβάν.

.

Ποιος ήταν ο "Στάλιν"

Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, όπως ήταν το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε το 1879 στο Γκόρυ της Γεωργίας, από πατέρα τεχνίτη (παπουτσή) και μητέρα νοικοκυρά.

Το ψευδώνυμο "Στάλιν" (ατσαλένιος) το πήρε αργότερα, στα χρόνια της φωτιάς κι έμεινε στην ιστορία μ' αυτό. Ίσως στην περίπτωση του Στάλιν, το ψευδώνυμο να ήταν πολύ πιό απαραίτητο απ' ότι σε άλλες περιπτώσεις. Κι αυτό γιατί το επώνυμό του, το Τζουγκασβίλι, πρόδιδε την εβραϊκή του καταγωγή. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι συγγραφείς του βιβλίου "Η ιδιωτική ζωή του Στάλιν", Τζ. Φίσμαν και Τζ. Χάττον. Την άποψη αυτή στηρίζουν στο γεγονός του ερχομού των εβραίων στην Γεωργία από το νησί Τζού. Έτσι, οι Εβραίοι ονομάζονταν από τους γεωργιανούς "Τζούγκα" κι όταν καθιερώθηκε η χρησιμοποίηση επωνύμων, τους ονόμαζαν Τζουγκασβίλι, που σημαίνει επακριβώς "γιός εβραίου", αλλά εδώ παίρνει την ευρύτερη έννοια "απόγονος των Τζούγκα".

Το 1903, μετά τη ρήξη στους κόλπους του κόμματος, ο Στάλιν τάχθηκε με τους Μπολσεβίκους, παίρνοντας τότε το πρώτο του ψευδώνυμο, το "Κόμπα" (όνομα ενός Γεωργιανού ήρωα), ενώ το 1904 παντρεύτηκε την γεωργιανή Αικατερίνη Σβανίνζε.

Ο Στάλιν χρησιμοποιούσε κι άλλα ψευδώνυμα εκτός από το "Κόμπα" -απόδειξη της κακοποιάς δράσης του-.

Μερικά απ' αυτά ήταν: Νταβίντ Νιζεράτζε, Ιωσήφ Ιβάνοβιτς, Νταβίντ Τσίζικωφ, Λάντο Ντουμπάτζε, Πιότρ Γκάλκιν, αλλά και το ελληνικό Στεπιάν Παπαδόπουλος! Το 1905, ο Στάλιν συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση, η αποτυχία της οποίας κόστισε πολλά στους Μπολσεβίκους, καθώς πολλοί συνελήφθησαν. Ο Στάλιν γλύτωσε τη σύλληψη κρυπτόμενος για λίγο, ώσπου πήρε την κομματική εντολή να αναλάβει την πραγματοποίηση ληστειών.

.

Από την ληστείες στην πολιτική

Η πρώτη ληστεία, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος ο Στάλιν, έγινε την 12η Ιουνίου 1907, στην κεντρική πλατεία της Τιφλίδας, σε άμαξα που μετέφερε χρήματα από το ταχυδρομείο στην τράπεζα της πόλης. Δεν είχαν όμως οι μπολσεβίκοι την τύχη του ...πρωτάρη. Ναι μεν η ληστεία πέτυχε, αλλά οι αριθμοί των χαρτονομισμάτων που ληστεύτηκαν ήταν γνωστοί στις αρχές κι έτσι πολλοί ...σύντροφοι του συνελλήφθησαν, όταν επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά. Οι μπολσεβίκοι όμως δεν πτοήθησαν και συνέχισαν την κακοποιό δράση τους. Λίγο αργότερα λοιπόν, πραγματοποίησαν και δεύτερη μεγάλη ληστεία, σε τραίνο αυτή τη φορά, πάλι στην περιοχή της Γεωργίας, όπου ο αρχιλήσταρχος Στάλιν ήξερε καλά τα κατατόπια. Στην ληστεία αυτή συμμετείχαν τρείς, οι Στάλιν, Λασκαρβίλι και Ιβάνωφ. Μετά όμως την επιτυχία της ληστείας, ο τελευταίος ...εξαφανίστηκε με όσα χρήματα είχε προλάβει να μαζέψει!

Μετά τον θάνατο του Λένιν (21 Ιανουαρίου 1924) καταφέρνει να παραγκωνίσει τους εσωκομματικούς αντιπάλους του και να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος. Στη συνεχεία μεθοδικά και σταθερά εξόντωσε κάθε του "αντίπαλο" και όλους όσοι τον παρακινούσαν να μετριάσει τη στυγνή δικτατορία του. Κατά την διάρκεια των "εκκαθαρίσεών" του θέσπισε την ποινή του θανάτου ακόμη και για παιδιά κάτω των 12 ετών. Η κόρη του Σβετλάνα, που ζήτησε άσυλο στις ΗΠΑ, κατήγγειλε ότι μαζί με τους εκατομμύρια ανθρώπους που έστειλε στον θάνατο οδήγησε και τη μητέρα της στην αυτοκτονία.

Τώρα ο Στάλιν είναι πια ο απόλυτος άρχων. Ένας στυγνός ανελέητος Αφέντης. Ένας ακατανίκητος τρόμος , ένας φόβος δυνάστης, ένας διαρκής πανικός είναι η ζωή στηναχανη Σοβιετία. Όλοι είναι δυνατόν να φταίνε για όλα και για τίποτα. Ο Στάλιν (ο ατσαλένιος το παρατσούκλι που του έδωσε η άλλη παναγιότης του πάνθεου των "Αγίων" της κομμουνιστικής "Εκκλησίας" ο Λένιν) Μόνο γνωρίζει ποιος φταίει, ποτέ και γιατί.

"Μετά τα μεσάνυχτα" γράφει ο Ρατζίνσκι, "στους δρόμους της Μόσχας κυκλοφορούν μόνο τα μαύρα αυτοκίνητα της ΝιΚαΒεΝτέ, της μυστικής αστυνομίας. Όλα όσα συνέβαιναν στη Νυχτερινή Ζωή ανήκαν μόνο σ' αυτήν και θεωρούνταν απόρρητα. Αν η σύλληψη γινόταν σε κάποιο κοινοβιακό διαμέρισμα, οι γείτονες, παρά τον θόρυβο, δεν έβγαιναν για κανέναν λόγο από τα δωμάτιά τους, ενώ το πρωί, περιμένοντας στην ουρά για την τουαλέτα, απέφευγαν να κοιτάξουν στα μάτια τους οικείους του εξαφανισμένου στη διάρκεια της νύχτας. Εκείνοι επίσης απέφευγαν να δείξουν τα κλαμένα τους μάτια... Και το σπίτι περίμενε, κατά κανόνα λίγο. Σύντομα εξαφανιζόταν και η οικογένεια... Οι εισαγγελείς έκαναν υπερωρίες και τόσος ήταν ο φόρτος εργασίας που υπέγραφαν λευκά εντάλματα στα οποία οι ανακριτές μπορούσαν να γράψουν όποιο όνομα ήθελαν. Οι φυλακές ήταν υπερπλήρεις, τα κελιά δεν αρκούσαν, ο Αφέντης όμως το έλυσε και αυτό το πρόβλημα. Σε όλα τα μεγάλα παραρτήματα της ΝιΚαΒεΝτέ εφαρμόστηκαν οι "τρόικες" (τριάδες). Σε αυτές συμμετείχαν ο τοπικός καθοδηγητής της οργάνωσης, ο τοπικός κομματικός καθοδηγητής και ο τοπικός αρχηγός της σοβιετικής εξουσίας ή ο εισαγγελέας. Οι "τρόικες" είχαν δικαίωμα να εκδώσουν ποινή θανάτου παρακάμπτοντας τη δικαστική διαδικασία. Ο υπόδικος δεν παρίστατο στην απόφαση για τη ζωή του. Οι δίκες αυτές διαρκούσαν το πολύ δέκα λεπτά, ύστερα ακολουθούσε η εκτέλεση. Ο Αφέντης ήθελε στην εξόντωση των "εχθρών του λαού" να παίρνει μέρος όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Σε χιλιάδες συγκεντρώσεις πολιτών επευφημούνταν οι ανακοινώσεις για τουφεκισμούς των αντιφρονούντων, καθημερινά οι εφημερίδες δημοσίευαν εκκλήσεις προς τους εργαζομένους να τιμωρήσουν με θάνατο τους "τροτσκιστο-ζινοβιεφικο-μπουχαρινικούς" εχθρούς...."

.

Τα Σταλινικά εγκλήματα

Τις φρικαλεότητες του Στάλιν πρώτος κατήγγειλε στις 25 Φεβρουαρίου 1956, στο 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο Νικήτα Χρουτσωφ ο νέος Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικών Δημοκρατιών σε μια κλειστή συνεδρίαση, μπροστά μόνο σε μέλη του κόμματος. Ήταν η πρώτη παραδοχή εκ μέρους του καθεστώτος ενός (δηλαδή των εκκαθαρίσεων) εκ του συνόλου των εγκλημάτων της σταλινικής δικτατορίας (δεύτερο σε αριθμό θυμάτων μόνο σε σχέση με την μαοϊκή Κίνα).

Μολονότι η έκταση των εγκλημάτων του Στάλιν, είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα από επιστήμονες και ανθρωπιστικές οργανώσεις σε κάθε όμως περίπτωση μιλάμε για περισσότερα από 20 εκατομμύρια θύματα όπως κατεγράφησαν και στην απόφαση του Συμβούλιο της Ευρώπης που καταδίκασε τα εγκλήματα των Κομμουνιστικών καθεστώτων Αναφέρουμε μερικά για να σχηματισθή η πλέον ολοκληρωμένη άποψη για την ..."Προσωπικότητα" του Πατερούλη Στάλιν και των έργων του.

-Εκτέλεση δεκάδων χιλιάδων ομήρων και αιχμαλώτων χωρίς δίκη το 1918-1922

-Σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών και εργατών στις βίαιες καταστολές των εξεγέρσεων τους την ίδια περίοδο.

-Εκτόπιση και εξολόθρευση των Κοζάκων του Ντον το 1920

-Δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το 1918-1930

-Λιμοκτονία πέντε εκατομμυρίων το 1922

-Η υποχρεωτική κολλεκτιβοποίηση της υπαίθρου και η εξόντωση των διαφωνούντων ιδιοκτητών.

-Η εκτόπιση και η εθνοκάθαρση περίπου 2 εκατομμυρίων κουλάκων (ανεξάρτητων μικροϊδιοκτητών γης) το 1930-32

-Ο εσκεμμένος λοιμός και η απομόνωση της Ουκρανίας που οδήγησε στο θάνατο 6 εκατομμύρια Ουκρανούς

-Η εκκαθάριση σχεδόν 690.000 ατόμων στις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις του 1937-38

- Η μαζική δολοφονία 22.500 Πολωνών, στρατιωτικών κυρίως, αλλά και διανοουμένων αιχμαλώτων πολέμου στο Κατίν από τη μυστική αστυνομία NKVD των Σοβιετικών την άνοιξη του 1940

-Ο εκτοπισμός εκατομμυρίων Πολωνών, Ουκρανών, Πόντιων Ελλήνων, Αφγανών, Κορεατών, Κινέζων, κατοίκων των Βαλτικών Χωρών, της Μολδαβίας και της Βερασάβιας το 1939-41 και το 1944-45

-Η εκτόπιση και η εξολόθρευση των Γερμανών του Βόλγα το 1941

-Η εκτόπιση και η εγκατάλειψη των Τατάρων της Κριμαίας, των Τσετσένων και των Ινγκουσέτιων το 1943-44

Και βεβαίως τα Γκούλαγκ. Το 1953 υπήρχαν στα Γκούλαγκ πάνω από 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι, εκ των οποίων το 1,2 αμνηστεύτηκε 3 βδομάδες μετά τον θάνατο του Στάλιν.

Όσοι διανοούμενοι προσπάθησαν να αντισταθούν σε αυτόν τον ολοκληρωτικό οδοστρωτήρα αίματος εκτοπίστηκαν, εκτελέστηκαν, κλείστηκαν σε ψυχιατρεία και ελάχιστοι τυχεροί εξορίστηκαν στο εξωτερικό (όπου κάποιοι όπως ο Μαρκώφ δολοφονήθηκαν).

elkosmos