Ιωάννας Χρήστου: "Ο Θεός με θυμόν"

Από το στερητικό "Α"
στον κόσμο της παραμυθίας

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα Αρτινού...

Στο δύσκολο περιβόλι της γυναίκας και στη δυσερμήνευτη γυναικεία φύση της μας ξεναγεί με το πρωτόλιο μυθιστόρημά της "Ο Θεός με θυμόν" η διακεκριμένη φιλόλογος κ. Ιωάννα Χρήστου*, από τον Άσσο Πρέβεζας, που κυκλοφορεί από τις "Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος".
Ένα μυθιστόρημα-έκπληξη, που, χωρίς υπερβολή, σπάνια κυκλοφορεί και λίγες ή λίγοι έχουν αυτή τη δυνατότητα στην Ελλάδα να γράψουν. Ένα βιβλίο-θησαυρός γνώσεων που τα περιέχει όλα: πρωτότυπη σύλληψη, άριστο κορμό (σενάριο), τέλεια γλωσσική και γραμματική διατύπωση, ζωντανή περιγραφή, αφηγηματική δεινότητα, συμπυκνωμένη γνώση ιστορίας, φιλοσοφίας, αστρονομίας, επιστήμης και ανακαλύψεων, ποίησης, μυθιστοριογραφίας, παραμυθίας, ψυχανάλυσης, ποικιλία χαρακτήρων. Και επί πλέον πολύ πραγματικότητα, εμπεριέχουσα φτώχεια και ανέχεια, κακομοιριά και δυστυχία, φθόνο και μικρότητες, πόλεμο και παγκοσμιοποίηση.
Το σύγγραμμα της κ. Χρήστου μπορεί να έχει αφετηρία το απομακρυσμένο Λάμποβο και τους κατοίκους του, τα ηπειρώτικα τοπία και τα κακοτράχαλα βουνά, τα τόσο φιλόξενα κατά περίπτωση, με όχημα κυρίως τη μετανάστευση αλλά και το διάβα των χρόνων, την εξέλιξη της επιστήμης και τη διεύρυνση της σκέψης, μας ταξιδεύει σε πόλεις και κράτη, σε μέρη όπου διαδραματίζονται σημαντικά γεγονότα, άλλοτε σπουδαία και άλλοτε χθόνια.
Στο ταξίδι μας αυτό οδηγοί και πρωταγωνίστριες πέντε γυναίκες του χωριού, που μπορεί να ζουν στο μαραζωμένο αυτό τόπο, όμως δεν μένουν αποκλειστικά σ΄αυτόν, αφού ο νους τους πετάει πάνω και πέρα απ΄αυτόν με τα φτερά της φαντασίας, κουβαλώντας ελπίδες και προσδοκίες. Φεύγουν σε πόλεις και άλλες χώρες, γεύονται το ξινό ψωμί της ξενιτιάς, διδάσκονται, προβληματίζονται, ερωτεύονται, μαλώνουν, σκοτώνονται. Γεύονται τη θεϊκή σκληρότητα και την ανθρώπινη βαρβαρότητα που σκοτώνουν όνειρα, ελπίδες και παραμυθία την οποία πιθανόν να βιώνουν.
Όπως σκοτώνει και ο έρωτας και η αγάπη, αφού όπως αποδεικνύεται σε ορισμένες περιπτώσεις είναι χειρότερος ακόμη και από μια φονική σφαίρα. Όπως φονική μπορεί να είναι και η υπεξαίρεση ενός γράμματος, το οποίο αν έφτανε στον παραλήπτη του θα έδινε το εισιτήριο και θα άνοιγε την πόρτα σε δύο νέους ανθρώπους για μια καινούργια ζωή. Καταστάσεις που διαδραματίζονται σύμφωνα με το μυθιστόρημα τις κρίσιμες δεκαετίες του μεσοπολέμου και μετά, αλλά και που απαντώνται και σήμερα, αφού πηγάζουν από ανθρώπους που δεν μπορούν να ζήσουν αν δεν αφανίσουν ό,τι άλλο ζωντανό ανασαίνει δίπλα τους.
Σε όλα αυτά μας κοινωνεί η καλή συγγραφέας, αποκαλύπτοντάς μας μέσω των πέντε γυναικών και των συν αυτών, όσα καταχωνιασμένα επί χρόνια στο νου έρχονται αυθόρμητα ή με λογισμό στην άκρη της γλώσσας στο τέλος της ημέρας ή του μίζερου βίου τους, όταν πλέον όλα έχουν μαραθεί και οι μόνες που ανθίζουν είναι οι αναμνήσεις.
Αναμνήσεις που ξεκινούν από το "Α" το στερητικό (ασχήμια, αδικία, αμάθεια, απελπισία, αρρώστια, ατίμωση, ασιτία, αδυναμία, αδικία, ατιμωρησία, αγρύπνια, απορία) και καταλήγουν στο "Ω" της Σαπφούς, με το ω μικρό ή μεγάλο του "εγώ" και του "εμείς". Ενδιάμεσος σταθμός το "Ε" του έρωτα και της αγάπης, αυτής της γλυκόπικρης γεύσης και με πολλές άλλες στάσεις, οι περισσότερες εκνευριστικές, μαρτυρικές, τυραννικές και λίγες μόνο δροσιστικές, ευεργετικές, ευχάριστες.
Η κ. Χρήστου μας ξαφνιάζει επίσης ευχάριστα και με το κλείσιμο του μυθιστορήματος. Ένα τελείωμα μυστηριακό όπου μας αποκαλύπτει, ξεσκεπάζοντας έναν υπεράνω πάσης υποψίας δολοφόνο, πως ακόμα και η αθωότητα ή η νοούμενη αθωότητα μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνη, καταστροφική και φονική με αυτή των "συνήθως υπόπτων".
Τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου καλύπτει επεξηγηματικός κατάλογος με όσα σφαιρικά και σωστά τοποθετημένα κοσμεί το πόνημά της η συγγραφέας, διευκολύνοντας, κατατοπίζοντας και ενημερώνοντας όλους όσοι από τους αναγνώστες αγνοούν σημαντικά γεγονότα του παλαιότερου και σύγχρονου κόσμου.
Κυρία Χρήστου σε ευχαριστούμε για το υπέροχο πόνημα που μας έδωσες και ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο, κάτι που το αξίζει με το παραπάνω.

_________________________
* Η Ιωάννα Χρήστου γεννήθηκε στον Άσσο Πρέβεζας. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία γλωσσικών μαθημάτων και ιδιαίτερα των αρχαίων ελληνικών και της έκθεσης στην ιδιωτική εκπαίδευση. Στη συνέχεια αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Μιλάει τρεις γλώσσες και είναι διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα στα περιοδικά «Φιλόλογος» και «Σύγχρονη Εκπαίδευση». Το 2006, εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίου «Περί Γραφής-Έκθεση και Σύνθεση» και το 2007, εκδόθηκε το «Παιδί και Ηλεκτρονικό Παιχνίδι».