Η εύκολη λύσις όταν κανείς αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ στο πρόβλημα. Στους συντελεστές που δημιουργούν το πρόβλημα και εν συνεχεία, τι άλλο, στην επερχόμενη ολική καταστροφή. Με έναν λόγο: το να υποκύπτεις είναι πανεύκολο! Στην όποια μικρή ή μεγάλη δυσκολία σου παρουσιάζεται. Το να αντιστέκεσαι και να μάχεσαι για την αντιμετώπισι του προβλήματος είναι αυτό που είναι εξαιρετικά επίπονο. Απαιτεί σθένος, ευφυΐα, γνώσεις και υπομονή.
Δεν αντιλέγω. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάς είτε στον οικονομικό τομέα, είτε στις (γνωστές) εθνικές υποθέσεις μας είναι ποικίλα και ομολογουμένως τεράστια, πλέον. Αλλά και πότε δεν ήταν!..
Γι’ αυτόν, ακριβώς, τον λόγο όποιος πολιτεύεται – και πολύ περισσότερο όποιος αποσκοπεί να καταστεί καπετάνιος στο βαλλόμενο πανταχόθεν εθνικό σκάφος – πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πληροί τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις. Συν αυτή της ΑΓΑΠΗΣ προς τον Λαό και το Έθνος. Εν ουδεμιά δε περιπτώσει πρέπει να θεωρήσει την πολιτική ως… επάγγελμα. Όπως πράττουν, σήμερα, πολλοί.
Πολύ αμφιβάλλω εάν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από τους πολιτικούς που κυβέρνησαν την Ελλάδα, τουλάχιστον κατά την τελευταία 35ετία διέθεταν όλα τούτα τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ προσόντα, προκειμένου να τους αποδώσουν κάποια, έστω ελάχιστα, εύσημα.
Υπήρξαν, βασικά, ματαιόδοξοι, κενόδοξοι ας πω καλλίτερα. Διέπραξαν σειρά εγκληματικών λαθών εις βάρος του Έθνους και του Λαού. Και εις ό,τι αφορά την εναγωνίως αναζητουμένη ΑΓΑΠΗ προς την Ελλάδα μας, πολύ φοβούμαι ότι σπανίως διέκρινα έστω και ίχνη από αυτό το πρωταρχικό στοιχείο που πρέπει να διακατέχει τον ηγέτη.
Σε κάθε περίπτωσι, όμως, δεν μπορώ να αμφισβητήσω ότι διέθεταν κάποια μορφή ευφυΐας. Τώρα, εάν τη χρησιμοποίησαν για να επαυξήσουν τα προβλήματα που τους κληροδοτούσε ο προηγούμενος ή για να συγκαλύψουν και να αναβάλουν την λύσι των πολλών και ποικίλων ΔΙΑΡΚΩΝ καταστάσεων στα οικονομικά και εθνικά μας θέματα, ναι, είναι αξιοκατάκριτοι. Είναι καταδικαστέοι. Χωρίς ελαφρυντικά.
Το χείριστο, όμως, που μπορούσε να μας συμβεί ήταν, εν τέλει, η ανάληψις της ηγεσίας της χώρας από ένα άτομο του οποίου οι ηγετικές ικανότητες – όπως τις τοποθέτησα προηγουμένως – είναι μειωμένες έως ανύπαρκτες. Και το χειρότερο: Το άτομο αυτό να είναι (και είναι, κατά την άποψί μου) θιασώτης ενός περίεργου Διεθνισμού, ένα άτομο που δεν του καίγεται καρφάκι για την έννοια ΕΘΝΟΣ. Και το ακόμη χειρότερο: Το άτομο αυτό να είναι διατεθειμένο ευνοϊκά στην οποιαδήποτε υποχώρησι στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτων, σε ό,τι αφορά τα πάντα! Αυτό είναι, πλέον, αποδεδειγμένο. Ομιλώ για τον Γεώργιο Παπανδρέου τον νεώτερο.
Εις μεν τα Εθνικά θέματα, τα ζούμε, τα βλέπουμε. Και θα τα δούμε καλλίτερα: Το ψευδοκρατίδιο των Σκοπίων (περί αυτού πρόκειται ουσιαστικώς και όποιος γνωρίζει πώς δημιουργήθηκε και σε τι αποβλέπει, θα με καταλάβει) οσονούπωαναγνωρίζεται και με τη δική μας υπογραφή με ονομασία που θα συμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία» οπότε… κλάψτε Έλληνες!
Εις ό,τι αφορά την Τουρκία ΗΔΗ (από τις 4 Οκτωβρίου 2009, όταν δηλαδή ανέλαβε καθήκοντα η σημερινή Κυβέρνησις) έχουν υπάρξει συμφωνίες που απάδουν του δικού μας συμφέροντος. Θα φθάσουμε μέχρι και στην περιβόητη ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙ του ΑΙΓΑΙΟΥ ΜΑΣ!.. Ενώ ΗΔΗ οι Τούρκοι αλωνίζουν σε αυτό, χωρίς (ουσιαστική) δική μας αντίδρασι. Για να μην μιλήσωι για την υπό τουρκοποίησιν Θράκην.
Εις ό,τι τώρα έχει να κάνει με τα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, ο άνθρωπος υπετάχθη ΠΛΗΡΩΣ στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου!.. Σε σημείο ώστε να κινδυνεύουμε, αύριο, να μην έχουμε ούτε ένα πιάτο φαγητό. Ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Τα διαλύει όλα ο άνθρωπος.
Τα δε επικοινωνιακά τερτίπια του στυλ «Πονάω μαζί σας» μου θυμίζουν κάποια ρήσι κάποιου, κάποτε: «Όλοι μας θα… πολεμήσετε και όλοι μας θα… σκοτωθείτε». Από ένα σημείο και μετά, αυτά τα «πονάω μαζί σας» τα θεωρώ υποκριτικά και πέραν τούτου, σαδιστικά. Διότι…
Από πού κι ως πού, κ. Παπανδρέου, θα «πονέσετε» μαζί μας εάν δεν έχουμε αύριο να πληρώσουμε το ενοίκιό μας ή να θρέψουμε την οικογένειά μας; Εσείς θα πεινάσετε μαζί μας; Πολύ αμφιβάλλω.
Από πού κι ως πού, κ. Παπανδρέου, θα «πονέσετε» εάν αύριο τα Σκόπια λάβουν επωνυμία με τον όρο «Μακεδονία», οπότε τίθεται η βάσις για την αρπαγή της Μακεδονίας μας;
Από πού κι ως πού, κ. Παπανδρέου, θα «πονέσετε» εάν οι Τούρκοι καταστούν ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ στο Αιγαίο μας; Αφού εσείς και οι σύμβουλοί σας τα βλέπετε όλα… Διεθνιστικά! Ακόμη και στη Θράκη που συμβαίνουν τα μύρια όσα, εσείς σφυρίζετε αδιάφορα.
Και τι ειρωνεία: Απειλείτε τους συντρόφους σας ότι εάν δεν υπερψηφίσουν την διάλυσι των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας (όποιον μας έχουν απομείνει, δηλαδή!..) θα προχωρήσετε στη διενέργεια εκλογών. Μακάρι, κ. Παπανδρέου. Μακάρι! Τώρα, εάν σας ξαναεκλέξει ο Λαός να μας κυβερνήσετε, ε… τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Κοντολογίς, αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, σας καταλογίζω πλήρη ανικανότητα να αντιμετωπίζετε τα προβλήματα που είτε για τον άλφα, είτε για τον βήτα λόγο αντιμετωπίζει σήμερα το Έθνος. Και αδιαφορία. Τους δε «πόνους» σας για όσα συμβαίνουν εις βάρος μας, εσείς και οι επικοινωνιολόγοι σας να τους φυλάξετε για άλλο ακροατήριο. Όχι, πάντως, τους Έλληνες.
Ακραδάντως, κύριε Πρωθυπουργέ, πιστεύω ότι με άριστα το 10, εάν κάποιος (αντικειμενικός) παρατηρητής πρέπει να βαθμολογήσει τις επιδόσεις σας με ό,τι ασχοληθήκατε από την αποφράδα εκείνη ημέρα που ανήλθατε στην εξουσία, θα σας βάλει… 40 υπό το μηδέν!
Κι αφήστε στην άκρη, πλέον, εκείνη την άλλη επικοινωνιακή κακομοιριά «τι να κάνουμε, αυτά μας κληροδότησαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας». Ο ισχυρός ηγέτης κοιτάζει να λύσει τα προβλήματα που έχει μπροστά του. Γιατί εάν το εξετάσουμε και διαφορετικά, ο μπαμπάς σας, κ. Παπανδρέου, ΑΡΠΑΞΕ τα αποθεματικά του ΙΚΑ, του ΝΑΤ, του ΤΕΒΕ κ.ά., προκειμένου να κάνει τον καλό στους ψηφοφόρους του. Από εκεί άρχισαν τα προβλήματα στο Ασφαλιστικό.
Κι όποιος μας επαναλάβει ότι δεν είχε άλλη λύσι ο νυν Πρωθυπουργός από αυτή που μας επέβαλε στα οικονομικά, του υπενθυμίζω τους Κινέζους που τώρα… όψιμα όλοι τους θυμήθηκαν. Τα γράφω επί τούτου από τον Γενάρη! Για δε τις εθνικές υποθέσεις μας, τα είπαμε και θα τα ξαναπούμε διεξοδικά.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Το θέμα των λύσεων είναι το ένα αλλά και το θέμα της διαφθοράς είναι εξίσου σημαντικό για το λαό που πληρώνει το μάρμαρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Παπαντρέου, ο διαφανής (μη γελάτε ρε, δεν μας φταίει αυτός που μας δουλεύει, εμείς φταίμε που τα καταπίνουμε).
......
Τα 8 εκατομμύρια ευρώ που βρέθηκαν στο λογαριασμό της κόρης του Άκη (που είναι και κολλητή φίλη της Μπιρμπίλως) θα δημευθούν;
Με τα 15 σπίτια του Άκη Τσοχατζόπουλου τί θα γίνει;
Εκτός από αστικές, θα έχει ποινικές ευθύνες;
......
Άντε ρε Παπαντρέου, άσε τους γενικούς μονολόγους και πές μας τί θα κάνεις με την καραμπινάτη υπόθεση του σύντροφου Τσοχατζόπουλου, αλλιώς είσαι και εσύ στο κόλπο.
ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕΣ ΟΤΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΜΟΓΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΦΥΛΑΚΗ;
ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ . . .
Να δείς όταν αρχίσουν οι πέτρες και τα γιαούρτια τί κλάμα έχει να πέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάνια του λαού φέτος γιόκ, οπότε μαζεύουμε δυνάμεις. Άρχισε η προετοιμασία για μάχες σώμα με σώμα.
Ελπίζω οι πραίτορες του Μιχαλάκη να είναι καλά γυμνασμένοι.
Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.
Μιχάλης Κατσαρός, Ο Δούλος (Κατά Σαδδουκαίων)
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ.
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ
Τί μας θύμησες με τη φωτό με τον Παπνδρέου και το Μίχα να κλαίνε στον πειραιά, λόγω της τηλεοπτικής κάμερας (κανείς άλλος τριγύρω δεν είχε επηρεαστεί από τα δακρυγόνα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα όμως αρχίζει το πραγματικό κλάμα Γιώργο.
Τώρα που ο λαός έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί τί "λαγούς" έκρυβε το μαγικό καπέλο Παπανδρέου, άρχισαν να τα ρίχνουν ο ένας στον άλλον.
Για το εργασιακό και ασφαλιστικό ο Παπανδρέου λέει ότι φταίνε οι χειρισμοί του Λοβέρδου, ο Παπακωνσταντίνου λέει ότι φταίει η Κατσέλη για την αρνητική ανάπτυξη, η Κατσέλη λέει ότι φταίει ο Παπακωνσταντίνου για την ύφεση, ο Λοβέρδος λέει ότι φταίνε η Κατσέλη και ο Παπακωνσταντίνου για την ανεργία, η Ξενογιαννακοπούλου λέει ότι φταίει το οικονομικό επιτελείο που δεν της δίνει λεφτά, ο Ραγκούσης κατηγορεί τους πάντες γιατί δεν προχωράει ο Καλλικράτης και γενικώς όλοι φταίνε για όλα.
Μου φαίνεται όμως ότι τελικά δεν φταίει όλη αυτή η παρέα των άχρηστων αλλά εγώ που βλέπω αυτά τα καραγκιοζιλίκια και δεν τους παίρνω με τις πέτρες.
Πόσο να αντέξει κανείς να βλέπει αυτό το θέατρο του παραλόγου και να μην κάνει τίποτε;
Κατά τα άλλα ξεπέρασε το 1.55 η βενζίνη, το 5,8% ο πληθωρισμός, το 12% η επίσημη ανεργία και μη χειρότερα.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τούτους εδώ τους φαύλους δεν ξέρω πιά.
Δεν έχει ποτέ υπάρξει ξανά στο παρελθόν τέτοια κομπανία άχρηστων λιμοκοντόρων που να είναι τόσο μα τόσο πελαγωμένοι αλλά και επικίνδυνοι.
Τρέμω στην ιδέα ότι είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι περιμένουμε να μας λύσουν αυτοί τα προβλήματά μας.
Ακόμη και την ελπίδα έχουμε χάσει με δαύτους.
Ποιό είναι το επόμενο στάδιο;
Ο θάνατος;
Ετσι τον έμαθε η μαμα του μόλις δεί τα σκούρα να βάζει τα κλάματα να τον λυπηθούμε. Οξω ...... απ' την παράγκα
ΑπάντησηΔιαγραφή