Σαν βγεις στον πηγαιμό για τα Τζουμέρκα…

Του Κώστα Μπατσή...

Σε ταξίδι προς το άγνωστο μπορεί να εξελιχθεί για κάποιους απόδημους και για τουρίστες η απόφασή τους να επισκεφθούν τον πατρογονικό και πανέμορφο τόπο αναψυχής και ξεκούρασης των Τζουμέρκων.
Στο άγνωστο, γιατί δεν γνωρίζεις τι σου επιφυλάσσει το κάθε μέτρο του δρόμου, η κάθε στροφή που θα διαβείς. Δυσάρεστες εκπλήξεις σε περιμένουν ανά πάσα στιγμή, αφού στο μεγαλύτερο μέρος τους τα οδοστρώματα στα οποία είσαι υποχρεωμένος να οδηγήσεις είναι γεμάτα λακκούβες, κατεστραμμένα από νεροσυρμές, καταπτώσεις εδαφών και βράχων, κατολισθήσεις και κακοτεχνίες οι οποίες χειροτερεύουν μέρα με την ημέρα χωρίς να τυγχάνουν της απαραίτητης και αναγκαίας μέριμνας για τη συντήρησή τους.
Τρανταχτό και απαράδεκτο παράδειγμα η εικόνα που αντικρίζουν όσοι οδηγοί διέρχονται από το γεφυράκι και το τμήμα του οδοστρώματος στο συνοικισμό Δάφνης, στα σύνορα των δημοτικών διαμερισμάτων Πλατανούσας και Μονολιθίου. Η καταστροφή σημειώθηκε αρχές παρελθόντος Φεβρουαρίου κατά τη διάρκεια ισχυρής νεροποντής. Έκτοτε όχι μόνο ο αρμόδιοι δεν φρόντισαν για την επιδιόρθωση και αποκατάσταση του οδοστρώματος, αλλά επέδειξαν και παντελή αδιαφορία. Απόδειξη οι δύο φωτογραφίες, η παλαιότερη που είχαμε δημοσιεύσει και η νέα που συνοδεύουν το κείμενο, από τις οποίες και αποδεικνύεται πως το κακό, πάει από το ...κακό στο χειρότερο.
Όπως πάει και η ψυχραιμία των αρμοδίων που τους… κακοφαίνεται όταν ξεμπροστιάζουμε την αδιαφορία τους, προς τα κατά τα άλλα… περήφανα Τζουμέρκα. Και τη μόνη δικαιολογία που προβάλλουν είναι πως δεν υπάρχουν λεφτά. Καλά λεφτά δεν υπάρχουν και πότε άλλωστε υπήρχαν για αντίστοιχες περιοχές.

Ένα συνεργείο επιφορτισμένο για την αντιμετώπιση παρόμοιων, επειγόντων προβλημάτων δεν υπάρχει;

Τι έχουν να πουν επ΄αυτού;
Εμείς θα λέγαμε πως δεν υπάρχει ούτε λίγο φιλότιμο. Και αν υπάρχει θα εξαφανιστεί το προσεχές Φθινόπωρο με τη δημιουργία υπερδήμων και υπερνομαρχιών. Ποιος θα προσέξει μια περιοχή με περιορισμένο κόσμο και πολιτικό ενδιαφέρον που δεν θα προσφέρει τίποτα στο κατεστημένο, το οποίο φρόντισε να νεκρώσει όλα τα ζωντανά κύτταρα της επαρχίας, να ερημώσει την ύπαιθρο και να πολιτικοποιήσει τη δημοτική αυτοδιοίκηση είτε με την καθιέρωση του… 42% ως απόλυτης πλειοψηφίας, καταργώντας το καθιερωμένο και δημοκρατικότατο 50% συν ένα, είτε κατεβάζοντας μεγαλοσχήμονες πολιτικούς να εκλεγούν και να διαχειριστούν δημοτικά θέματα για τα οποία δεν έχουν καμία γνώση, παρά τις κομματικές υποδείξεις.
Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα για την ξεχασμένη επαρχία.

Το δείχνουν άλλωστε και οι δύο φωτογραφίες. Τι άλλο να γράψουμε στα πλαίσια της αποστολής του Τύπου και της έγκυρης ενημέρωσης που εκπροσωπούμε και που κάποιοι επαϊοντες την παραγνωρίζουν, εκτός και αν πρόκειται για κατάπτυστα δημοσιεύματα που τους… λιβανίζουν.
Στους ταξιδιώτες προς τα Τζουμέρκα ευχόμαστε ο δρόμος τους να μην είναι σαν αυτόν που περιγράφουμε. Και να θυμίσουμε προς πάντες το στίχο του εθνικού μας ποιητή Ρήγα Φεραίου: "...ακόμα αυτή την Άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, αυτό το Καλοκαίρι..."!