Μάχη μέχρις εσχάτων.!

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου...

Σε όλα τα πεδία. Στο πεζοδρόμιο. Στις δικαστικές αίθουσες. Στις κάλπες. Στους χώρους δουλιάς. Οργανωμένα. Μεθοδικά. Και όχι σαν άτακτο ασκέρι. Με υπόδειγμα τους Λεττονούς εργαζομένους. Οπλίστηκαν των βασικών άρθρων ακόμη και αυτής, της ανεπικύρωτης εισέτι Ευρωπαϊκής Συνθήκης και προσέφυγαν συντεταγμένα (9000) στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας τους για την άγρια περικοπή (έως και 70%) των μισθών και συντάξεών τους προκειμένου να λάβουν ανά χείρας μια απόφαση - νίκη ιστορική για τους ίδιους, και κόλαφο για τους κυβερνήτες τους.
"Οι συμφωνίες που υπογράφονται με τους διεθνείς δανειστές δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως επιχείρημα για τον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων", καταγράφεται στο "δια ταύτα" έτσι ώστε να γίνει απολύτως σαφές ό,τι από την πρώτη στιγμή μετά πάθους υπερασπίστηκα. Πως η "σύνταξη" αποτελεί αναπαλλοτρίωτο περιουσιακό στοιχείο και ως τέτοιο εντάσσεται σε μια από τις θεμελιώδεις αρχές του Ευρωπαϊκού δικαίου από της συστάσεως των καπιταλιστικών κρατών.
Κατά συνέπεια δεν δημεύεται ούτε κατά το μέρος και φυσικά ούτε στο όλον της ει μή μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. (για παράδειγμα γονική διατροφή και πάντως όχι από τους ληστές τραπεζίτες ως εδώ).
Το ενισχυτικό ως προς την περίπτωσή μας είναι πως το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Λεττονίας (που αποδεικνύει ότι αφού δεν διαθέτει στις τάξεις του εξωνημένους δικαστές οι οποίοι συντεχνιακά απαλλάσσουν των βαρύτατων πειθαρχικών ευθυνών τους διάφορους Ζαγοριανούς διαθέτει ως αποτέλεσμα κύρος ) δεν επικαλείται αποκλειστικά το Λεττονικό Σύνταγμα ή την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά προκειμένου να αιτιολογήσει εξαντλητικά την απόφασή του, παραθέτει ολόκληρα αποσπάσματα από διεθνείς συνθήκες και φυσικά η απόφασή του είναι αμετάκλητη.
Δηλαδή...
Δεν προσβάλλεται στα Εθνικά δικαστήρια και σε ότι αφορά τα Ευρωπαϊκά, η συγκεκριμένη υπόθεση έχει ήδη και υπέρ των συνταξιούχων και των εργαζομένων κριθεί.
Κατά συνέπεια: Ένα κράτος μπορεί να επικαλεστεί πλήρη αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων αλλά σε καμιά περίπτωση δικαιούται να προβεί στην μείωσή τους. Και το ερώτημα που κρέμεται αναπάντητο στα χείλη είναι γιατί τα εγχώρια κυβερνητικά υποχείρια των τραπεζιτών δεν καλύφθηκαν πίσω από την συγκεκριμένη νομική κουρτίνα για να ξεμπερδέψουν με όλους εμάς. Η απάντηση είναι διττή και ως προς το πρώτο της σκέλος είμαι απολύτως βέβαιος πως έχει από όλους σας ξεστομιστεί πριν βάλω τελεία στην πρότασή μου.
Επανάσταση. Επανάσταση των Καθολικώς διαμαρτυρομένων Ορθοδόξων Ελλήνων. Κάτι το οποίο αποτελεί εσχάτως τον μόνιμο εφιάλτη της ντόπιας ελιτο-αλητοκρατίας.
Το τομάρι τους σκέφτονται.
Η μη καταβολή μισθών και συντάξεων σημαίνει πτώχευση. Και η πτώχευση είναι σαν το σκορπιό. Διαθέτει δηλητηριώδη ουρά. Την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο την μείωση ως και την πλήρη διαγραφή του αφού κατά 90% είναι αποκύημα διαφθοράς και κινούμενων τοκογλυφικών σκίτσων ενός χρηματοπιστωτικού υπολογιστή. Κάτι το οποίο εδώ και μήνες αποτελεί επίσης τον μόνιμο εφιάλτη αλλά των διεθνών τραπεζιτών. Το τρίτον τι που μαθηματικά μπορεί να αποκλείεται αλλά πολιτικά όχι, είναι να απαιτήσουμε "δυναμικά" από τους Τραπεζίτες τους Μονοπωλιακούς, τους Ραντιέρηδες, τους Υπεραγορίτες, τους off-shor-ίτες και τους διεφθαρμένους τον ιδρώτα του καμάτου μας πίσω.
Για να χτίσουμε την πατρίδα μας από την αρχή..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr