Η αύξηση των φορολογικών εσόδων από τα 35 δις ευρώ του 2002 στα... 50 του 2009 δεν απέτρεψε την πτώχευση, αλλά "χάθηκε" στον Καιάδα των δημοσίων δαπανών...
Έχουμε κατά κόρον επισημάνει, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να κινδυνεύουμε να γίνουμε κουραστικοί, ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας που μας οδηγεί ολοταχώς στην πτώχευση παρά τις αγωνιώδεις όσο και εσφαλμένης κατευθύνσεως προσπάθειες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, δεν επιλύεται με την αύξηση της φορολογίας.
Και τούτο αποδεικνύεται ευκόλως αν αναλογιστεί κανένας ότι ενώ το 2002, κατά το πρώτο έτος καθιερώσεως του ευρώ, τα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους ήταν 35 δις, το 2009 αυτά εκτοξεύθηκαν στα 50 δις, χωρίς αυτό να επηρεάσει την πορεία κατά κρημνόν και ιδού γιατί...
Από την πρόσφατη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων προέκυψε ότι στον "στενό" δημόσιο τομέα απασχολούνται 770.000 άτομα κι αν σ' αυτά προστεθούν και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, εκτιμούμε ότι ο ως άνω αριθμός ανέρχεται στα 1,2 εκατ. άτομα, υπερβολικός για χώρα με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων και ως προς το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχει το δημόσιο και την εν γένει παραγωγικότητά του...
Μ' άλλα λόγια η αύξηση της φορολογίας "πριμοδοτεί" απλώς την αύξηση των Δημοσίων δαπανών που εκτινάχθηκαν αντιστοίχως απ' τα 37 δις ευρώ του 2002 στα 71 δις ευρώ του 2009 και μοιραία πνίγει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας...
Δεν υποτιμούμε ασφαλώς τις αρνητικές συνέπειες της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, ωστόσο τελικώς το κράτος εισπράττει ότι του αναλογεί, αλλά δεν το χρησιμοποιεί κατά τον καλύτερο τρόπο...
Το μυστικό συνεπώς έγκειται στην ανάγκη δραστικής περιστολής των δημοσίων δαπανών και προς εκεί πρέπει όλοι οι κατά ...τίτλον "αρμόδιοι" να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους.
Π.Ν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου