Πολλοί προσπαθούν να βρουν τους υπεύθυνους για τη θανατηφόρο για την Ελλάδα οικονομική κρίση, που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από την παγκόσμια, το πλάτος και το βάθος της οποίας οι περισσότεροι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει.
Η σημερινή κρίση έχει αφετηρία το 1990 και κομβικό σημείο τον περασμένο Οκτώβριο. Το 1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και μαζί του εξαφανίσθηκε το ανατολικό μπλοκ.
Η Ελλάδα, έχοντας την τύχη να αποτελεί το νότιο σύνορο της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ προς το ανατολικό μπλοκ, στήριξε τη μεταπολεμική της ανάπτυξη στη βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων, που δεν δινόταν για τον Περικλή και τα ωραία μας μάτια, αλλά για να στηρίξουν το ανάχωμά τους προς τον ισχυρό τότε ανατολικό αντίπαλο.
Γι’ αυτό μας χάριζαν λεφτά και οι πολιτικοί μας τα τρώγανε μαζί με τα μεγάλα τζάκια και τους ημετέρους" ξένοιαστοι, αφού ήξεραν ότι η βοήθεια θα ερχόταν συνεχώς και υπό οιεσδήποτε συνθήκες.
Το 1990, όμως, η Ελλάδα έπαψε να είναι το ανάχωμα του αποκαλούμενου τότε ελεύθερου κόσμου και οι πρώην σοβιετικές "δημοκρατίες" άρχισαν να γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ και της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι πολιτικοί μας, μίζεροι, κοντόφθαλμοι και βολεμένοι, ούτε που πήραν χαμπάρι ότι εφεξής η Ελλάδα έπρεπε να μάθει να ζει μόνη της και εξ ιδίων, αφού δεν είχε τίποτα να προσφέρει για να απορροφά ξένα κεφάλαια. Και άφησαν την οικονομία και την κοινωνία ανοχύρωτη και εικονικά ευημερούσα.
Η ψεύτικη ευμάρεια όμως τελείωσε απότομα -πολύ απότομα- από το 2009 με την έκρηξη της αμερικανικής φούσκας και της κρίσης των ευρωπαϊκών οικονομιών που στηρίζονταν σε αυτή τη φούσκα.
Τότε οι συνέπειες για την Ελλάδα έγιναν μοιραίες. Με μια κρατικοδίαιτη οικονομία, την αδυναμία έκδοσης πληθωριστικής δραχμής και τον κρατικό μηχανισμό σμπαραλιασμένο και τόσο διεφθαρμένο, που να μη γνωρίζει καν πόσους δημόσιους υπαλλήλους πληρώνει, η πτώχευση ήταν δεδομένη. Μια πτώχευση που υφίσταται ακήρυκτα, αφού οι διεθνείς αγορές εκτόξευσαν το spread δανεισμού μας στο 1.000 από το 150, μέσα σε δέκα μήνες!
Ακόμα και τώρα, όμως, δεν προσανατολίζουν το λαό στην αλήθεια και για τους εθνικούς κινδύνους και για την οικονομική κρίση και το βάθος της. Μην ψάχνετε αλλού την αλήθεια.
Η σημερινή κρίση έχει αφετηρία το 1990 και κομβικό σημείο τον περασμένο Οκτώβριο. Το 1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και μαζί του εξαφανίσθηκε το ανατολικό μπλοκ.
Η Ελλάδα, έχοντας την τύχη να αποτελεί το νότιο σύνορο της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ προς το ανατολικό μπλοκ, στήριξε τη μεταπολεμική της ανάπτυξη στη βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων, που δεν δινόταν για τον Περικλή και τα ωραία μας μάτια, αλλά για να στηρίξουν το ανάχωμά τους προς τον ισχυρό τότε ανατολικό αντίπαλο.
Γι’ αυτό μας χάριζαν λεφτά και οι πολιτικοί μας τα τρώγανε μαζί με τα μεγάλα τζάκια και τους ημετέρους" ξένοιαστοι, αφού ήξεραν ότι η βοήθεια θα ερχόταν συνεχώς και υπό οιεσδήποτε συνθήκες.
Το 1990, όμως, η Ελλάδα έπαψε να είναι το ανάχωμα του αποκαλούμενου τότε ελεύθερου κόσμου και οι πρώην σοβιετικές "δημοκρατίες" άρχισαν να γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ και της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι πολιτικοί μας, μίζεροι, κοντόφθαλμοι και βολεμένοι, ούτε που πήραν χαμπάρι ότι εφεξής η Ελλάδα έπρεπε να μάθει να ζει μόνη της και εξ ιδίων, αφού δεν είχε τίποτα να προσφέρει για να απορροφά ξένα κεφάλαια. Και άφησαν την οικονομία και την κοινωνία ανοχύρωτη και εικονικά ευημερούσα.
Η ψεύτικη ευμάρεια όμως τελείωσε απότομα -πολύ απότομα- από το 2009 με την έκρηξη της αμερικανικής φούσκας και της κρίσης των ευρωπαϊκών οικονομιών που στηρίζονταν σε αυτή τη φούσκα.
Τότε οι συνέπειες για την Ελλάδα έγιναν μοιραίες. Με μια κρατικοδίαιτη οικονομία, την αδυναμία έκδοσης πληθωριστικής δραχμής και τον κρατικό μηχανισμό σμπαραλιασμένο και τόσο διεφθαρμένο, που να μη γνωρίζει καν πόσους δημόσιους υπαλλήλους πληρώνει, η πτώχευση ήταν δεδομένη. Μια πτώχευση που υφίσταται ακήρυκτα, αφού οι διεθνείς αγορές εκτόξευσαν το spread δανεισμού μας στο 1.000 από το 150, μέσα σε δέκα μήνες!
Ακόμα και τώρα, όμως, δεν προσανατολίζουν το λαό στην αλήθεια και για τους εθνικούς κινδύνους και για την οικονομική κρίση και το βάθος της. Μην ψάχνετε αλλού την αλήθεια.
Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου