Τόσα χρόνια διαβάζω πως ο Μπάγιεβιτς είναι παρωχημένος, υπερτιμημένος, κομπλεξικός, δεν γουστάρει τις βεντέτες, παίζει ποδόσφαιρο νηπιαγωγείου, τα πρωταθλήματα του τα πήραν οι πρόεδροι των ομάδων του, ότι κοιμάται στον πάγκο και άλλα τέτοια φοβερά και τρομερά!
Μετά, όμως, θυμάμαι πως η ΑΕΚ είχε δέκα χρόνια να πάρει πρωτάθλημα μέχρι να την αναλάβει ο Ντούσκο. Και ότι η ομάδα έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της δεκαετίας του ’90 μέχρι ο ίδιος να φύγει. Και θυμάμαι πως και ο Ολυμπιακός βολόδερνε για δέκα χρόνια, και ο Κόκκαλης ήταν στα όρια της απελπισίας που παίχτες έπαιρνε, προπονητές δοκίμαζε και το πηλίκο έγραφε μονίμως μηδέν. Μέχρι που ήρθε ο Σέρβος και γέλασε το χειλάκι του κάθε πικραμένου γαύρου…
Και πήγε στον ΠΑΟΚ και κατέκτησε το κύπελλο με μια ξεγυρισμένη τεσσάρα επί του πρωταθλητή Ολυμπιακού. Με τον Καφέ, τον Αμπονσά, τον Ναλιτζή, τον Παντελή Κωνσταντινίδη, τον Ουντέζε. Όπως είχε πάρει τίτλους με τον Γ. Σαββίδη, τον Καραγιάννη, τον Βασιλόπουλο, τον Πουρσανίδη, τον Πασσαλή, τους πιτσιρικάδες Τζόρτζεβιτς, Μαυρογεννίδη, Γεωργάτο, τον παππού Γκόγκιτς που όλοι τον έκραζαν όταν τον έφερε από την Κύπρο… Και ξαναπήγε στον Ολυμπιακό και πήρε το νταμπλ, με τον Κόκκαλη να τον έχει παρατήσει στο έλεος των οργανωμένων και στη μασονία Τζοβάνι-Ριβάλντο-Καστίγιο, που του έκαναν τη ζωή πατίνι!
Και σκέφτομαι πόσοι παίχτες ευεργετήθηκαν από τον Μπάγιεβιτς. Πόσοι γλίτωσαν την καριέρα τους, που είχε πάρει την κατιούσα. Πόσοι εκτοξεύτηκαν και έκαναν ανανεώσεις και μεταγραφές. Και πόσοι παράγοντες έχτισαν το μύθο τους πάνω στις επιτυχίες του. Πόσοι προπονητές και δημοσιογράφοι έμαθαν ποδόσφαιρο χάρη σ’αυτόν και απέκτησαν γνώμη ώστε μετά να τον λοιδορούν και να τον κατακρίνουν. Και πόσοι οπαδοί λυτρώθηκαν από την παρουσία του, αλλά ποτέ δεν του αναγνώρισαν τίποτα! Επειδή δεν έγλειφε, δεν έλεγε αρλούμπες και δεν έκανε κωλοτούμπες μπροστά στις εξέδρες… Για παρωχημένος, υπερτιμημένος και ύπνος δεν κατάφερε λίγα!
Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο επιτυχημένος τα τελευταία είκοσι χρόνια…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου