Έχω την εντύπωση ότι ο χρόνιος λαϊκισμός που οριζόντια διατρέχει όλα τα κόμματα, ακόμη και αυτά που με κάθε ευκαιρία τον καταδικάζουν, φέρει την κύρια και αποκλειστική ευθύνη για την κατάντια της πολιτικής. Το "μικρόβιο" μετέδωσε το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70. Και όταν έγινε κυβέρνηση, ο λαϊκισμός πήρε διαστάσεις επιδημίας. Προσέβαλε όλα τα κόμματα και αυτά με τη σειρά τους το μετέδωσαν στη κοινωνία.
Και κάθε χρόνος που περνούσε το "μικρόβιο" του λαϊκισμού απλώνονταν. Στην Παιδεία, όπου φθάσαμε στο σημείο οι κομματικές νεολαίες να αξιολογούν τους καθηγητές. Ακόμα και να διευκολύνουν τους πρωτοετείς, αναλαμβάνοντας τις συνεννοήσεις με τις γραμματείες των σχολών! Στον Πολιτισμό, όπου με τα λεφτά των φορολογουμένων χρηματοδοτούσαν ατάλαντους ηθοποιούς και θιάσους της αρπαχτής. Στην επιχειρηματικότητα, όπου με το πρόσχημα της ενίσχυσης νέων επιχειρηματιών πετάχτηκαν στον αέρα εκατομμύρια ευρώ, τα οποία αντί να δημιουργήσουν ανάπτυξη, και νέες θέσεις εργασίας, δημιούργησαν μια νέα τάξη κονομημένων. Στους αγρότες, όπου μέσα από τους περίφημους αγροτικούς συνεταιρισμούς αντί να καλλιεργηθούν εκτάσεις, καλλιεργήθηκαν… σπίτια και αυτοκίνητα. Στο Στρατό και στα Σώματα Ασφαλείας, όπου η "εκδημοκρατικοποίση" έφτιαξε καλούς συνδικαλιστές αλλά ταυτόχρονα και ανίκανους στρατιώτες και αστυνομικούς. Στο Συνδικαλισμό, όπου παραχωρήθηκε σιωπηρά η συγκυβέρνηση με όλες τις κυβερνήσεις.
Παντού και πάντα ο κομματισμός χέρι-χέρι με τον λαϊκισμό βύθιζαν τη χώρα στο τέλμα.
Και όσες προσπάθειες έγιναν κατά καιρούς, για να βγει η Ελλάδα από το τέλμα, απέτυχαν. Γιατί το σύστημα (δικαστικό, δημοσιογραφικό, οικονομικό, συνδικαλιστικό κλπ) κατέπνιγε κάθε τι που το απειλούσε. Κι έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Σ’ ένα Κράτος νταβατζή, που κατάφερε να κάνει την επανίδρυση επώδυνη εμπειρία, και σε μια κοινωνία άβουλη που σύρεται και παρασύρεται σε επιλογές επώδυνες για το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Αμφιβάλλω αν μπορούν να δώσουν διέξοδο όλοι αυτοί που δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο. Πρέπει, όμως, όσοι από μας πιστεύουν ότι, αυτή η χώρα αξίζει ακόμα μια ευκαιρία, να τους υποχρεώσουμε να συνεργασθούν. Δεν το θέλουν, αλλά πρέπει να τους αναγκάσουμε να καταλάβουν ότι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο αυτός της συναίνεσης.
Ο τόπος δεν αντέχει νέο διχασμό.
Αντίθετα ο "Ιστορικός Συμβιβασμός" ανάμεσα στη κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά, με σημείο αναφοράς το κέντρο, ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία.
Αν πραγματικά θέλουμε να φτιάξουμε κράτος αντίστοιχο της ιστορίας μας, πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι, οι ηγέτες δεν κρίνονται από τις τύψεις τους, αλλά από τις αποφάσεις τους.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Όποιος βλέπει ακόμα την πολιτική με όρους του προηγούμενου αιώνα δηλαδή αναφέρεται σε δήθεν δεξιούς, αριστερούς, κεντροδεξιούς, ευρύτερους συνασπισμούς και το λουρί της μάνας είναι βαλτός ή βλάκας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαριέμαι να κάτσω να αναλύσω το οφθαλμοφανές που φωνάζει από χιλιόμετρα μακρυά ότι όλα αυτά έχουν εγκαταληφθεί εδώ και δεκαετίες και απλά τα χρησιμοποιούνε για να κοροϊδεύουν τους αφελείς.
Η βλακεία που ακούει στο όνομα συνεργασία μεταξύ των δύο απατεώνων της πολιτικής (πασόκ-ν.δ.) μπορεί να επιτευχθεί μόνο, ΚΑΙ ΜΟΝΟ, όταν αντιληφθούν ότι ο κόσμος αρχίζει και εξαγριώνεται εναντίων τους και στήνει ΚΡΕΜΑΛΕΣ. Οι απατεώνες τότε σίγουρα θα συνεργαστούν μπας και την γλιτώσουν...αλλά θα είναι αργά.
Εώς τότε υπομονή. Τα χειρότερα έρχονται...
Συναίνεση σε τί;Στο όλοι φταίμε για το ΔΝΤ;Στο λεφτά υπάρχουν; ΟΧΙ. Άνοδος στην εξουσία Ελλήνων ,μη-σάπιων, με πατριωτικό αίσθημα και ευθύνη. Δήμευση των περιουσιών όσων έφτασαν τη χώρα εδώ που έφτασε και ισόβια καταδίκη σε εκτέλεση καταναγκαστικών έργων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μακιαβέλικη νοοτροπία του παπανδρέου και της παρέας του δεν αφήνουν περιθώρια συνεργασίας. Τέτοιες ψευδαισθήσεις είχε και ο Κ.Κ. και τελικά τον φάγανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πασόκ καταλαβαίνει μόνο την αξία της δύναμης και δεν το νοιάζει η Ελλάδα.
Γιαυτό, στον πόλεμο που αρχίσαμε εναντίον τους δεν θα υπάρξουν αιχμάλωτοι.