Εκ περιτροπής άνθρωποι...

Επιβεβαιώνεται μεγαλοπρεπώς λοιπόν η άποψη, ότι η κρίση ήταν ευκαιρία!
Τα διαρθρωτικά μέτρα πέφτουν βροχή και η Ελλάδα αλλάζει όψη. Γίνεται κυριολεκτικά αγνώριστη από τις απελευθερώσεις που ζητούν οι Ευρωπαίοι αλλά και ο ΣΕΒ και παντού πλέον ένας άνεμος ελευθερίας πνέει με κίνδυνο μάλιστα να πουντιάσουμε και να πλευριτωθούμε.
Είμαστε όλο και πιο ελεύθεροι πλέον να επιλέξουμε, όχι βέβαια το πως θα ζήσουμε αλλά μάλλον το πως θα πεθάνουμε.
Απο άγχος, από ανέχεια, απ΄ το κρύο - αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για το πετρέλαιο θέρμανσης -, από πλημελή περίθαλψη λόγω κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων ή πηδώντας στο κενό από ασυγκράτητο ενθουσιασμό για την απροσδόκητη αυτή συγκλονιστική ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
Η κυβέρνηση συνεχίζει την επέλαση μέτρων, ενώ ο ΓΑΠ βραβεύεται απο τους Γερμανούς που μας έσωσε από την χρεοκοπία και δέχεται ταυτόχρονα συγχαρητήρια από εκπρόσωπους των αγορών που έβγαλε από μεγάλο μπελά την οικονομία της Ευρώπης στέλνοντας τους Έλληνες στη γκιλοτίνα του ΔΝΤ.
Βέβαια η ανησυχία χτυπάει ήδη κόκκινο, ενώ ολόκληρο το σύμπαν των σοβαρών οικονομολόγων βοά πως οι πολιτικές αυτές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση.
Οι επενδύσεις βρίσκονται στο μηδέν, το κράτος πηγαίνει σε ασφυξία, η κατανάλωση φυσικά όλο και μειώνεται - γιατί ως γνωστόν γι αυτό το σπορ χρειάζονται τα χρήματα που φρόντισαν να εξαφανίσουν από την αγορά τα σοσιαλξεφτέρια του ΠΑΣΟΚ -, οι επιχειρήσεις παθαίνουν έμφραγμα, τα μικρομάγαζα κλείνουν ενώ οι τράπεζες είναι οι μόνες που τροφοδοτούνται αφειδώς με ρευστό που μάλιστα χρεώνεται σε μας.
Με λίγα λόγια αντί να μας δανείζουν οι τράπεζες για να δημιουργηθεί ρευστότητα στην αγορά, δανείζουμε εμείς τις τράπεζες - αφού δανειστούμε απο άλλες τράπεζες - και μάλιστα με πολύ υψηλά επιτόκια τα οποια όμως εισπράτουν εκείνες (!) κερδοσκοπώντας εις βάρος των φτωχοσωτήρων τους.
Δηλαδή κάτι σαν να ζητάνε οι περαστικοί πλούσιοι ελεημοσύνη από αυτούς που κατάντησαν επαίτες και μόλις εκείνοι τους δώσουν, αντί για ευχαριστώ να τους παίρνουν και κάτι για την εξυπηρέτηση συν το φόρο για την "συναλλαγή" και για τη θέση στο δρόμο.
Απίστευτοι παραλογισμοί που μέχρις στιγμής περνάνε χωρίς να ανοίγει μύτη.
Εννοείται πως το ρεσιτάλ αναλγησίας, φτωχοποίησης του κοσμάκη, φοροεπιδρομών εναντίον όσων δεν φταίνε, καταστροφής των όποιων παραγωγικών τομέων απομενουν - αλλά και συνολικά του κοινωνικού ιστού - και τέλος της απόλυτης και χωρίς όριο δουλικότητας προς τους αφέντες του ΔΝΤ και της ΕΕ συνεχίζεται χωρίς έλεος.
Παρ όλα αυτά και ενώ οι ψίθυροι και οι κραυγές για την επερχόμενη χρεοκοπία δίνουν και παίρνουν από όλες τις πλευρές, ο Ολι Ρεν και οι εδώ υπάλληλοι δηλώνουν αισιόδοξοι και καταγγέλουν τις Κασσάνδρες που σπέρνουν ζιζάνια απαισιοδοξίας!!
Παριστάνοντας τους χαζούς, μας λένε ότι το πρόβλημα δεν είναι της φριχτής πραγματικότητας που μας φορτώνουν, αλλά είναι ένα ζήτημα ψυχολογικό!
Σε λίγο βλέπω να μας υποβάλουν σε ομαδική ψυχοθεραπεία και να μας δίνουν χάπια, η και να μας προτείνουν υποχρεωτικό εμβολιασμό εναντίον της κατάθλιψης!
Όμως "το ψέμα έχει κοντά ποδάρια" και δεν μπορεί να πάει μακριά.
Αντίθετα η πραγματικότητα τρέχει με ταχύτητες ασύληπτες και δυστυχώς μας πηγαίνει σε μέρες σκοτεινές και δίχως ήλιο.
Μια ολόκληρη χώρα με έναν λαο από τη φύση του αισιόδοξο και χαρουμενο είναι βουτηγμένη σχεδόν στην κατάθλιψη.
Πάνω από 80% των Ελλήνων βλέπουν το μέλλον με απαισιοδοξία και όχι χωρίς λόγο. Αν ήξεραν και όλη την αλήθεια... αφήστε το καλύτερα. Αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει με απόλυτο τρόπο το πως θα κινηθούν τα πράγματα αφού κανείς βέβαια δεν ποντάρει πάνω σε μια ομάδα που βλέπει τα πράγματα μαύρα και όσοι ασχολούνται με τις αγορές το ξέρουν αυτό καλά. Κι όταν κανείς δεν επενδύει και το κράτος συρρικνώνεται, αντί να πάρει το παιχνίδι επάνω του τότε το άμεσο αποτέλεσμα είναι παραπάνω από γνωστό.
Η κυβέρνηση αυτή εκλέχτηκε υποσχόμενη καλύτερες μέρες.
Εκλέχτηκε κατακεραυνώνοντας τη ΝΔ που μιλούσε για πάγωμα μισθών. Μιλώντας με κατανόηση και ανθρωπιά για τα προβλήματα της Ελληνικης κοινωνίας και έτσι έπεισε. Και ακριβώς την επόμενη πέταξε το ανθρώπινο προσωπείο και άρχισε την έφοδο εναντίον των λαϊκών εισοδημάτων και των κοινωνικών κατακτήσεων. Αυτά που έκανε ως τώρα είναι πέρα από κάθε αρνητική προσδοκία, είναι πέρα άπο ότι θα περίμενε ο πιο αισιόδοξος καπιταλιστής πλουτοκράτης.
Αυτά που έχουν κατά νου δε, είναι πέρα από την πιο νοσηρή φαντασία, απο την πιο αποκρουστική version εξέλιξης του πιο σκληρού καπιταλισμού. Ειναι πράγματα τόσο αντιφατικά και αδιέξοδα που μόνο σε μια χωρίς προηγούμενο κρίση μπορεί να οδηγήσουν και μόνο πόνο φριχτό μπορεί να προκαλέσουν.
Μα τέτοια απαισιοδοξία θα μου πείτε;
Κι όμως...
Αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε μόνο στο βαθμό που θα αποφασίσουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και θα σταματήσουμε να ελπίζουμε στο έλεος σιχαμερών και άπληστων εκ περιτροπής ανθρώπων.
Αισιοδοξοι μπορούμε να είμαστε μόνο εφ΄όσον κοιτάξουμε και πάλι μπροστά προς τον ανοιχτό ορίζοντα του αύριο χωρίς προκαταλήψεις, παρωπίδες και ταμπού. Διαγράφοντας από τη σκέψη μας τα κλισέ που θέλουν ως μόνη προοπτική τον καπιταλισμό και το "έχει ο Θεός".
Το μέλλον είναι μόλις λίγα βήματα πιο πέρα και περιμένει να το βαδίσουμε.
Η αισιοδοξία υπάρχει και είναι πιο απλή από κάθε άλλη φορά αφού περιγράφεται από μια και μόνο λέξη.
Ανατροπή! Ανατροπή! Ανατροπή!
Γιώργος Σαρρής