Τα κόμματα από φορείς ιδεολογιών κατάντησαν διαχειριστές εξουσίας

Ήσυχα και μεθοδικά ο Σαμαράς "αποκεφαλίζει" έναν έναν τους οπαδούς της Ντόρας εντός της ΝΔ.
Πρόσφατο "θύμα" και μάλλον όχι τελευταίο ο Σκυλακάκης (όνομα και πράγμα) αφού υπήρξε στενότατος συνεργάτης της και στον δήμο Αθηναίων αλλά και στο υπουργείο Εξωτερικών.
Κάποιοι βλέπουν στις διαγραφές που γίνονται τόσο στην ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ την "κάθαρση" από τα ...ανυπάκουα ή ανεπιθύμητα στελέχη.
Προσωπικά βλέπω την διάλυση σε επίπεδο κύρους αλλά και την ανυπαρξία πιστευτού πολιτικού λόγου των "μεγάλων" κομμάτων.
Ποιος θα φανταζόταν πριν απο 10-20 χρόνια ότι έστω και ένας βουλευτής θα σήκωνε κεφάλι στην πολιτική γραμμή που χάραζε ο Ανδρέας ή ο Καραμανλής ή ακόμα και Μητσοτάκης.
Κανείς... Αρκούσε ενα τηλέφωνο και ο βουλευτής καθόταν σαν δαρμένο σκυλί στην γωνιά του. Ούτε διαγραφές ούτε τίποτα.
Σήμερα αισίως έχουμε φτάσει μετά απο ένα χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε 3 διαγραφές κυβερνητικών βουλευτών και 5 της αντιπολίτευσης και έπεται συνέχεια.
Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν στηρίζουμε το μοντέλο του βουλευτή-γλάστρα-χειροκροτητή τον οποίο θέλουν τα κόμματα. Αντιθέτως ζητούμε βουλευτές ενημερωμένους που θα εκφέρουν την άποψη τους και θα πράττουν αυτό που επιτάσσει το Σύνταγμα.
Να ψηφίζουν κατα συνείδηση και όχι κατά ...παραγγελία.
Επειδή όμως αυτή η Δημοκρατία δεν υπάρχει στην χώρα μας και μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ δημιουργούνται προβλήματα "ανυπακοής" που όμως δεν έχουν σχέση στην πραγματικότητα με τις πολιτικές των κομμάτων αλλά με την ΑΠΟΥΣΙΑ πολιτικής.
Και εξηγούμαι... Ολα σχεδόν τα κόμματα στην συντριπτική τους πλειοψηφία και ειδικότερα τα δυο "μεγάλα" έχουν χάσει την ταυτότητα τους.
Οι ταμπέλες "αριστερός", "δεξιός" που κάποτε διαχώριζαν τους πολίτες σήμερα λόγο απουσίας πραγματικών διαχωριστικών γραμμών που κάποτε ήταν ευκρινέστατες προκαλούν μόνο γέλιο ή στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορία στην πλειοψηφία των πολιτών.
Τα κόμματα είτε επειδή είχαν φοβικά σύνδρομα, είτε επειδή "σκούριασαν" ιδεολογικά ανίκανα να παράγουν νέες ιδέες αλλά και να στηρίξουν την παλαιότερη ιδεολογία πάνω στην οποία δημιουργήθηκαν...
Δηλαδή δεν μπόρεσαν να συνδέσουν το παλαιό με το νέο. Επιδόθηκαν σε μια πολιτική λαϊκισμού και προτίμησαν να ενταχθούν στην λογική των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών και λαικών κομμάτων.
Αποτέλεσμα παραμάγαζο η χώρα της ΕΕ... παραμάγαζο και τα κόμματα των ευρωπαϊκών αντίστοιχων σχηματισμών.
Η απώλεια των αξιών και της ιδεολογίας πανω στις οποίες χτίστηκαν όλα τα κόμματα οδήγησε από την μια σε έναν διαχειριστικό αγώνα για την εξουσία όπου τελικά κερδίζει ο λιγότερο κλέφτης και απατεώνας.
Και απο την άλλη σε επίπεδο παραγωγής ιδεών και πολιτικής σε πλήρη ανυπαρξία.
Φτηνές αντιγραφές και έτοιμες οδηγίες εκ εξωτερικού, κατάντησαν τους πολιτικούς διεκπεραιωτές της εξουσίας.
Ολα αυτά σε συνάρτηση με αυτό που λέμε "ηγέτης" το οποίο πλέον δεν υπάρχει στην χώρα κάνουν τους εκάστοτε βουλευτές να αντιδρούν.
Το σημαντικότερο βέβαια είναι η αντίδραση του κόσμου που πλέον δεν βλέπει καμία διαφορά στην άσκηση της πολιτικής αλλά και δεν υπάρχει και κανένα ιδεολογικό στίγμα για να μπορέσει να διαφοροποιήσει ακόμα και αυτή την πλασματική διαφορετικότητα που θέλουν τα κόμματα να εμφανίσουν. Φυσικό λοιπόν είναι και οι βουλευτές να αποχωρούν πολύ εύκολα και να επανέρχονται στους ίδιους ή διαφορετικούς σχηματισμούς αφού η ιδεολογία για αυτούς δεν έχει καμία διαφορά μιας και είναι ανύπαρκτη.
Αποτέλεσμα οι όροι που εφευρίσκουν αναγκαστικά οι πολιτικοί αρχηγοί που αρνούνται τις διαχωριστικές γραμμές και διαγράφουν απο το μυαλό τους ότι πάνω απο την πολιτική είναι η ιδεολογική μάχη.
Γιατί σε αυτή ( ιδεολογία) επάνω στηρίχτηκαν για να δημιουργηθούν ΟΛΑ τα κόμματα και όχι στην διαχείριση της εξουσίας. Η επιλογή τους αυτή γίνεται μόνο και μόνο γιατί προσβλέπουν στην "Ευρώπη" και στην ομαδοποίηση-κοπαδοποίηση των πολιτών που δεν θα ασχολούνται με "δυσκολα προβλήματα" αλλά με το τι θα φάνε αύριο και πως θα πληρώσουν το νοίκι τους.
Και αν δεν είναι έτσι πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τον "κοινωνικό φιλελευθερισμό" του Σαμαρά;
Τι άραγε είναι αυτό;
Τίποτα περισσότερο απο μια ταμπέλα της νέας εποχής κενό ιδεολογικού περιεχομένου που προφανώς εφευρέθηκε για να καλύψει το κενό της διαχωριστικής γραμμής απο την άλλη πασοκική σαχλαμάρα του "σοσιαλισμού" που μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει στο άκουσμά του. Αφού αν υπάρχει ένα κόμμα που είναι τελείως αντίθετο με τον σοσιαλισμό αυτό είναι αυτή την στιγμή το ΠΑΣΟΚ περισσότερο ακόμα και απο την ίδια την ΝΔ.
Το "πατριωτικός παρεμβατισμός" χρησιμοποιεί ο Καρατζαφέρης που και αυτός στηρίχτηκε σε μια ιδεολογία (που λεει ο λόγος γιατί σταδιακά "αγάπησε" όλο τον κόσμο απο ναζί και γραφικούς βασιλικούς μέχρι εβραίους και κομμουνιστές εγκληματίες ) και αργότερα την διέσυρε με τις πράξεις του και του έμεινε ο ....παρεμβατισμός.
Συμπέρασμα είναι ότι τα κόμματα πριν απο την "χρεοκοπία" της χώρας... χρεοκόπησαν τα ίδια όταν αρνήθηκαν τις καταβολές τους, και αρνήθηκαν να υπερασπίσουν στην πράξη τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκαν.

protesilaos