Σε έξι μήνες ό,τι δεν έγινε σε 20 χρόνια; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Χθες το απόγευμα, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος ζήτησε να γίνει μέσα σε έξι μήνες ό,τι δεν έγινε τα τελευταία είκοσι χρόνια!
Τίθενται έτσι δύο ερωτήματα: Τι ζητά ο κ. Λοβέρδος και από ποιον το ζητά. Ο κ. Λοβέρδος ζητά διπλογραφικό σύστημα ελέγχου δαπανών και εσόδων, υποστηρίζοντας πως δεν είναι δυνατόν ο τομέας της υγείας να κοστίζει 12 δις ευρώ τον χρόνο (το 10% του ΑΕΠ) και να μην υπάρχει δυνατότητα ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Ζητά επίσης σύστημα μηχανογράφησης και καταγραφή της περιουσίας των νοσοκομείων.
Ζητάει πολλά; Όχι, βέβαια. Ζητάει τα αυτονόητα. Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο ερώτημα: Από ποιον τα ζητά όλα αυτά; Από την κυβέρνηση, θα πει κάποιος. Ναι, αλλά από ποια κυβέρνηση; Μα από την σημερινή, είναι η απάντηση. Και από τις άλλες, τις προηγούμενες; Δεν θα ζητήσει κανείς τίποτε; Δεν θα αποδοθούν ποτέ ευθύνες; Κανείς δεν θα λογοδοτήσει για την ανικανότητα και την διαπλοκή του; Θα ψάχνουμε μόνο τα αποδεδειγμένα σκάνδαλα και θα αφήνουμε κατά μέρος τα σκάνδαλα που δεν έχουν σκάσει – αν και είναι βέβαια – ή σκόπιμα αποσιωπούνται;
Θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να του γίνει το χατίρι του κ. Λοβέρδου – τα οικονομικά στοιχεία είναι εξαιρετικά ζοφερά για να εγκριθούν ποσά για τέτοιες «πολυτέλειες» (εδώ δεν πληρώνονται οι υπερωρίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία μας).
Πιστεύω, δηλαδή, ότι ο κ. Λοβέρδος – αν θέτει τέτοιες προϋποθέσεις – το υπαρξιακό πρόβλημα, όπως το ανέφερε, το έχει στο τσεπάκι του. Εξάλλου, μικρή σημασία έχει το δικό του υπαρξιακό την ώρα που σε υπαρξιακή κρίση βρίσκεται το σύνολο του λαού.
Αλλά για σταθείτε. Από όσο είμαι σε θέση να θυμάμαι, από το 1996 οι εκλογές γίνονται με σύνθημα «μηχανογράφηση παντού». Τα χρόνια περνάνε, οι κυβερνήσεις πάνε κι’ έρχονται και το σύνθημα παραμένει σύνθημα – έτοιμο και πακεταρισμένο για τις επόμενες εκλογές.
Δεν ντρέπεται κανείς; Κανείς από το πολιτικό σύστημα δεν βρήκε το φιλότιμο να παραιτηθεί επειδή δεν ανταποκρίθηκε ούτε στις υποσχέσεις του, ούτε στα στοιχειώδη καθήκοντά του;
Τι πολιτικοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στην τελευταία επί του πλανήτου χώρα, η οποία δεν διαθέτει στοιχειώδη μηχανογράφηση;
Όχι, δεν είναι απλή αμέλεια. Είναι διαπλοκή. Με την μηχανογράφηση καταγράφονται τα πάντα και τα πάντα διασταυρώνονται. Οπότε δεν μένουν περιθώρια για λαθροχειρίες, απάτες και διπλοεγγραφές.
Όσοι δεν φρόντισαν – αν και από τα χεράκια τους πέρασαν πακτωλοί εθνικών και κοινοτικών χρημάτων - να αποκτήσει το σύστημα υγείας μηχανογράφηση δεν είναι απλώς ανίκανοι. Είναι διαπλεκόμενοι.
Και ας μην προσπαθήσουν να βρουν δικαιολογίες. Πάνω από 100 εκ ευρώ έχει κοστίσει η ανεπιτυχής μέχρι στιγμής δεκαετής προσπάθεια μηχανογράφησης του ΙΚΑ. Είχε εξαγγελθεί το 1992, ο διαγωνισμός έγινε το 1998 και έναν χρόνο μετά ξεκίνησε (υποτίθεται) το έργο με αρχικό προϋπολογισμό 20 περίπου εκ ευρώ.
Ακολούθησε σίριαλ συμπληρωματικών συμβάσεων, που έκαναν το κόστος να πενταπλασιαστεί. Το έργο έπρεπε να είχε παραδοθεί από το 2004, παραδόθηκε το 2008 χωρίς ποτέ να εγκατασταθεί και τον Δεκέμβριο του 2009 υπεγράφη νέα σύμβαση για το… ολοκληρωμένο έργο!
Με συγχωρείτε, αλλά για τι πράγμα μιλάμε; Για τι πράγμα μιλάει ο κ. υπουργός; Έχει δίκιο να ζητάει ό,τι ζητάει, αλλά μηχανογράφηση πλήρης μέσα σε έξι μήνες σημαίνει προφανώς απευθείας αναθέσεις. Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν θα το ήθελε ο κ. Λοβέρδος.
Συμπέρασμα: Για όσο διάστημα δεν αποδίδονται συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες για συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις ή παραλείψεις – χωρίς απαραίτητα να υπάρχει ποινική ευθύνη – απλώς θα λέμε και καμιά (τελίτσες, τελίτσες) για να περνάει η ώρα!