Μια χώρα σε ...περαίωση.!



Συζητήσεις επί συζητήσεων ακούμε εδώ και καιρό για το θέμα της περαίωσης εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αναλύσεις στις πρωινές εκπομπές, προβληματισμοί για το αν μπορέσει το κράτος να μαζέψει κάποια χρήματα από τη διαδικασία αυτή. Τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και οικονομικοί υπουργοί, μιλούν για μία καινούργια αρχή. Ίσως και να έχουν δίκιο. Όλοι πια ζουν με την προσμονή να κινηθεί η αγορά, να κινηθεί το χρήμα. Αφού πλέον την ελληνική κοινωνία την οριοθετούν σε μία οικονομική παράμετρο. Για όλα ευθύνονται τα όποια οικονομικά μεγέθη....

Περαίωση λοιπόν. Μόνο που στην πατρίδα μας η περαίωση έχει αρχίσει από καιρό και για πολλά θέματα. Υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα μία δόση «κλεισίματος» των πάντων, σε όλα τα επίπεδα. Η ελληνική κοινωνία από μόνη της δείχνει να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Όλα τα κλείνουμε, σαν να μην έχουμε διάθεση να τα αντικρύσουμε κατάματα, σαν να μη θέλουμε να παραδεχτούμε τις όποιες συνέπειές τους. Περαίωση σε όλα. Περαίωση στα εθνικά μας θέματα. Όλα στο κλείσιμο. Από το ‘74 κλείνουμε ουσιαστικά το θέμα της Κύπρου μας. Ανεχθήκαμε εισβολή και κατοχή και εξακολουθούμε να σκύβουμε το κεφάλι. Και είναι σίγουρο ότι το καινούργιο σχέδιο Ανάν που θα έρθει, θα είναι απείρως χειρότερο από το προηγούμενο. Περαίωση όμως... Περαίωση στο όνομα της Μακεδονίας, χωρίς ανεπιθύμητες εξάρσεις. Και δυστυχώς εδώ δεν θα έχουμε τουλάχιστον την έξαρση των συλλαλητηρίων του 1993, δεν θα έχουμε απολύτως τίποτα. Με ευθύνη όλων, ανεξαιρέτως όλων. Και ο κάθε ένας, ας καταλάβει... Περαίωση στο Αιγαίο, αφού πλέον οι "γκρίζες ζώνες" παγιοποιούνται και με πρόσχημα- πάντα- τα οικονομικά, σταδιακά θα μας πάνε στη συνεκμετάλλευση. Η κοιμισμένη και μίζερη Ελλάδα του 2010, η κοινωνία που το βράδυ βλέπει στην τηλεόραση τούρκικα σίριαλ, χωρίς όχι μόνο να προβληματίζεται εθνικά, αλλά ούτε καν πολιτισμικά, έχει συναινέσει στην περαίωση και του Αιγαίου μας... Περαίωση στην εθνική και κοινωνική συνοχή.
Περαίωση στο φρόνημα των Ελλήνων. Με την πατρίδα μας γεμάτη από χιλιάδες λαθρομετανάστες, με τις γειτονιές μας υπόδουλες, με την εγκληματικότητα στα ύψη και με τους γενίτσαρους της αριστεράς να προσπαθούν να μας επιβάλλουν την πολυπολιτισμικότητα και τον ισοπεδωτισμό. Περαίωση με τους μαρξιστές και τους φιλελεύθερους, τους τραγικά μίζερους και άτολμους. Με τους υποταγμένους και εφησυχασμένους, με σύγχρονους Φαναριώτες, υποτακτικούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που δέχονται αδιαμαρτύρητα το κάθε τι που συμβαίνει σε βάρος της πατρίδας μας. Περαίωση με όλο αυτό το συρφετό να δέχεται την καθημερινή αλλοτρίωση των πάντων, να δέχεται να βλέπει τη σημαία να καίγεται, να δέχεται τον καθημερινό ευτελισμό των πάντων. Αυτό το οποίο δεν μπορεί να μπει σε καμία περαίωση, αυτό που δεν μπορεί να υπαχθεί σε καμία διαδικασία λήξης εκκρεμοτήτων, είναι οι ψυχές και οι συνειδήσεις μας. Οι αντιλήψεις και οι απόψεις μας. Το αίμα που θέλει δράση και το πνεύμα που καθαρό θέλει να μείνει, όπως λέει ο ποιητής. Κυρίως όμως, δεν μπαίνει σε καμία περαίωση η οργή μας, για όλα όσα υπομείναμε και υπομένουμε ακόμα. Και που μπορεί να ξεσπάσει σε στιγμές που δεν περιμένει κανείς...
Τάσος Δημητρακόπουλος