Επικίνδυνες ασάφειες από τον κ. Παπανδρέου

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη.
Όσο και αν η κυβέρνηση διαψεύδει τα περί μυστικής διπλωματίας με την Τουρκία, το γεγονός είναι ένα: Τα θέματα έχουν μπει στο τραπέζι των συζητήσεων από την προηγούμενη επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα τον περασμένο Μάιο, επικεφαλής μεγάλης κουστωδίας υπουργών και επιχειρηματιών.
Έκτοτε, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία για να επανέλθει – το έπραξε και πρόσφατα σε ομιλία του σε τουρκικό πανεπιστήμιο.
Τον περασμένο Μάιο, διαπιστώθηκε σταθερή διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών για το Αιγαίο, όσον αφορά στις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου και το Κυπριακό. Υπογράφηκαν μεν 21 συμφωνίες, αλλά ο κ. Ερντογάν δεν πήρε αυτό που ήθελε.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως και αυτήν την φορά με το ίδιο «αίτημα» έρχεται. Σκοπός του, να καταθέτουν σχέδια πτήσης και… τα ελληνικά αεροπλάνα – όπως δηλαδή η Ελλάδα ζητά από τα τουρκικά – καθώς πάγια θέση της Άγκυρας είναι ότι τα τουρκικά μαχητικά πετούν σε διεθνή εναέριο χώρο και επομένως δεν υποχρεούνται στην υποβολή σχεδίων πτήσης.
Η τουρκική εφημερίδα «Μπουγκιούν», όμως, είχε τότε γράψει πως ο κ. Ερντογάν, ερωτηθείς αν στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης θα μπορούσε η Τουρκία να μεταβεί στη Χάγη, απάντησε: «Θα δούμε αν μπορούμε να βάλουμε κάποιο χρονοδιάγραμμα για την επίλυση των προβλημάτων. Οι φίλοι μας συνομιλούν. Ανάλογα θα συνεχίσουμε. Και στον πρωθυπουργό Παπανδρέου διαβλέπω μια παράλληλη βούληση. Τόσο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας όσο και για το θέμα του εναέριου χώρου μπορούμε να πάμε στη Χάγη».
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που στις 16 του περασμένου Μαΐου είχαν δώσει στην Αθήνα Παπανδρέου και Ερντογάν, είχε παρατηρηθεί ένα είδος «δημόσιας διαπραγμάτευσης». Ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε θέσει το θέμα του αφοπλισμού των αεροσκαφών που πετούν στο Αιγαίο.
Ο κ. Παπανδρέου δεν υπήρξε ξεκάθαρος στις απαντήσεις του. Είπε πως το μέλλον είναι η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες και το παρελθόν οι υπερπτήσεις. Όπως είχε πει «Πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν και να πάμε στο μέλλον».
Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι πίσω από αυτό υπάρχει ένας φόβος. Εμείς με τα πολλά νησιά και με την εμπειρία της Κύπρου, έχουμε ένα φόβο και είμαστε ειλικρινείς. Μπορεί η Τουρκία κάποια στιγμή να αποφασίσει να πάρει ένα ελληνικό νησί; Υπάρχει αυτός ο φόβος. Μη γελάτε. Δυστυχώς υπάρχει φόβος. Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Μπορεί, όμως, εσείς, η Τουρκία, να φοβάται ότι θα επιτεθεί η Ελλάδα. Μπορούμε να φύγουμε από αυτούς τους φόβους; Επιτέλους, μπορούμε. Με κάποιους απλούς κανόνες. Με κάποιες αρχές που θα τηρούμε όλοι μας, όπως κάνουν οι καλοί γείτονες. Καλή γειτονία σημαίνει, όταν πρόκειται να μπω στον εναέριο χώρο, θα χτυπήσω πρώτα την πόρτα. Θα πω «θα μπω στον εναέριο χώρο σου». Αυτό είναι που λέμε εμείς σχέδια πτήσης. Αν η Τουρκική Αεροπορία υπέβαλλε σχέδια πτήσης για το πού θα πάει, τα αεροπλάνα της δεν θα αναχαιτίζονταν».
Το πρόβλημα είναι πως και οι Τούρκοι πιστεύουν το ίδιο. Ότι δηλαδή πρέπει και εμείς να χτυπάμε την πόρτα για να μπούμε. Στον δικό μας εναέριο χώρο, βέβαια, αλλά όταν μιλάς ασαφώς, έρχονται και τα χειρότερα…