Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ θα επιχειρήσει και πάλι, σε προγραμματισμένη συνέντευξη, να θέσει το θέμα της "κεντροδεξιάς επανασυσπείρωσης". Δεν ξέρω πόσους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο θέμα αλλά είναι βέβαιο ότι απασχολεί σοβαρά τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Και για να είμαστε όσο το δυνατόν γίνεται αντικειμενικοί, τα επιχειρήματα που προβάλλει είναι λογικά.
Όπως επίσης και τα παραδείγματα στα οποία αναφέρεται της Ιταλίας, της Γαλλίας, και θα προσθέταμε γιατί όχι και της Αγγλίας. Ωστόσο, αυτό που διαφεύγει από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ είναι ότι οι προαναφερθείσες χώρες έχουν να επιδείξουν πολιτική κουλτούρα την οποία ποτέ δεν κατάφερε να έχει η δική μας χώρα. Διότι, σ’ αυτές τις χώρες οι συνεργασίες πέραν του ότι είναι αυτονόητες είναι και επιβεβλημένες εκ των πραγμάτων.
Εκτός αυτού οι ηγέτες των κομμάτων της κεντροδεξιάς, αλλά και της κεντροαριστεράς, έχουν επίγνωση των ευθυνών τους ενώ δεν διακατέχονται από το άγχος να γίνουν πρωθυπουργοί. Είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλοί εξ αυτών δεν έγιναν ποτέ πρωθυπουργοί, όταν το κόμμα τους ήταν στην κυβέρνηση, ενώ άλλοι, όταν εγκατέλειψαν τον πρωθυπουργικό θώκο δεν δίστασαν να αναλάβουν υπουργικά χαρτοφυλάκια. Αυτό στην Ελλάδα, αν συνέβαινε ποτέ, θα αποτελούσε επανάσταση.
Συνεπώς, μια μορφή "ομοσπονδοποίησης" της ελληνικής κεντροδεξιάς, κάτω από τις υφιστάμενες συνθήκες, δεν είναι εφικτή. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι υφίσταται κεντροδεξιά πολυκατοικία, οι ένοικοι των "διαμερισμάτων" είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι, δεν θα ήθελαν να παραχωρήσουν ποσοστό συνιδιοκτησίας στον γείτονά τους. Βέβαια τα πράγματα αλλάζουν και υπό αυτή την έννοια μια «πολυκατοικία», όσο γερά και να είναι τα θεμέλιά της, θα χρειασθεί ανακαίνιση. Αυτό όμως διαφέρει από αυτό που μετ’ επιτάσεως ζητά ο Γιώργος Καρατζαφέρης.
Άλλωστε, όταν αγοράζεις σπίτι δίπλα στην πολυκατοικία από την οποία κάποτε έφυγες, στο μόνο το οποίο μπορείς να ελπίζεις είναι μια καλή σχέση με τους γείτονες.
Ο Καρατζαφέρης παίζει το τελευταίο του χαρτί. Περισσότεροι ψηφοφόροι και στελέχη φεύγουν από το κόμμα του παρά έρχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφή