Αν επιθυμούσε, όντως, ένας δημόσιος άνδρας -πέρα και πάνω από κομματικές σκοπιμότητες και κλείνοντας τα αφτιά στους «πολιτικούς κοστολόγους»- να πει τα πράγματα (τα ελληνικά πράγματα) με το όνομά τους - σίγουρα, κάπως έτσι θα άρχιζε την ομιλία του:
- «Ελληνίδες και Ελληνες, μην πιστεύετε όσα ακούτε και όσα διαβάζετε για «επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δημοσίου χρέους» ή για «αναδιάρθρωσή» του ή για «επαναδιαπραγμάτευσή του» ή για «νέο Μνημόνιο», ή για «έξοδο το 2013 από την επιτήρηση» ή ότι «το 2014 θα φύγει η τρόικα» ή ότι «ηΕλλάδα θα τα καταφέρει»…
»Με δεδομένη την εγκατάλειψη και τη συρρίκνωση του παραγωγικού ιστού, με δεδομένο το γιγαντιαίο δημόσιο χρέος και με δεδομένες τις θεσμικές, δομικές, διοικητικές και πολιτικές αγκυλώσεις και δυσπλασίες της χώρας, η εξυγιαντική προσπάθεια - με επιτηρήσεις, με Μνημόνιο και με κηδεμονία της ελληνικής οικονομίας θα επεκταθεί πολύ πέραν από το 2013, ίσως και πέραν από το 2020, μέχρι και το 2025…
»Οσοι σας λένε, ότι σύντομα βγαίνουμε από την πρέσα, σας λένε ψέματα, διότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί…
»Οσα μέτρα πήρε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, ήταν τα εύκολα μέτρα. Ηταν τα φορολογικά (που απέδωσαν ελάχιστα) και τα περιοριστικά, για τα οποία είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αλλά, τα χρήματα που εξασφάλισε από τις περικοπές είναι σταγόνα στον ωκεανό.
»Οσα θ’ ακολουθήσουν είναι τα δύσκολα. Διότι, θα πρέπει να ανατραπούν θεσμοί που έρχονται από τον 19ο αιώνα, δομές που χτίστηκαν από την κομπραδόρικη αστική τάξη του εικοστού αιώνα και αντιλήψεις που δημιουργήθηκαν από τους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και πνευματικούς εκπροσώπους της ολιγαρχίας.
»Κι αυτά, δυστυχώς, πονάνε πολύ!
Κανείς, βεβαίως, δεν πρόκειται να τα πει όλα αυτά - με πρώτη και καλύτερη την κυβέρνηση. Από σήμερα, θα εξακολουθήσει την προσφιλή τακτική της -εκείνη της στρουθοκαμήλου- και για να αντιμετωπίσει τις αμεσότερες ανάγκες, θα προτιμήσει και πάλι τις εύκολες λύσεις - οι οποίες είναι και αποδοτικές:
Θα χτυπήσει τις ΔΕΚΟ όλες – με πρόσχημα τις προβληματικές και ζημιογόνες. Θα περικόψει επιδόματα, θα περικόψει μισθούς, θα εξισώσει τις αποδοχές των υπαλλήλων τους με εκείνες του στενότερου δημόσιου τομέα, θα καταργήσει και θα συνενώσει πολλές από αυτές, και, εν συνεχεία, θα ξανακοιτάξει σύμπαντα τον δημόσιο τομέα: Τι μπορεί να περικοπεί ακόμα, τι μπορεί να συμπιεστεί, τι μπορεί να καταργηθεί, πόση συμπίεση ακόμη επιδέχονται οι δημόσιες επενδύσεις, πόση οι αμυντικές δαπάνες, πόση οι δαπάνες υγείας, πόση η κοινωνική ασφάλιση, πόση η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ποιο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας μπορεί να εκποιηθεί.
Και αμφιβάλλουμε αν η κυβέρνηση βάλει χέρι στα δύσκολα μόνη της – χωρίς τη σύμπραξη ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων!
.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου