Στη σύγχρονη Ελλάδα «παραμιλάμε» από τα χρέη!...Για την κατάντια μας ακουστήκαν ουκ ολίγες φορές από πολιτικούς, συναδέλφους και γείτονες επιχειρήματα όπως «εσείς φταίτε, που παίρνατε τόσο καιρό το τάδε επίδομα που δεν θα έπρεπε να πάρετε…» και άλλα τέτοια κουλά.
Στην ψωροκώσταινα πάντα φταις εσύ αλλά εκ των υστέρων, μέχρι να γίνει το μπαμ δεν έφταιγε κανείς και για τίποτα.
«Μαζί τα φάγαμε» λέει ο κ. Πάγκαλος προσθέτοντας ότι: «Επί χρόνια διορίζαμε για πελατειακούς λόγους (...) Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000 και είναι 1 εκατομμύριο. Δύο στους τρεις είναι άχρηστοι»
Έτσι λοιπόν η μονιμότητα πρέπει να συκοφαντηθεί όχι μόνο επειδή η τρόικα απαιτεί πάνω από 250 χιλιάδες απολύσεις μόνιμου τακτικού προσωπικού του δημόσιου τομέα, αλλά και γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος για την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Πάγκαλου, μόνο για τις ένοπλες δυνάμεις, τις δυνάμεις ασφαλείας και το ΣΔΟΕ πρέπει να διατηρηθεί η μονιμότητα. Για όλους τους υπόλοιπους δεν είναι, υποτίθεται, απαραίτητη. Ούτε για τον εκπαιδευτικό, τον νοσηλευτή, τον γιατρό, τον κοινωνικό λειτουργό, ούτε για κανέναν.
Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα καλούνται σε αιματηρές «θυσίες» προκειμένου να συνεχίσει η χώρα να δανείζεται επ' άπειρον.
Επιχειρησιακές συμβάσεις η νέα μόδα στην αγορά εργασίας η οποία, βεβαίως βεβαίως, ανοίγει δρόμο και για τις ατομικές συμβάσεις, δηλαδή να καλείται προσωπικά ο εργαζόμενος και να δέχεται πρόταση μισθού από τον εργοδότη, ο οποίος δε θα δεσμεύεται από συλλογικές συμβάσεις τόσο για τον πρώτο μισθό, όσο και για τις ετήσιες αυξήσεις.
Οι ιθύνοντες όμως τονίζουν ότι δεν πρέπει να το παίρνουμε και τόσο βαριά αφού αυτές θα γίνονται με βάση κάποιες προϋποθέσεις, ωστόσο, δε λένε ποιες θα είναι αυτές, αλλά τονίζουν ότι θα προκύψουν μετά από διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους!!!
Είμαστε ένας λαός σε παρακμή και σε βαθιά κρίση ταυτότητας. Το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι θυσίες υπό το φόβο της χρεοκοπίας, που παραλύει τα πάντα και αποδεικνύεται, τελικά, η αιτία της καταστροφής.
Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους.
Ένα είναι το σίγουρο πάντως: Ότι η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει ο ελληνικός δεν θα επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου