Βεβαίως, η νέα Κυβέρνηση κληρονόμησε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που ήταν αποτέλεσμα και των εσφαλμένων επιλογών σε πρόσωπα της τελευταίας 5ετίας του Κ. Καραμανλή, αλλά ιδίως ήταν αποτέλεσμα μιας εσφαλμένης πολιτικής της μεταπολιτευτικής περιόδου και ιδίως της δεκαετίας 1980-1990, όπως και των υπερβολικών διεκδικήσεων όλων των Ελλήνων, με επικεφαλής τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της Κεντροαριστεράς.
Ασφαλώς, ο Γ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του γνώριζαν τουλάχιστον από τον Αύγουστο του 2009 τη δύσκολη και εκτροχιασμένη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αλλά σκοπίμως την απέκρυψαν από τον ελληνικό λαό, προκειμένου να κερδίσουν τότε τις εκλογές και όλοι μας ενθυμούσαστε το ..."υπάρχουν χρήματα".
Ως Πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου από την πρώτη στιγμή, έκανε, δυστυχώς, και τεράστια λάθη, διότι, κατ' αρχήν, δεν είχε και δεν εκπόνησε αμέσως ένα σχέδιο δυναμικής παρέμβασης για να αποτρέψει την γνωστή σ' αυτόν επερχόμενη κρίση. Έτσι, αντί να κινηθεί άμεσα και αποτελεσματικά, αναλώθηκε σε κινήσεις επίδειξης, όπως δήθεν η αναδόμηση των κρατικών μηχανισμών με τα ...γνωστά βιογραφικά και άλλες εντυπωσιακές κινήσεις, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει πολύ και επικίνδυνα η στελέχωση των κυβερνητικού μηχανισμού και να προκληθεί χάος στη λειτουργία του κράτους.
Από την άλλη πλευρά, η αδικαιολόγητη δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό και ιδίως στην Κομισιόν, για δημοσιονομικές αλχημείες, κάτι που έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας μας, αλλά και άλλων κρατών, άνοιξε την όρεξη των διεθνών κερδοσκόπων και κατέστησε τις χώρες της Ε.Ε. ιδιαίτερα επιφυλακτικές για την οικονομία της Ελλάδας, η οποία τελικά, βρέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και τελικώς στο Μνημόνιο.
Αλλά και μετά, και μέχρι σήμερα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αιχμάλωτη και εγκλωβισμένη σ' ένα φαύλο κύκλο του γνωστού χρεοκοπημένου τρόπου λειτουργίας του κράτους μας.
Νομίζει, δηλαδή, ότι, με νέους φόρους και με αφαιμάξεις μισθών και συντάξεων, θα λύσει το πρόβλημα, αλλά, έτσι, δεν μπορεί να θέσει σε νέα εκκίνηση τις αναπτυξιακές και παραγωγικές διαδικασίες και ακόμη παρουσιάζεται αδύναμη να θέσει υπό έλεγχο τη δύσκολη δημοσιονομική κρίση, για να μπορέσει να εφαρμόσει ένα νέο και υγιές παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, δια της δημιουργίας ευνοϊκών προϋποθέσεων σε ξένους και ντόπιους σοβαρούς και μεγάλους επενδυτές.
Το χειρότερο όμως, είναι ότι ο Πρωθυπουργός δείχνει πρώτος "το κακό παράδειγμα", αφού σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης και επιβαλλόμενων δραστικών περιορισμών των κρατικών δαπανών, αυτός σχημάτισε και διατηρεί το πολυπληθέστερο και πλέον σπάταλο όλων των εποχών Υπουργικό Συμβούλιο των 49 μελών του.
Όταν δε ομιλούμε για τόσα μέλη της Κυβέρνησης, είναι αυτονόητο ότι εννοούμε και αντίστοιχο αριθμό υπουργείων και υφυπουργείων, με πάρα πολλούς συνεργάτες (γραμματείς, συμβούλους, οδηγούς, αστυνομικούς, δημοσιογράφους, κλητήρες, γραφεία, ειδικό εξοπλισμό κλπ.) και συνακόλουθα μεγάλες δαπάνες. Εκτός δε από τις αδιαμφισβήτητες μεγάλες αυτές δαπάνες, και ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου, αλλά και κάθε Υπουργείου, είναι σαφέστατα ιδιαίτερα δύσκολος, διότι π.χ. στο Υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε να υπάρχει μία Υπουργός, μία Αναπληρώτρια Υπουργός και δύο Υφυπουργοί και ποιο είναι το ειδικότερο αντικείμενο κάθε Υπουργού και κατά ποιο τρόπο συντονίζονται όλοι αυτοί;
Πρόκειται για προκλητική σπατάλη και επομένως, κάνει λάθος ο Πρωθυπουργός, όταν διατηρεί και σήμερα 49 πολυδάπανους υπουργούς, ενώ θα έπρεπε, πρώτος αυτός, να τους περιορίσει σε 20, όπως υπάρχουν σε όλες τις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης και θα έπρεπε ακόμη, να δείξει ο ίδιος το "καλό παράδειγμα", δια του δραστικού περιορισμού των Υπουργείων και των αντίστοιχων δαπανών. Η κίνηση δε αυτή θα είχε σαφέστατα την ιδιαίτερη σημασία της και θα ωθούσε όλους τους Έλληνες στο να κατανοήσουν καλύτερα το πρόβλημα της πατρίδας μας και στο να περιορίσουν τα πάσης φύσεως έξοδα και ιδίως τις διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις.
Αντώνιος Γρ. Φούσας
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου