Το φαινόμενο ..."αυτοδύναμη μαριονέτα"

Πολλοί φίλοι με προκαλούν κάθε φορά που έρχεται η τρόικα εδώ, ή κάθε φορά που ο πρωθυπουργός αναγγέλει μέτρα να πω λέει την άποψη μου για τα οικονομικά.
Να πω τί ρε παιδιά;
Τα πράγματα είναι τρομακτικά απλά.
Η Ελληνική Βουλή ψήφισε στις αρχές του Μάιου του 2010, ένα νόμο, που επικύρωνε τη σύμβαση δανείου με την ΕΕ και το ΔΝΤ, μαζί με όλα τα παραρτήμα τα της.
Από εκείνη τη στιγμή, η Ελλάδα, έπαψε να είναι χώρα ελεύθερη και δημοκρατική.
Παραδόθηκε άνευ ουδενός όρου, στο διεθνες κεφάλαιο, και εκχώρησε κάθε δικαίωμα της, μα κάθε δικαίωμα της, στους δανειστές της. Τελεία και παύλα.
ΔΕΝ υπάρχει Ελληνική Κυβέρνηση πια.
Η Κυβέρνηση Τσολάκογλου, την εποχή που η χώρα ήταν υπό Γερμανική κατοχή είχε ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ εξουσίες, από αυτές που έχουν απομείνει στην Ελληνική κυβέρνηση, μετά την υπογραφή της Σύμβασης.
Μερικοί, ίσως οι πιο πολλοί, δεν έχουν διαβάσει ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ της σύμβασης, και γι αυτό αγωνιούν.
Οσοι έχουν διαβάσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη συμφωνία δεν έχουν καμμιά ανησυχία, ξέρουν.
Από τον Μάιο λοιπόν του 2010, οι πολιτικοί μας, προσπαθούν να ενσαρκώσουν το φαινόμενο "αυτοδύναμη μαριονέτα".
Προσπαθούν δηλαδή να μας πείσουν ότι αυτενεργούν, ότι παίρνουν πρωτοβουλίες, ότι διαπραγματεύονται, τη στιγμή που είναι κρεμασμένοι, από σχοινιά που τους κρατάνε σε όρθια στάση, και τα σχοινιά τα κρατάει ο χειριστής τους, κρυμμένος στο πάνω μέρος της σκηνής. Κρυμμένος, όχι βέβαια, φανερός είναι.
Ετσι λοιπόν, οι μαριονέτες βγαίνουν στα κανάλια και λένε θα πάμε στις βρυξέλες για διαπραγματεύσεις.
Μα, έχετε δει εσείς μαριονέτα να διαπραγματεύεται με το χειριστή της;;
Εχετε δει μαριονέτα να αυτονομείται και να κάνει κινήσεις διαφορετικές από αυτές που τις εντέλει να κάνει ο χειριστής μέσω των σχοινιών;
Αγαπητοί φίλοι
Δεν ξέρω αν θα σωθεί η Ελλάδα, αν θα ανέβει το Χρηματιστήριο, αν θα πέσει η ανεργία.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι η Ελλάδα, είναι υπό κατοχή πλήρη, χειρότερη από τη κατοχή του 1940 - 44, και, μακάρι να βγω ψεύτης, ο χειμώνας που έρχεται, ισως να είναι για την Αθήνα, χειρότερος από το χειμώνα του 1941.
Γιατί σ αυτή τη κατοχή, όλοι οι ισχυροί είναι στην ίδια πλευρά, και σ αυτή τη περίπτωση, δεν υπάρχει πιθανότητα αντίστασης.
Καλή είναι η ελπίδα, όμως ως συνήθως πεθαίνει τελευταία, δηλαδή μετά από μας.
Και οι μαριονέτες όσο και να θέλουν, δεν μπορούν πια να πουν ούτε συγνώμη.
Ακόμα και ο δρόμος της επιστροφής έχει αποκλειστεί από τους όρους της σύμβασης.
Τι να γράψω λοιπόν;;

υ.γ. Αν διακρίνετε μία απαισιοδοξία στα γραφόμενα μου, είναι γιατί πριν λίγο ξαναδιάβασα ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη σύμβαση που μου έστειλε ένας φίλος στο μειλ μου. Είχα ξεχάσει από το Μάη, πολλά από όσα περιλαμβάνει.
Τελικά το φάρμακο είναι μόνο η λήθη!!!
irasot