Ουροβόρος όφις

Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια για μία ακόμη φορά τους συνήθεις «αποδιοπομπαίους τράγους», που θα πρέπει να επωμισθούν όλες τις ευθύνες της δικής μας πολυετούς πολιτικής αφροσύνης στην διαχείριση των κοινών. Ο λόγος και πάλι για τους «Εβραίους» τοκογλύφους και τα «καταχθόνια σχέδια» του Σιωνισμού. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στο διεθνές στερέωμα υπάρχουν Εβραίοι τοκογλύφοι, όπως υπάρχουν και Έλληνες λαθρέμποροι. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι οι Εβραίοι και οι Έλληνες αλλά οι τοκογλύφοι και οι λαθρέμποροι.
Η αναγωγή άνομων και ανήθικων δραστηριοτήτων συγκεκριμένων ατόμων ή συμμοριών σε εθνικά, φυλετικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά στερεότυπα, στα οποία προσάπτεται το στίγμα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής, αποτελεί ίδιον της ψυχολογίας των μαζών που αναζητούν άκριτα και μονοδιάστατα ευκρινείς στόχους για να αποσείσουν τις δικές τους πολυμορφικές ευθύνες και πολυεπίπεδες υποχρεώσεις έναντι μιας κοινωνίας που οι ίδιες εν πολλοίς διαμορφώνουν.
Καλό είναι από καιρού εις καιρόν να θυμίζει κανείς σ’ αυτές ότι, πριν να προβαίνουν σε εύκολους σαρωτικούς αφορισμούς, θα πρέπει να ρίχνουν πρώτα μια ματιά στον καθρέφτη. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τρομάξουν γι’ αυτό που θα δουν μέσα του και που δεν θα είναι παρά το είδωλό τους. Όμως, για να αναφερθώ σημειολογικά στον Νίτσε, το «λυκόφως των ειδώλων» είναι προϋπόθεση «πέραν του καλού και του κακού» για να αποκτήσει και πάλι η κοινωνία μας το «ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» πρόσωπό της.

Χρίστος Γούδης
30 Δεκεμβρίου 2010