Οι δημοσιογράφοι είναι συνένοχοι στο έγκλημα.!

Όταν συμμετέχεις, ως παρασιτικός «μπράβος» του καθεστώτος, σε όλα τα εγκλήματα κατά της κοινωνίας και του λαού, θα έρθει η μέρα που θα υποστείς τη συνέπειες των πράξεών σου.
Οι εργοδότες έχουν ανάγκη τους «μπράβους», αλλά όταν το καθεστώς των «μπράβων» γίνεται υπερτροφικό και η κρίση τους κτυπάει, τότε θανατώνουν ένα μεγάλο αριθμό δούλων τους που τους είναι πλέον άχρηστοι…
Ο κλάδος της δημοσιογραφίας (ως κλάδος και δομή και όχι ως ατομικές περιπτώσεις) ήταν ένα καθεστώς «μπράβων» του καθεστώτος και των «νταβάδων» του χρήματος.
Ο κλάδος της δημοσιογραφίας είναι συνένοχος σε όλα τα εγκλήματα του καθεστώτος και των «νταβάδων» εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της.
Συμμετείχε ΕΝΕΡΓΑ σε αυτά τα εγκλήματα.
Οι βιομηχανίες του Τύπου και των καναλιών αποτελούν τους πλέον θηριώδεις και μοχθηρούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου και των μηχανισμών του (διεθνών και εγχώριων).
Και όλα αυτά τα ηχηρά περί «ελευθερίας έκφρασης» και «πλουραλισμού» είναι παραμύθια για μωρά παιδιά: δόλια άλλοθι του δημοσιογραφικού κατεστημένου και των «αριστερών» άλλοθι…
Καμία ελευθερία του Τύπου δεν υπάρχει. Η «ελευθερία του Τύπου» είναι στενά συνυφασμένα με τη δημοκρατία, το προϊόν της. Από την ώρα που η αστική δημοκρατία πέθανε και κυριάρχησε η «δημοκρατία» των ιμπεριαλιστών «νταβάδων» και της αγοράς πέθανε και η ελευθερία του Τύπου.
Ο δημοσιογραφικός κλάδος, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελούσε τον εξωθεσμικό και «παρακρατικό» μηχανισμό των «νταβάδων» και του νεοταξικού καθεστώτος και των υπηρεσιών του.
Εξωράιζε και δικαιολογούσε όλα τα εγκλήματα και τα ψεύδη του καθεστώτος.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο κλάδος ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΕ στο πλήθος και στην ποικιλία των καθεστωτικών εγκλημάτων.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ άλωσή του.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στους όγκους των κοπράνων που διοχέτευαν οι βιομηχανίες των ΜΜΕ στον ελληνικό λαό.
ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντιστάθηκε στον άγριο και ανελεή βομβαρδισμό της καθεστωτικής παραπληροφόρησης.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ. Οι πάντες τρέχανε και σέρνονταν, χωρίς ραχοκοκαλιά, σαν σκουλίκια, να μπούνε στο δημοσιογραφικό χώρο: Σε αυτή την παραεξουσία του χρήματος και του καθεστώτος.
ΟΛΟΙ οι τυχοδιώκτες και τα «κόπρανα» έσπευσαν να συνωστιστούν σε αυτόν τον κλάδο της παραεξουσίας για να απολαύσουν τα προνόμια του «μπράβου» των «νταβάδων» και τους καθεστώτος…
Ένας κλάδος εργαζομένων, που ταυτόχρονα έχει το «προνόμιο» να παράγει και να κυκλοφορεί την καθεστωτική ιδεολογία, καθώς και να ασκεί καθήκοντα «μπράβου», ΜΟΝΟ λακέδες θρέφει και παρασιτικά κόπρανα…
Με αυτά τα δεδομένα και το συνδικαλιστικό όργανο του κλάδου κάτω από τη μπότα των «νταβάδων» και του καθεστώτος είναι.
Οι απεργίες που κάνουν οι δημοσιογράφοι εργατοπατέρες είναι για το θεαθήναι, τουφεκιές στον αέρα, τουφεκιές που συχνά διευκολύνουν και τα σχέδια των «νταβάδων».
ΕΝΑ ανεξάρτητο και αγωνιστικό συνδικαλιστικό όργανο θα ενεργούσε και θα λειτουργούσε, όλες αυτές τις δεκαετίες, πολύ διαφορετικά.
Θα στεκόταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ στους «νταβάδες», τότε που μπορούσε να το κάνει, ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο καθεστώς.
Οι δημοσιογράφοι ήταν πάντα ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο λαό…
Τώρα ο κλάδος έχει γίνει πλήρες εξάρτημα των «νταβάδων» και του καθεστώτος, δίχως επιστροφή.
Η μόνη απεργία που θα μπορούσε να κάνει ήταν να κλείσουν τα ΜΜΕ, αυτοί οι εφιαλτικοί μηχανισμοί του ιμπεριαλιστικού ολοκληρωτισμού…
Μόνο ένα ΚΙΝΗΜΑ των δημοσιογράφων, στενά δεμένο με το γενικότερο λαϊκό κίνημα μπορεί να σώσει την Ενημέρωση και τους εργάτες της Ενημέρωσης.
Ένα ΚΙΝΗΜΑ κατά των βιομηχανιών του Τύπου και των καναλιών που θα προχωρούσε σε όργανα Ενημέρωσης, Ιδεών και Ψυχαγωγίας των ίδιων των εργαζομένων και θα έθετε, ως ένα από τα κεντρικά συνθήματα: ΚΑΤΑΛΗΨΗ από τους εργαζόμενους των εφημερίδων και των καναλιών…
Όλα τα άλλα είναι θρηνωδίες για να μη χάσουμε την παρασιτική δουλεία μας και να συνεχίσουμε στο ίδιο έργο: Υποχείρια των «νταβάδων» και του καθεστώτος τους…
resalto