Πολιτικός εκβιασμός κατά σύστημα

Πατήστε για μεγέθυνση

Την ώρα που οι εξελίξεις στην πραγματική οικονομία αναμένονται ακόμα πιο δυσμενείς και τα νέα μέτρα φέρνουν ακόμα πιο δραματικές αλλαγές στην τσέπη και την καθημερινότητα των πολιτών, η κυβέρνηση καταφεύγει αφενός σε κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα και, αφετέρου, στο «χαρτί» του εκλογικού εκβιασμού, αποβλέποντας στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και στη συσπείρωση βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Η επιδείνωση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας το 2011 είναι δεδομένη, όσο και αν θέλουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός να παρουσιάσουν τα πράγματα διαφορετικά. Οσο και αν βελτιωθούν πρόσκαιρα κάποιοι οικονομικοί δείκτες, όσο και αν η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχθεί πανηγυρικά κάποιες θετικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία ή ακόμα και αποφάσεις για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους, το βέβαιο είναι ότι τα χειρότερα έρχονται για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Με την ανεργία να εκτινάσσεται σε ποσοστά που μπορεί να φθάσουν και το 20% και τον αριθμό των ανέργων να εκτοξεύεται στο ένα εκατομμύριο, καμία εικόνα δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί. Με τα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων να μειώνονται ακόμα περισσότερο και τη φορολογία να αυξάνεται διαρκώς, καμία κατάσταση δεν μπορεί να εξωραϊστεί. Και με την ύφεση να απειλεί με «λουκέτα» μερικές χιλιάδες επιχειρήσεις ακόμα, κανένα άλλοθι δεν υπάρχει για την κυβέρνηση.
Απομένει, έτσι, στον πρωθυπουργό η απειλή της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη, σε συνδυασμό με μια προσπάθεια αξιοποίησης πιθανών αποτελεσμάτων της επιχείρησης «καθαρά χέρια», «θυσιάζοντας» ενδεχομένως και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία όμως δεν θα του κοστίσουν ιδιαίτερα.
Η τακτική του πολιτικού, εκλογικού εκβιασμού είναι γνωστή και αποτελεί συνήθη πρακτική για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του. Είναι πρόσφατο και εξόχως χαρακτηριστικό το παράδειγμα με το εκβιαστικό δίλημμα που έθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου στις δημοτικές, περιφερειακές εκλογές. Τώρα, επιχειρεί να παγιδεύσει στελέχη και ψηφοφόρους με σενάρια περί πρόωρων, αιφνιδιαστικών εκλογών. Μόνο που λογαριάζει χωρίς τον «ξενοδόχο», αφού οι αντοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί.

ΕΤ