Το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων-και πάλι-στο τραπέζι. Για νέους ισοπεδωτικούς μισθούς στις χειρότερες επαγγελματικές συνθήκες. Ακολουθούν οι τραπεζοϋπάλληλοι. Και τα βαρέα και ανθυγιεινά, επίσης. Κόψιμο κι αυτά. Και οι συντάξεις. Κι αυτές στο τραπέζι. Των ιδιωτικών υπαλλήλων οι απολαβές, από κοντά. Όλα στην κρεατομηχανή της ισοπέδωσης. Κι όποιος επιζήσει…
Αυτό έχει αποφασίσει η κυβέρνηση της τρόικας, αυτό θα πράξει. Να ρίξει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα πιο βαθιά στην απόγνωση. Μαζί μ’ αυτούς, άλλες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες. Στο ίδιο βάραθρο. Στο ίδιο κάτεργο. Στην ίδια εξαθλίωση.
Ωστόσο ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ανάγκη τη στολή του φιλολαϊκού ηγέτη. Του προστάτη των φτωχών και των αδυνάτων. Του σκληρού τιμωρού κάθε άδικου, δόλιου και καταχραστή της εξουσίας. Γι’ αυτό και, λένε οι προπαγανδιστές του Μαξίμου, σκέφτεται. Προβληματίζεται σοβαρά. Και είναι αποφασισμένος. Να χτυπήσει, να πατάξει τη διαφθορά. Από το κεφάλι.
Ένιψε λοιπόν τας χείρας του σε μια βρώμικη λεκάνη και μάζεψε στο Καστρί τους πλέον εκ των εμπίστων συνεργατών του. Τον Παπακωνσταντίνου, τον Καστανίδη και τον Παπουτσής.
"Θέλω απάντηση γιατί κανείς δεν μπαίνει στη φυλακή" φέρεται να είπε οργισμένος, σύμφωνα με φίλια έντυπα. Και τους ζήτησε να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε όσοι παρανομούν να μην μένουν ατιμώρητοι, πατώντας σε «παραθυράκια» των νόμων. Τόσο, μάλιστα, αυστηρός με τα πολιτικά πρόσωπα εμφανίστηκε, που ζήτησε μέχρι και δήμευση περιουσιών εκείνων που δεν δικαιολογούν το «πόθεν έσχες» τους.
Αυτός, λένε επίσης τα φίλια έντυπα, είναι ο λόγος που ο Γιάννης Ραγκούσης εξήγγειλε την αλλαγή του νομικού πλαισίου για τα οικονομικά των κομμάτων και τον έλεγχό τους, καθώς και το «πόθεν έσχες» των πολιτικών. Ο ίδιος ήταν ο λόγος που ο «άγριος σκύλος» Μιχάλης Καρχιμάκη ζήτησε δημοσίως και αγρίως από τους δικαστές την άμεση ενεργοποίηση των διαδικασιών για υποθέσεις που αφορούν τον πολιτικό κόσμο και έχουν προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα. Αυτή και η αιτία που ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει αποφασισμένος να θεσπίσει τη θέση του οικονομικού εισαγγελέα, ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης να στοχεύει στην εκ νέου αναβάθμιση της Αρχής κατά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος με επικεφαλής αντιεισαγγελέα.
Τρίχες. Το αδίωκτο των πολιτικών που παρανομούν έχει εξασφαλιστεί με τον περίφημο «νόμο περί ευθύνης υπουργών» και το νόμο για τις εκλογικές δαπάνες των κομμάτων. Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται απλώς για κάποιους νόμους. Νομικό πλέγμα αδιαπέραστο είναι υπό την εποπτεία του Συντάγματος. Αυτό το Σύνταγμα, το οποίο αναθεωρήθηκε το 2001 (κυβέρνηση εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη) υπό το βάρος της εμπειρίας των σκανδάλων της περιόδου 1988-1989 (κυβέρνηση σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου) και ενίσχυσε το ακαταδίωκτο των πολιτικών, κοινή συναινέσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. αυτό το Σύνταγμα το οποίο αναθεωρήθηκε το 2006 (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή), χωρίς να καταλάβει κανείς τι ακριβώς αναθεωρήθηκε. Κατάλαβαν όμως όλοι την επείγουσα διαδικασία παραγραφής μύριων όσων αδικημάτων, παραμονές των εκλογών του 2009.
Καταλαβαίνουν και άλλα οι πολίτες. Και κυρίως την πρεμούρα του Ευάγγελου Βενιζέλου να αποτάσσει το ενδεχόμενο σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία, μπας και θιγούν πρόσωπα και οικογένειες της αντιπάλου (τάχα μου) ΝΔ. και των επιγόνων που αποσχίστηκαν από αυτήν. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι αυτός. Ο οποίος προβάλλεται από τα οικεία σ’ αυτόν συγκροτήματα ενημέρωσης ως ο διάδοχος του σημερινού πρωθυπουργού. Χωρίς κατ’ ανάγκη να προηγηθεί εκλογική διαδικασία. Με το σενάριο των συνεργατικών σχημάτων να υπονοείται σιωπηρώς πλην ευνοήτως.
Προπέτασμα καπνού λοιπόν ο θυμός του Γιώργου, το νέο νομικό πλαίσιο, οι χειροπέδες, της φυλακής τα σίδερα που είναι για τους λεβέντες κ.ο.κ. Για άλλους είναι όλα αυτά. Για άλλους. Τους συνήθεις…
Γρηγόρης Ρουμπάνης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου