Περιφρονώντας την Πρωτοχρονιά τους

Ένας χρόνος έφυγε και ένας καινούργιος ήρθε. Όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι κάνουν έναν απολογισμό, ο κάθε ένας από την δική του πλευρά. Σε προσωπικό μα και σε συλλογικό επίπεδο. Και ανάλογα βγαίνουν κάποια συμπεράσματα...
Η χρονιά που έφυγε, για την πατρίδα μας, δεν έφερε τίποτα απολύτως το θετικό. Δεν έφερε τίποτα το διαφορετικό, τίποτα το ελπιδοφόρο. Πεσιμισμός θα βιαστούν πολλοί να πουν. Όχι. Ρεαλισμός. Απλά όταν δεις την πραγματικότητα γύρω σου, νομίζω ότι είναι αφέλεια αν μη τι άλλο να θεωρήσεις κάτι άλλο.
Τι λοιπόν έγινε τον χρόνο που πέρασε; Τον χρόνο που πέρασε η πατρίδα μας συνεχίζει την κατηφόρα, την οποία έχει αρχίσει να παίρνει δεκαετίες τώρα. Παραδοθήκαμε, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο ΔΝΤ, νομιμοποιώντας στην ουσία το ξεπούλημα του έθνους μας. Άρα χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία.
Σε οικονομικό επίπεδο, η αγορά είναι τελείως νεκρή, οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, κλίμα αισιοδοξίας δεν υπάρχει, επενδύσεις δεν γίνονται, άρα μην περιμένει κανείς να κινηθεί ελεύθερα η οικονομία μας. Μάταια προσπαθούν κάποιοι να βάλουν τάξη στον δημόσιο τομέα και αυτό γιατί πέρα από όλα τα εμπόδια, βασικό πρόβλημα είναι οι ίδιοι κρατικοδίατοι συνδικαλιστές, που χρόνια τώρα νομιμοποιούσαν στην εξουσία τους κυβερνώντες. Οι ίδιοι μουσάτοι πρώην αριστεριστές και νυν εκσυγχρονιστές υπάλληλοι με παχυλές αμοιβές, που ποτέ τους δεν προώθησαν ένα εργασιακό συμφέρον, ούτε στο δημόσιο, αλλά κυρίως ούτε στον ιδιωτικό τομέα.
Θα μας ευχηθούν λοιπόν για την Πρωτο-χρονιά. Σε μία Αθήνα γεμάτη σκουπίδια, γεμάτη προβλήματα, με τους αλλοδαπούς να είναι πλέον πλειοψηφία στις γειτονιές μας, με την εγκληματικότητα στα ύψη, με την ανασφάλεια, την υποβάθμιση της καθημερινότητάς μας σε όλα τα επίπεδα.
Θα ακούσουμε διαγγέλματα και ευχές από τους πολιτικούς αρχηγούς, που ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα, λες και βρίσκονται μέσα σε αίθουσα κινηματογράφου και βλέπουν τρισδιάστατη ταινία. Θα μας πουν ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, ο κάθε ένας θα δώσει την δική του εκδοχή και θα προτείνει λύσεις. Και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα στο οποίο έχει χαθεί το γέλιο, η χαρά, η κάθε αισιόδοξη σκέψη. Με καταθλιπτικούς πολίτες να ασφυκτιούν σε μία καθημερινότητα με μέτριους να κυριαρχούν, με μέτρια προβλήματα.
Δεν μας νοιάζουν οι ευχές τους. Δεν πιστεύουμε τίποτα από αυτά που θα μας πουν. Την Πρωτοχρονιά την δική μας σκεφτόμαστε, την Πρωτοχρονιά την δική μας θέλουμε πάλι πίσω. Την Πρωτοχρονιά που υπήρχε ζεστασιά, γαλήνη, χαρά και χαμόγελο. Την Πρωτοχρονιά της χαρούμενης οικογένειας γύρω από ένα τραπέζι, την Πρωτοχρονιά που ήταν κοντά στο Θεό, την Πρωτοχρονιά που ήταν γεμάτη φως και ελπίδα.
Τους αρνούμαστε, όπως έλεγαν οι φουτουριστές κάποτε. Αρνούμαστε τη δική τους πραγματικότητα. Και θέλουμε πίσω όλα όσα μας στέρησαν δεκαετίες τώρα. Στεκόμαστε όρθιοι όμως, και περιμένουμε το ξημέρωμα του Νέου Χρόνου. Σκεφτόμαστε πως και φέτος δεν θα μας κάνουν να λυγίσουμε, σκεφτόμαστε πως θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μην πέσουν ποτέ οι Σημαίες μας... Γιατί ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή, πάντα θα υπάρχει η ελπίδα για το πιο μεγάλο, το πιο δυνατό. Και ζούμε την δική μας Ελληνική, Θεία, Λευκή Πρωτοχρονιά.
Με Φως... Στις μεγάλες ώρες, μπροστά στον ήλιο που ανατέλλει...

Τάσος Δημητρακόπουλος