Τότε που ο Ανδρέας άλλαξε πλευρό…

Στις 18 Ιανουαρίου του 1996, ξεκίνησε ίσως το πιο «περίεργο» κεφάλαιο στη νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας: Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που συνεδρίασε για να εκλέξει τον διάδοχο του ασθενούντος Ανδρέα Παπανδρέου στο αξίωμα του πρωθυπουργού, χρειάστηκε δυο ψηφοφορίες για να πικράνει τον ιδρυτή του Κινήματος.

Ο Κώστας Σημίτης, ο πολιτικός που ο Ανδρέας μετά βίας ανεχόταν στο ΠΑΣΟΚ, κατάφερε να εκμεταλλευτεί την πολιτική αυτοχειρία των «παπανδρεϊκών» υποψηφίων Άκη Τσοχατζόπουλου, Γεράσιμου Αρσένη και Γιάννη Χαραλαμπόπουλου. Και, απέναντι στον Άκη, να επικρατήσει, συγκεντρώνοντας 86 ψήφους, έναντι 75 του «ωραίου Μπρούμελ» του Κινήματος.

Το αποτέλεσμα ήταν σοκ για όλους, πλην του… Θεόδωρου Τσουκάτου, εκείνου που θα γινόταν στο μέλλον σύνθημα στα χείλη των οπαδών του ΠΑΣΟΚ («Κόμμα και κράτος, Θόδωρος Τσουκάτος»), και ορισμένων «παπανδρεϊκών» (σαν τον Γιώργο και τον Λαλιώτη), που το παρασκήνιο της εποχής λέει ότι δεν ψήφισαν τον Άκη, όπως επιθυμούσε ο πατέρας του.

«Λένε ότι βγήκε ο Σημίτης», έλεγε η ρεπόρτερ Ελένη Καλογεροπούλου στην τηλεόραση, αδυνατώντας και εκείνη να πιστέψει την είδηση που είχε μεταφέρει στους εκπροσώπους του Τύπου, μέσα από την αίθουσα όπου διεξήχθη η ψηφοφορία, ο Γιώργος Δρυς.

Με διαφορά 9 ψήφων λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ, και κατά συνέπεια η Ελλάδα, άλλαξαν ρότα, και εισήλθαν στην τροχιά του «εκσυχρονισμού». Με δημόσια έργα, Ολυμπιακούς Αγώνες, Χρηματιστήριο, Οτσαλάν, Siemens, σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα.

Ο Κώστας Σημίτης, ως αυτόνομη πολιτική προσωπικότητα, υπήρξε σημαντικός. Μόνο που η άνοδός του στην εξουσία, το 1996, υπερτιμήθηκε από την ανάγκη και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ να αφήσει πίσω του την «αυλή του Ανδρέα», η οποία κατηγορήθηκε ότι ασκούσε την πραγματική εξουσία στον τόπο.

Έτσι, και θαμπωμένοι από αυτή την παράμετρο, οι Έλληνες του συγχώρεσαν πολλά. Ενώ το ΠΑΣΟΚ, σχεδόν τίποτα. Ίσως, ούτε καν το γεγονός ότι το 2004 έδωσε το «θαμπό» δαχτυλίδι στον Γιώργο, χωρίς να ασχοληθεί με τον Βενιζέλο, τον Παπαντωνίου και όσους άλλους επιθυμούσαν να έχουν λόγο στις εξελίξεις της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ.

Όπως αποδείχτηκε, η νομή της εξουσίας στα χρόνια του «εκσυγχρονισμού», κάθε άλλο παρά… μακέτο ήταν, για να θυμηθούμε μια από τις πλέον ιστορικές ρήσεις του άλλοτε «καταλληλότερου». Μαζί με πολλές ακόμη όπως το «Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών» και το «Αυτή είναι η Ελλάδα».

Ο μόνος πιθανότατα που είχε εγκαίρως προβλέψει την κατάληξη της διαδρομής Σημίτη στην πρωθυπουργία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε χαρακτηριζόταν από προχωρημένη πολιτική διορατικότητα.

Και μάλλον γι’ αυτό, όπως ανέφεραν τα ρεπορτάζ της εποχής, το βράδυ που τον ενημέρωσαν ότι «βγήκε ο Σημίτης»… άλλαξε πλευρό, στο κρεβάτι του Ωνασείου.

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ