Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Προς φερέφωνα γενικώς... Υπουργούς, δημοσιογράφους κ.λ.π.

Γράφει ο Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος
Καλά, λίγη τσίπα πάνω σας δεν έχετε; Ξαφνικά σας φταίει ο Συνασπισμός, με τον οποίο τμήμα του ΚυβερνοΠασοκ είναι συγκοινωνούντα δοχεία;
Αφήστε τον Τσίπρα, και βρείτε λίγη τσίπα!!
Θυμάστε μήπως ποιός ξεκίνησε παρέα με τις αριστερές δυνάμεις τη δεκαετία του 90΄το χορό της ανομίας και της ανυπακοής με τις κάθε λογής "καταλήψεις" προκειμένου να "πέσει" η κυβέρνηση της ΝΔ; Μα και βέβαια, έχει όνομα: λέγεται “βαθύ ΠΑΣΟΚ”.
Αυτός ο παμφάγος μηχανισμός αναγνωρίζει ως δημοκρατικό το δικαίωμα στις καταλήψεις, κλείνει λιμάνια, "σιγοντάρει" τα τρακτέρ που κλείνουν εθνικές οδούς, καταγγέλλει τη ληστεία των διοδίων, μόνον όταν είναι αντιπολίτευση· με την επιστροφή του όμως στη εξουσία (την οποία μόνον για λίγο εγκαταλείπει) θυμάται αίφνης τη νομιμότητα!!!
Μέχρι το 2009 στην Πάτρα ο πασοκοδίαιτος τ. Νομάρχης κ. Κατσικόπουλος ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΟΥΣΕ στη μη πληρωμή διοδίων στο Ρίο. Μετά την επάνοδο του «αγαπημένου» μας ΠΑΣΟΚ, όλα σταμάτησαν. Τώρα, όσοι συνεχίζουν να αρνούνται να πληρώσουν (για έναν δρόμο μόνον κατ’ όνομα "εθνικό", δηλ. ανύπαρκτο και εν πολλοίς κατάστικτό με παγίδες θανάτου) αποκαλούνται από αυτούς που προεξήρχαν μέχρι πρό τινος σε κινήματα διαμαρτυρίας, "τζαμπατζήδες".
Τι να πει κανείς; Το ΠΑΣΟΚ είναι σα το χασίς: Το παίρνεις και ξεχνάς τα πρόσφατα γεγονότα· θυμάσαι μόνο τον… Μέρτενς, την Αποστασία ή πόσο ωραία περνούσαν οι πρόγονοί μας επί Τουρκοκρατίας (Τατσόπουλος ἔφα!).
Σε όλες τις χώρες του κόσμου – ακόμα και στις πλέον προηγμένες πολιτικά – όλα τα κυβερνητικά κόμματα προβαίνουν ένα μίνιμουμ υποσχέσεων, όσο τουλάχιστον απαιτείται για να μην καταστήσουν το προφίλ τους εξόχως αποκρουστικό στους ψηφοφόρους, στρογγυλεύουν τις διακηρύξεις τους, ωραϊζουν, τουλάχιστον λεν τινι μέτρω, τις εξαγγελίες τους· σε καμμία χώρα της Δύσης όμως δεν ευδοκιμούν και δεν επιβραβεύονται εκλογικώς, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, πολιτική αλητεία τόσο ασύστολη, ουρανομήκη ψεύδη τόσο απεχθή (το "λεφτά υπάρχουν" του μεγαλου Στοχαστή είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των σχετικών επιδόσεων), πολιτική πολυπροσωπία τόσο αποκρουστική και εν τέλει εγκληματική συμπεριφορά τόσο ασύστολη, ώστε να φτάνει μέχρι την ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ της ελληνικής πατρίδας σε ξένες Τράπεζες και τον εξανδραποδισμό των πολιτών προς χάριν ξένων επικυριάρχων, που πρακτορεύουν (όπως αποδείχθηκε) στον τόπο μας οι δωσίλογοι.
Εν τέλει, όσο το ΠΑΣΟΚ εμφορείται από τον εφιαλτικό πολιτικό χαμαιλεοντισμό του (όμοιο του οποίου δεν συναντάς σε κανένα άλλο πολιτικό κόμμα, παρά τον εγγενή στο σύστημά μας λαϊκισμό), πολιτική με όρους στοιχειώδους αξιοπρέπειας στη χώρας μας δεν θα μπορεί να υπάρξει.
Οίκοθεν νοείται ότι κάτι τέτοιο θα καταστεί εφικτό μόνον όταν η μάζα των κριτικά σκεπτομένων και ορθά πληροφορημένων πολιτών ξεπεράσει το κρίσιμο εκείνο όριο (κατώφλι) που απαιτείται, ούτως ώστε η κοινωνίας μας να αναπτύξει ενδογενώς υγιή αντισώματα στη λοιμική και θυλάκους αντίστασης στη δωσιλογική πλημμυρίδα. Εν τελική αναλύσει όλα τα ελληνικά ελλείμματα αποτελούν απόρροια ενός μεγαλύτερου και εξάπαντος κεφαλαιωδέστερου: του ελλείμματος Παιδείας και καλλιέργειας (αυτονοήτως δεν εννοώ εδώ μόνον, ούτε πρωτίστως, τα πανεπιστημιακά διπλώματα). Μέχρι τότε, κι άν ακόμα καταρρεύσει το δωσιλογικό καθεστώς των κοτζαμπάσηδων που μας διαφεντεύουν, απλώς θα "μεταλλάξουνε τυράννους".
Κάθε γνήσιο, επομένως, επαναστατικό-ανατρεπτικό αίτημα πρέπει εξάπαντος να εκκινά από αυτό που προσφυώς αποκλήθηκε "Νέος Διαφωτισμός". Η δουλειά πρέπει να αρχίσει από τώρα, ο αγώνας να είναι πολυμέτωπος και να διεξάγεται σε όλα τα δυνατά επίπεδα (μπλόγκς, έγκριτα Περιοδικά, διαλέξεις, παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες – οπωσδήποτε όχι βίαιες – ανάληψη πρωτοβουλιών – το παράδειγμα της θεοδωρακικής Σπίθας είναι ενδεικτικό- )· κυρίως, όμως, πρέπει να διεξάγεται από όλους μας και από τον καθένα ξεχωριστά στο προσωπικό μετερίζι της εργασίας μας (όσοι έχουμε) και της οικογενειακής εστίας: Μόρφωση των νέων παιδιών μας, ενημέρωση των απληροφόρητων και παραίνεση των ραθύμων, ευσυνειδησία και δημιουργικότητα στο όποιο επιτήδευμά μας, καλλιέργεια συλλογικής ευθύνης και κοινωνιοκεντρικών ανακλαστικών ("μηδείς το ἑαυτοῦ ζητήτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος πρὸς οἰκοδομὴν", θα μας θυμήσει ο Απ. Παύλος). Δεν σαμποτάρουμε ούτε γκρεμίζουμε, μολονότι οργιζόμαστε, δεν βιαιοπραγούμε, μολόνοτι υφιστάμεθα πολύτροπη βία. Αντιθέτως: τους αιφνιδιάζουμε με τη σκέψη, τον κριτικό έλεγχο, την ορθή χρήση της ψήφου μας, την περιφρόνηση των καθεστωτικών ΜΜΕ και την αντικατάστασή τους από ελεύθερους διαύλους διακίνησης σκέψης και γνώσης, συντονισμένη προσφυγή σε ένδικά μέσα. Αν αυτοί γκρεμίζουν συστηματικά και διαβρώνουν με καθεστωτικό λόγο και πράξη τα θεμέλια του συλλογικού είναι μας, αν υπονομεύουν, εκχωρούν, και δηώνουν την πατρίδα, εμείς πρέπει να αντισταθούμε παράγοντας αντισώματα δημιουργικότητας και γνήσιου πολιτισμού, του πολιτισμού εκείνου που πάντοτε κατόρθωνε να αναθάλλει και σα νεόφυτο δένδρο να πετά τους τρυφερούς ροδαμούς του στον τόπο μας ακόμα και στις πλέον ζοφερές και άνικμες περιόδους της Ιστορίας του. Στην νοοτροπία της «βουλιμικής αρπακτικότητας» της ψωροελίτ που μας εμπαίζει, αντιτάσσουμε την αρχοντιά του φιλότιμου, αυτή την ισαιώνια αρετή όλων των μεγάλων και αληθινών ηρώων, των πνευματικών!
Περιέργως, το πιο βαθύ σκοτάδι της νύχτας είναι λίγο πριν την αυγή!
Bookmark and Share

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου