Η στάση της αντιπολίτευσης νομιμοποιεί την κυβέρνηση.

Όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, τόσο από τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, όσο και από τις δημοσκοπήσεις και το διαδίκτυο, αλλά και από προσωπικές καθημερινές εμπειρίες, πολύ μεγάλο τμήμα του λαού έχει βγει έξω από τα κομματικά μαντριά, δεν πιστεύει πλέον στα κόμματα και επιθυμεί λύση έξω από το ισχύον πολιτικό σύστημα. Προσέξτε τη διαφορά. Λύση έξω από το ισχύον κλειστό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα, όχι λύση έξω από τη δημοκρατία, για να μην παρεξηγούμαστε.
Ο λαός δεν έχει άδικο. Η στάση αυτή του κόσμου πηγάζει, όχι τόσο από τη συμπεριφορά της συγκεκριμένης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως από τη στάση της αντιπολίτευσης. Δεν βλέπει δημοκρατικό φως στην άκρη του τούνελ. Αφενός δεν προτείνεται ορατή εναλλακτική λύση, αφετέρου το σύνολο της αντιπολίτευσης, στην ουσία με τη στάση του και τις σκιαμαχίες για το θεαθήναι, νομιμοποιεί την πολιτική της κυβέρνησης.
Αυτό που συμβαίνει ξενίζει τον κόσμο, χωρίς, ούτε ο ίδιος να μπορεί να καταλάβει γιατί η αντιπολίτευση δεν φέρνει ελπίδα. Ο κόσμος έχει αυτοπαγιδευτεί μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που το θεωρεί ζωντανό δημοκρατικό οργανισμό, ο οποίος οργανισμός, υποτίθεται ότι θα άκουγε την κοινωνία και θα κατευθυνόταν από την κοινωνία. Δεν έχει αντιληφθεί ότι πρόκειται για να ένα επαγγελματικό κλειστό κλάμπ, εντελώς αυτονομημένο από την κοινωνία, την οποία κρατά σε καταστολή προκειμένου να την εκμεταλλεύεται. Εκείνο που βλέπει είναι ένα σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, να έχει βάλει τιμωρία την κοινωνία στη γωνία και με ύφος αυθεντίας να μην της δίνει ούτε το δικαίωμα να εκφραστεί.
Δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι μέλη αυτού του πολιτικού συστήματος και δικός τους πρωταρχικός ζωτικός στόχος είναι η πολιτική επιβίωση, πάνω απ' όλα. Εμάς ως πολίτες, λίγο μας ενδιαφέρει για παράδειγμα, αν διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία ή το ΚΚΕ κ.λ.π. Μας ενδιαφέρει η δική μας επιβίωση και το μέλλον μας. Όμως τα εν λόγω κόμματα δεν τα προβληματίζει η δική μας ζωή, αλλά τα βασανίζει και τα φοβίζει πολύ η δική τους πολιτική επιβίωση. Επομένως οποιαδήποτε κίνηση που θα έθετε σε κίνδυνο την αυθυπαρξία και την αυτονομία του πολιτικού συστήματος από την κοινωνία, αποφεύγεται.
Η Νέα Δημοκρατία, ακολουθεί τακτικισμούς και σκιαμαχίες, μέχρις εκεί που δεν πρέπει να περάσει τα εσκαμμένα. Δεν ζητάει φυσικά εκλογές ή δημοψήφισμα στην παρούσα συγκυρία, γιατί αφενός δεν θέλει να φορτωθεί το βάρος της διεξαγωγής των εκλογών, περιμένοντας το ΠΑΣΟΚ να κάνει την κίνηση, αφετέρου δεν θέλει να βάλει το λαό στο παιχνίδι με κάποιο δημοψήφισμα, γιατί μετά το πολιτικό σύστημα ανοίγει στην κοινωνία και η αυτονομία του θα πάει περίπατο.
Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, καλοβλέπουν την εξαθλίωση της κοινωνίας, καθόσον ευελπιστούν να εισπράξουν ψηφαλάκια από εξαθλιωμένες μάζες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θέλουν να υποστεί το παραμικρό το πολιτικό σύστημα, γιατί αυτόματα θα μείνουν και τα ίδια γυμνά σε ένα νέο περιβάλλον και τότε, όταν καταρρεύσει η πολιτική ασφάλεια που τους παρέχει το ισχύον σύστημα, θα αναγκαστούν να πείσουν ότι έχουν βιώσιμη εναλλακτική πρόταση, διαφορετικά θα περάσουν στην ιστορία.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι αυτό το κλειστό και αυτονομημένο από την κοινωνία πολιτικό σύστημα είτε θα καταρρεύσει όλο μαζί αγκαλιά, είτε θα παραμείνει εκεί για να εκμεταλλεύεται την κοινωνία, αν δεν βρεθεί κάτι να το σπρώξει.
Όμως ο λαός, αν και δεν κατανοεί ακριβώς τι συμβαίνει, εντούτοις, ενστικτωδώς βγαίνει ήδη έξω από το σύστημα και αναζητεί αντισυστημική λύση.

hassapis