Παθαίνω επίσης όταν βλέπω υπουργούς να φορούν φουστανέλα και να βγαίνουν στις ραχούλες για να αντισταθούν σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει, λέει, υπεύθυνη κυβέρνηση που κάποτε -και όπως πάντα κατόπιν εορτής- θα ενημερώσει, λέει, τη Βουλή και το λαό γι' αυτά που αποφασίζει.
Και πως να μην πάθω, όταν ακούω τον πρωθυπουργό, που μήνες τώρα έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του για εκποίηση του κοινού μας πλούτου, να δηλώνει... οργισμένος ότι θα νομοθετήσει την απαγόρευση πώλησης δημόσιας γης;
Αυτός δεν είπε, τον Σεπτέμβριο του 2010 σε ομιλία του στη Νέα Υόρκη, ότι "ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απ' ευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημόσιου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή εταιρειών holding";
Καιρός να σοβαρευτούμε. Αν αυτά που λένε τώρα είναι αλήθεια, τότε γιατί νομοθέτησαν το fast track; Γιατί δεν προχώρησαν τα σχέδια για μητροπολιτικό πάρκο στο Ελληνικό; Γιατί οργάνωσαν τις περιοδείες real estate στα Αραβικά Εμιράτα; Γιατί γυρνούν από χώρα σε χώρα διαλαλώντας την πραμάτεια;
Ακόμη μια φορά, άλλα λένε και άλλα εννοούν. Γι' αυτό και το ΙΣΤΑΜΕ "Ανδρέας Παπανδρέου" εδώ και καιρό μελετά ποια κομμάτια της χώρας μπορούν να ..."αξιοποιηθούν" και φτιάχνει καταλόγους προς χρήση των ενδιαφερομένων.
Όταν λοιπόν βλέπεις σε έκδοση του επίσημου think tank του ΠΑΣΟΚ να καταγράφονται λιμάνια, ακτές, κρατικές γαίες, βουνά και νησιά, ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να βγει.
Είναι αποφασισμένοι να πουλήσουν ό,τι μπορούν ή, για να το πούμε με το δικό τους γλωσσάρι, να ιδιωτικοποιήσουν όλα όσα τους επιτρέψουμε.
Άλλωστε, ο πατριάρχης του καπιταλισμού της καταστροφής, Μίλτον Φρίντμαν, με τα εγχειρίδια του οποίου πορεύονται οι ειδικοί του ΔΝΤ και οι καθ' ημάς σοφοί, αυτά πρέσβευε.
Όλα για τις αγορές! Στην κοινωνία που θέλουν, μόνιμες θέσεις εργασίας και ΣΣΕ δεν υπάρχουν. Οπως δεν υπάρχει κοινός πλούτος, κοινωνική πρόνοια, συντάξεις και δημόσια παιδεία.
Κουπόνια εκπαίδευσης, λοιπόν, σαν κι αυτά που ήδη, ντροπαλά, κάποιοι προτείνουν και στη χώρα μας. Ωρομίσθιοι εργαζόμενοι και επιχειρησιακές συμβάσεις, σαν κι αυτές που ήδη δρομολογούνται και εδώ. Και πωλητήριο σε ό,τι ορέγονται οι απρόσωπες αγορές με τις επώνυμες τσέπες.
Ο κόσμος των φριντμανιακών είναι αχόρταγος. Οσο τους αφήνουμε, δεν θα σταματήσουν να (μας) μασάνε.
Βαγγέλης Δεληπέτρος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου