Πάση θυσία αυτοί, πάση δυνάμει εμείς!!!

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
e-mail: eandrik@otenet.gr

Η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει! Ζούμε τον απόλυτο σαδομαζοχισμό σε ότι αφορά την μοιρολατρική μας στάση απέναντι στις ανηλεείς επιθέσεις του γκανγκστερικού καθεστώτος αλλά και τον εκτραχηλισμό των εξουσιαστών μας ακριβώς εξ’ αιτίας αυτής της παθητικής μας συμπεριφοράς.  Ένθεν κακείθεν. Υπέστημεν στον σβέρκο μας έναν πρώην υπουργό οικονομικών – τον Γεώργιο Αλογοσκούφη - ο οποίος καθ’ οδόν και ως εκ τούτου αυθόρμητα, προς ατυχή ορθόδοξη, αλλά καθολικώς διαμαρτυρόμενη Ελληνίδα των 220 ευρώ μηνιαίως, με μια απίστευτου κυνισμού αλλά ειλικρινή παραδοχή ομολόγησε ότι (δείτε εδώ):

«Βεβαίως και δεν μπορείτε να επιβιώσετε με τα χρήματα αυτά» !!! Σιώπησε ένοχα όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις περί του ποιος θα χρεωθεί την εξαθλίωσή  της και γιατί να αξίζει αυτής περιποίησης από την πατρίδα. Την αμήχανη σιγή των επιχειρηματικών όπλων του πρώην υπουργού οικονομίας, ήρθε ο αντικαταστάτης του  (ο εκ της ιδίας σχολής των London School of Economics ορμώμενος, επίσης κ. Γιώργος Παπακωσταντίνου) να σπάσει εκκωφαντικά, δηλώνοντας υπό την αλαζονεία τού εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα πως:  «Αρχίζει πια να φαίνεται πως τα πράγματα πάνε καλλίτερα (!) ακόμη κι αν η αγορά έχει πρόβλημα(!), ακόμη κι αν κλείνουν επιχειρήσεις(!) ακόμη κι απολύεται κόσμος!! (δείτε εδώ): 

 Ακόμη κι αν λιμοκτονώντας τα τινάξετε ερμηνεύεται στην γλώσσα μας η δήλωσή του αυτή.

Συμπέρασμα: Το αντικείμενο υπέρκειται  του υποκειμένου. Ο άνθρωπος κατισχύει της ύλης. Ο δημιουργός υποτάσσεται στα δημιουργήματά του. Η χώρα να σωθεί και το ανθρώπινο περιεχόμενό της, ο λαός, ας πάει στο διάβολο όπως διαλαλεί και ο φαιδρός της φαιάς πολιτικής Καρατζαφέρης και ο άλλος ο κατά δήλωσή του δάσκαλος εν ονόματι Γιανναράς.. Έτσι κι αλλιώς ο λαός αναλώσιμος είναι. Όπως τα γιαούρτια. Με ημερομηνία λήξης. Πρόκειται για την σε διαρκή ισχύ αντίληψη των νεοφιλελεύθερων με εθνικοσοσιαλιστικό προσωπείο που την εκφράζουν δίχως να δηλητηριάζονται από την γλώσσα τους.  Τι ακριβώς πιστεύουν; Πως μεταξύ ενός άψυχου θεωρητικού οικονομικού μοντέλου διακυβέρνησης -του Ρικάρντειου  Νεοφιλελευθερισμού- και του πραγματικού κόσμου των ανθρώπων με σάρκα και οστά, συμβατότητα δεν υφίσταται. Άρα προκειμένου να επιβιώσει το ένα ας πετάξουμε στον σκουπιδοφάγο του πολιτισμικού μας νεροχύτη το άλλο. Τον λαό. Φυσικό θα ήταν να πετάξουμε στην ιστορική χωματερή τον Νεοφιλελευθερισμό που και άψυχος είναι και δεν ονειρεύεται, μα μήτε ερωτεύεται, θαυμάζει, ή δημιουργεί. Παρά τούτα  εξακολουθεί να αναπαράγεται αλλά όχι ανεξήγητα. Επειδή άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλαι τού κυρίου ή των κυρίων του. Των τραπεζιτών μετά των πολιτικών και μιντιακών τσάτσων τους. Όλων αυτών που μας υπογραμμίζουν αυστηρά ότι «πάση θυσία» θα πρέπει να σωθεί η χώρα. Κρατήστε αυτό το «πάση θυσία» γιατί είναι το κλειδί με το οποίο ανοίγεται ο θαυμαστός κόσμος των τραπεζών και εν προκειμένω εκείνης  που κατέχει δεσπόζουσα θέση. Την Τράπεζα της Ελλάδας.

Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ελάχιστοι στον τόπο γνωρίζουν τον ρόλο της τράπεζας αυτής και του διοικητή της δεδομένου ότι έχω συλλάβει ακόμη και συναδέλφους που αγνοούν τον χαρακτήρα της. Πρώτον δεν είναι δημόσια είναι ιδιωτική και όπως γράφεται στο «jungle-report» που είχε την διάθεση να το ψάξει, είναι κάτι που ξεκαθαρίζεται ευθύς εξ αρχής. Από το άρθρο ένα του καταστατικού της. « Συνιστάται δια του παρόντος Ανώνυμος Εταιρία υπό την ονομασία Τράπεζα της Ελλάδας εδρεύουσα εν Αθήναις και διεπομένη από του παρόντος καταστατικού» Και για να γίνει απολύτως σαφές, το άρθρο 8 με ατσάλινη καθαρεύουσα συμπληρώνει. «Το Δημόσιον και αι Δημόσιαι επιχειρήσεις δεν δύνανται να κατέχωσι εμμέσως ή αμέσως μετοχάς της τραπέζης κατά ποσό υπερβαίνοντα εν συνόλω τα 35 εκατοστά του εκδιδομένου ονομαστικού κεφαλαίου»! Προηγουμένως και στο άρθρο 5^Α διευκρινίζεται ρητά ότι: «Κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, η Τράπεζα της Ελλάδας και τα μέλη των οργάνων της δεν ζητούν ούτε και δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση ή οργανισμούς, τηρούν δε απέναντι αυτών στάση εχεμύθειας και καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο» ! Για να έρθει το κερασάκι στην τούρτα με το εξόχως αποκαλυπτικό για την σχέση Τραπέζης – Κράτους άρθρο 47: «Ο υπουργός Οικονομικών δύναται να διορίζει Επίτροπον του Κράτους όστις δικαιούται να μετέχη (η ορθογραφία του καταστατικού) των Γενικών Συνελεύσεων και των συνεδριάσεων του Γενικού Συμβουλίου αλλά άνευ ψήφου. Αι αποδοχαί του Κρατικού Επιτρόπου θα καταβάλλονται παρά του δημοσίου. Ο επίτροπος δικαιούται να εναντιώται κατά πάσης αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως  ή του Γενικού Συμβουλίου, ην θεωρεί ως αντιβαίνουσα στο παρόν καταστατικό ή άλλους νόμους του κράτους. Τοιαύτη εναντίωση εφ’ όσον υιοθετηθή παρά του Υπουργού Οικονομικών εντός δύο ημερών, έχει την δύναμη του ανασταλτικού veto μέχρις ου το υπό αμφισβήτηση θέμα λυθή παρ’ επιτροπής εκ τριών μελών διοριζομένων εντός επτά ημερών από του διορισμού. Η επιτροπή αποτελείται εξ ενός κυβερνητικού αντιπροσώπου, ενός αντιπροσώπου του Γενικού Συμβουλίου και ενός προέδρου εκλεγομένου κοινή συναινέσει Δημοσίου και Τραπέζης. Εν διαφωνία πρόεδρος ορίζεται ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου.»

Ποιοι λοιπόν έχουν την δικαιοδοσία να ορίσουν επίτροπο που θα υπερασπίσει τα συμφέροντα του Ελληνικού δημοσίου ή αλλιώς του Ελληνικού λαού; Οι δύο των προαναφερθέντων αντιλήψεων «ευηπόληπτοι» κύριοι. Οι κύριοι Αλογοσκούφης και Παπακωσταντίνου αν μιλούμε για την πρόσφατη επταετία. Αυτοί που από κοινού με τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Προβόπουλο έστρωσαν με περίσσια άνεση στο κρεβάτι του Προκρούστη μισθούς και συντάξεις, αλλά: Ταυτόχρονα μοίραζαν και μοιράζουν με την μορφή εγγυοδοσιών χιλιάδες δανεικών και ανεπίστρεπτων εκατομμυρίων ευρώ (θα τα πληρώσουμε εμείς) σε κρατικοδίαιτους εργολάβους εφοπλιστές βιομηχάνους και τραπεζίτες και υπογράφουν δεκάδες αποικιοκρατικές συμβάσεις, που θα τις ζήλευε ακόμη και αυτός ο Λεοπόλδος του Κονγκό, σε κονσόρτσιουμ Γαλλογερμανικών αρπακτικών. Αυτοί που ως γκρουπιέρηδες του καζινοκαπιταλισμού μοίραζαν και μοιράζουν τα εκατομμύρια των κοινοτικών πακέτων ως μια τράπουλα σημαδεμένη στα πολιτικά ή επιχειρηματικά οικεία τους πρόσωπα. Είναι αυτοί που εξαπέλυσαν σταυροφορίες ήθους κατά των φοροδιαφευγόντων ελεύθερων επαγγελματιών αλλά διατηρούν στο ακέραιο λόγω.. εχεμύθειας το δικαίωμά τους στην παραχάραξη δημοσίων στοιχείων όπως για παράδειγμα το έλλειμμα κατά πως γράφεται στο καταστατικό της κορυφαίας Τράπεζας. Είναι τέλος αυτοί που μας ζητούν «πάση θυσία» να σώσουμε την χώρα εννοώντας προφανώς την πάρτη τους και το ασκέρι τους. Επιχειρηματικό πολιτικό Μιντιακό. Δοξάστε τους. Τιμήστε τους.. Κατά πως τους πρέπει. Πάση δυνάμει..