Σήμερα, ποὺ μᾶς λούζει πλούσια τὸ ἀναστάσιμο Φῶς, ἡ σκέψη μας στρέφεται στὸ τὶ μᾶς πρόσφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὸ νὰ βγῇ ἀπὸ τὸν Τάφο, νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Γιατί, πράγματι, τὶ ἦταν ὁ κόσμος προτοῦ νὰ ἀναστηθῇ ὁ Χριστός; Θὰ ἀφήσω νὰ μᾶς τὸ πῇ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μὲ τρόπο συγκλονιστικό, στὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς ἐπιστολῆς ποὺ ἔστειλε πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ρώμης, καὶ ἀπὸ τὸν στίχο 22 μέχρι τὸν 32ο, ὅπου καὶ τελειώνει τὸ πρῶτο αὐτὸ κεφάλαιο:
Οἱ ἄνθρωποι, γράφει, ἐνῷ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι σοφοί, ἀποδείχθηκαν μωροὶ καὶ ἀνόητοι, διότι προτίμησαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα ἀντὶ γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ Θεὸς ἐπῆρε τὴν χάρη Του ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἄφησε νὰ παραδοθοῦν στὶς αἰσχρὲς ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν τους καὶ στὴν ἀτίμωση τοῦ σώματός τους μὲ τὰ πάθη τῆς "ἀτιμίας" καὶ μὲ ἀκατανόμαστες ἀσέλγειες. Γιατὶ ἐθεοποίησαν τὶς "παρὰ φύσιν" σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Κι' ὅπως ἦταν φυσικό, κυριεύθησαν ἀπὸ κάθε εἶδος ἁμαρτίας, ἀπὸ ἀνηθικότητα, πονηρία, πλεονεξία, κακία καὶ δόλο · ἐπινοοῦν καὶ ἐφευρίσκουν κακά, εἶναι ἀπειθεῖς στοὺς γονεῖς, καταπατοῦν τὸν λόγο καὶ τὶς συμφωνίες ποὺ ἔκαναν μὲ τοὺς ἄλλους, δὲν ἔχουν οὔτε αὐτὴν τὴν στοργή, τὴν τόσο φυσικὴ καὶ σ' αὐτὰ ἀκόμη τὰ ζῶα, εἶναι ἀδιάλλακτοι καὶ ξένοι πρὸς τὸν οἶκτο καὶ τὴν εὐσπλαγχνία. (Ρωμ. α΄ 22-32).Αὐτή, ἀκριβῶς, εἶναι ἡ εἰκόνα ποὺ παρουσίαζε ὁ ἀρχαῖος κόσμος. Εἰκόνα σαπίλας καὶ ἠθικῆς παρακμῆς, πού, ἀνθρωπίνως, ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι τίποτε δὲν μποροῦσε ν' ἀλλάξῃ καὶ νὰ διορθωθῆ. Ὁ κόσμος ἐβάδιζε ὁλοταχῶς πρὸς τὴν καταστροφή.
Κι' ὅμως! Μόλις ἀκούστηκε τὸ μήνυμα ὅτι ὁ Χριστὸς Ἀνέστη, τὰ πράγματα ἄρχισαν νὰ ἀλλάζουν. Ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας θρονιάστηκε στὶς καρδιές. Καὶ οἱ ἄνθρωποι πῆραν ν' ἀλλάζουν συνήθειες καὶ ζωή. Ἔτσι, ὅταν μετὰ τὴν Πεντηκοστή, οἱ Ἀπόστολοι ἄρχισαν νὰ κηρύττουν Χριστὸν ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα, οἱ πρῶτοι ἀκροατές τους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦσαν ἄλλοι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν σταυρώσει τὸν Χριστό, "κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ", ἔνοιωσαν, δηλαδή, μέσα τους ἕνα συγκλονισμό. Ἡ μετάνοια καὶ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἦρθε σὰν ἐπιστέγασμα ἐκείνου τοῦ πρωτοφανοῦς συγκλονισμοῦ. Τρεῖς χιλιάδες ἦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί. Κι' ἔπειτα ἔγιναν 5.000, ἑκατομμύρια ὁλόκληρα, ποὺ ζοῦσαν τώρα μιὰ καινούργια ζωή, σ' ἕναν κόσμο, τὸν ὁποῖο ἐφώτιζε τὸ ἱλαρὸ καὶ ζωογόνο ἀναστάσιμο Φῶς.
Γι' αὐτό, ὁ ἀπ. Παῦλος θὰ γράψῃ πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου, οἱ ὁποῖοι, νὰ σημειωθῇ, ζοῦσαν σ' ἕνα περιβάλλον ἰδιαίτερα διεφθαρμένο: "Εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις · τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα" (Β΄ Κορ. ε΄ 17). Δηλαδή, καθένας, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, εἶναι νέο δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάσταση, τὴν ὁποία εἶχε δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία, ἐπέρασε. Τώρα, ὅλα ἐχουν γίνει καινούργια.
Καὶ, πραγματικά, ἀδελφοί μου. Οἱ μάρτυρες τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, οἱ Νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ σύγχρονοι μάρτυρες σ' Ἀνατολὴ καὶ Δύση, φανερώνουν ὅτι μόνο μὲ τὴν δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μποροῦσε νὰ γίνῃ αὐτὸ τὸ θαῦμα: Νέοι, δηλαδή, καὶ ἡλικιωμένοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, μορφωμένοι καὶ ὀλιγογράμματοι, πλούσιοι καὶ φτωχοί, περιφρονῶντας τὶς κοσμικὲς ἀπολαύσεις καὶ ἡδονὲς καὶ τὴν πρόσκαιρη καὶ φευγαλέα δόξα, στερέωσαν τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία παρὰ τοὺς λυσσαλέους (παλαιούς καὶ σημερινούς) διωγμούς, μένει ἀσάλευτη στὸν αἰῶνα.
Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου γιορτάζεται πάντοτε τὴν πασχαλινὴ περίοδο, γιὰ νὰ τονιστῇ αὐτὸ ποὺ ἔχει διακηρύξει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: " Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾷ". Ἔτσι γινόταν πάντοτε, ἔτσι θὰ γίνῃ καὶ τώρα. Ἀκοῦμε γιὰ κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἀπὸ τὰ Σχολεῖα, τὰ Δικαστήρια καὶ ἀλλοῦ, γιὰ χωρισμὸ τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ οὕτω καθ' ἑξῆς. Ὅμως, μὴ ταραζώμαστε, μὴ τὰ χάνουμε.
Ὁ Χριστός, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀναστήθηκε, Αὐτὸς κυβερνάει τὴν Ἐκκλησία, τὸν κόσμο καὶ τὴν Ἱστορία.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Χρόνια πολλά, ψηλά οἱ καρδιές, θάρρος καὶ πίστη θερμὴ καὶ δυνατή. Οἱ δύσκολες μέρες θὰ περάσουν. Θὰ 'ρθοῦν καὶ οἱ καλοὶ καιροί. Ἐμεῖς ἄς ζοῦμε μέσα καὶ κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερα τὰ νειᾶτα: τὰ μαθητικά, τὰ φοιτητικά, τὰ ἐργαζόμενα καὶ τὰ στρατευμένα παιδιὰ τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος. Ἀναστάσιμο χαιρετισμὸ ἀπευθύνω καὶ πρὸς τοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ τοὺς Κυπρίους ἀδελφούς, ποὺ συνεχίζουν ν' ἀνεβαίνουν τὸν Γολγοθᾶ τους, ἀλλὰ γνωρίζουν ὅτι μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση.
Χριστὸς Ἀνέστη ! Τὰ πάντα καινούργια. Γιὰ ὅλους μας καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
0 comments:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.